Geceleri aklımdan çıkmıyordu kulaklarımda dediği çınlıyor, hiçbir zaman düşünmeden edemiyordum.
Belki de haklıydı... Şu küçücük aklımla ne demek istediğini düşünüp durdum... Daha yedi yaşındaydım, babam öleli iki yıl olmuştu babasız büyümüştüm. Her zaman o kelimeyi söylerlerdi: BÜYÜYÜNCE ANLARSIN!
En nefret ettiğim kelime buydu anneme bu ne demek, bu nasıl diye sorduğumda ise BÜYÜYÜNCE ANLARSIN diyorlar beni deli ediyorlardı şimdi söyleseler ne olurdu ki küçükken anlayamaz mıydım yani?!
Bu yüzden geceleri annem benim uyuduğumu sansa bile ben uyumaz o kelimeyi düşünürdüm... Ne var bu büyüklükte diye...
Bir kaç gün sonra annem arkadaşları ile konuşurken yine sormuştum ve yine aynı cevabı almıştım. O zaman ise sinirlenip neden bana böyle söyleyip durduklarını sorduğumda ise herkes kahkaha atmış yine sorduğumda ise kimse cevap vermememişti. Ben ise koşar adımlarla odama gidip günlüğüme içimi dökmüş, bana neden böyle söyleyip durduklarını kafamdan atamamış olması ile sinirlenip, söyleniyordum...
Aradan tam 20 sene geçmişti şimdi ise ben çocuklarıma söylüyordum ve onlar bana nedenini sorduğunda ise onlara tebessüm ediyordum onlar ise bana 'Anne ya neden bu kadar ..... bu kadar duygusalsın?' sorusuna ise ben,: 'BÜYÜYÜNCE ANLARSIN'...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BÜYÜYÜNCE ANLARSIN...
RandomSabaha büyük bir gürültü ile başlamıştım. Yine komşular kavga ediyor diye düşünürken annemin sesini de duymuştum. Süratle balkona doğru koştum ve olan biteni anlamaya çalıştım. Yalnızca 7 yaşındaydım. Anneme neler olduğunu soruyor ama hiçbir cevap a...
