broken reality

hoofdstuk 1: :: nieuw jaar, nieuw gevaar

Twee jaar later...

'Vanavond wordt het vetste avond van het hele schooljaar. De drank, de muziek, de meiden,' lachte Brendon dromerig terwijl we samen de eerste dozen met onze spullen het studentenhuis in sjouwde. Vorig jaar was het een complete gekkenhuis en dat beloofde niet veel goeds voor dit jaar, althans, voor mij. Want een huis delen met zeven andere jongens die maar al te veel van feesten hielden was niet altijd even makkelijk. Gelukkig was daar een oplossing voor...

'We gaan zuipen vanavond!'stemde ik het met hem in. 'Alleen vergeet je dat het schooljaar nog niet eens begonnen is en we willen onze naam wel hoog houden.'

'Dat is een zeer goed argument, meneer Davender,' antwoordde Brendon met een bekakt stemmetje. We schoten beide in de lach en brachten onze spullen naar boven.

Omdat we de oudste waren kregen we automatisch de grootste slaapkamers van het huis. Vorig jaar sliepen Vince en William daar, maar die besloten op het laatste moment van school af te gaan om de simpele reden: ze leerde nooit. Vince werkte nu en William besloot verder te gaan op een andere school.

Op mijn dooie gemak sorteerde ik mijn kleren en legde alles neer zoals ze vorig jaar ook lagen. Sommige mensen vonden studeren en het leven van een student het belangrijkste deel van hun leven. Je was oud genoeg om dingen zelf te beslissen en tegelijkertijd jong genoeg om fouten te maken zonder dat iemand over je oordeelde. Maar tegelijkertijd was het ook belangrijk om zo nu en dan je boek open te slaan. Het eerste jaar ging snel voorbij. Ik zag vele gezichten, maar gaf om niemand. En als er een ding was wat ik door de jaren heen had geleerd, was het wel dat je niet op iedereen moest rekenen. Sommige kwamen alleen voor de drank en de ander om wat je had, maar nooit om wie je was. Het was de kille waarheid en eerlijk gezegd gaf ik er helemaal niks om. Met mijn gescheurde jeans en mijn zwarte t-shirt hield ik mensen op een afstand zonder te veel te hoeven doen. Ik had mijn eigen groep en meer had ik niet nodig.

Brendon daar in tegen vond het belangrijk om feestjes te geven en rondom mensen te zijn, half bezopen of niet. Hij vond het geweldig om gesprekken aan te gaan met mensen die hij niet eens kende en rond te dansen met een paardenmasker op alsof hij nooit wat anders had gedaan. Soms vroeg ik me echt af wat er mis was met dat joch. Hij had het al drie keer voor elkaar gekregen om wakker te worden met een nieuwe tattoo en het deed hem niks. "Hier kan ik tenminste om lachen als ik later oud ben," zei hij wel vaker. Stiekem verbaasde me dat niet. Je kon hem nog een steen geven en dan was hij al de gelukkigste jongen op de wereld.

'Het staat nu al helemaal vol,' zuchtte Johnny geërgerd toen hij zijn kamer uit liep. 'Ik weet niet hoe die flikker het voor elkaar krijgt om steeds het hele gebouw vol te stampen.' Stiekem moest ik lachen om zijn opmerking. Johnny was een van de jongste, maar ook een van de verstandigste van de groep. Hij gooide zijn rugzak over zijn schouder en deed zijn slaapkamerdeur op slot voor hij 'Ik ga naar een vriend,' mompelde.

Ik knikte naar hem en deed mijn eigen deur ook op slot voor ik de trap afliep en werd opgeslokt in de menigte. Overal om me heen stonden mensen te dansen met een rooie beker in hun hand. Er zaten mensen tussen die hier vorig jaar wel vaker te zien waren, maar ook nieuwe gezichten die waarschijnlijk pas in het eerste jaar zaten. Ze zaten net één dag op deze school en besloten al gelijk om aan de zuip te gaan. Goed bezig.

Een beetje verveeld keek ik om me heen en vond al snel Brendon die met een meisje bezig was. Zonder wat te zeggen kwam ik bij het groepje staan en haalde een sigaret uit mijn zak, maar nog voordat ik 'm had aangestoken hield iemand me tegen.

'Je gaat hier toch niet roken!?' werd er geroepen. Verbaasd keek ik op naar de jongen die voor me stond. Zijn blauwe ogen staarde me vol afschuw aan.

'Drie keer raden hoeveel ik daar om geef,' zei ik schouder ophalend. Ik stak de sigaret aan en bleef hem met een grijns op mijn gezicht aankijken terwijl ik een trek van mijn sigaret nam en het in zijn gezicht uitblies. De ogen van de jongen sprongen wijd open. Hij haalde naar me uit om me te slaan, maar ik was al boven op hem gesprongen en sloeg met mijn vuisten in zijn gezicht. Gaat hij mij serieus vertellen wat ik moest doen in mijn eigen huis? Hij wist verdomme niet eens tegen wie hij het had!

'Kappen, Jace!' werd er achter me geroepen. Meerdere keren probeerde de jongen me raken en toch verschoof ik geen spier. Ik voelde hoe mijn vuisten langzaam maar zeker pijn begonnen te doen, maar ik hield pas op met slaan toen ik van hem af werd getrokken. Achter me stonden Patrick, Andy en Brendon die me stevig vasthielden voor een groepje mensen die stonden te kijken naar mij en de jongen die zwaar toegetakeld op de grond lag.

'Ben je verdomme helemaal gek geworden!?' riep Brendon kwaad. Ik haalde mijn neus op en ontweek zijn blik. Inmiddels werd de jongen overeind geholpen en keken zijn ogen mij woedend aan.

'Wacht jij maar,' snauwde hij.

'Dreigen kan iedereen, maar ik laat me niet commanderen in mijn eigen fucking huis!' schreeuwde ik terug. Ik was woedend. Ik werd gek van nieuwelingen die de baas kwamen spelen en al helemaal als hun praatjes groter waren dan hun verstand.

'Gooi hem het huis uit,' zei Andy fel. 'en zorg ervoor dat dit niet nog een keer gebeurd. Anders is het niet alleen Jace die op hem afvliegt.' Patrick liet mij los en greep de jongen bij zijn schouder om hem het huis te gooien, maar Brendon en Andy lieten mij niet zomaar gaan. Ze duwde me de kamer uit zonder me los laten en brachten me naar buiten. Daar gingen ze voor me staan met een blik die kon doden. Andy was een flinke gozer. Hij zat van top tot teen onder de tatoeages en zag er altijd uit alsof hij elk moment iemand kon neerslaan, maar vanbinnen was hij een totaal ander persoon. Hij was Straight Edge en al jaren veganistisch. Toch betekende dat niet dat je ruzie met hem kon zoeken zonder kreupel in een hoekje te eindigen.

Brendon daarin tegen was een slank mannetje. Hij was intelligent en kwam toch altijd met de domste ideeën. Het was een rare combinatie...

'Waar the fuck sloeg dat op?' vroeg Brendon uiteindelijk. 'Het feest was een uur bezig en jij krijgt het voor elkaar om iemand tegen de vlakte te rammen.' Ik leunde tegen de muur en haalde mijn pakje sigaretten opnieuw uit mijn zak. Dit keer stak ik 'm op zonder enig commentaar van de mensen om me heen. Op Andy na, die een vies gezicht trok.

'Het is gewoon een prachtig begin van het nieuwe jaar,' grijnsde ik en zette de sigaret tussen mijn lippen.

'Jace, we zijn je babysitters niet, maar hou je gedeisd, oké?' Andy en Brendon gingen weer terug naar binnen, maar ik had andere plannen.

Met mijn handen diep in mijn zakken en mijn oordoppen op het hoogste volume liep ik door het park in London in de hoop mijn gedachtes in bedwang te houden. Dit was niet de eerste keer dat ik een kort lontje had, sterker nog, het gebeurde regelmatig. Niemand had mij ooit verteld hoe moest ik leven. Ik was niet opgegroeid met een vader en moeder zoals de meeste mensen. Ik woonde bij mijn tante nadat mijn ouders we ter adoptie hadden opgegeven. Ze konden het niet... Ze wilden nog geen ouders worden en waren er nog niet klaar voor. Toen mijn tante er achter kwam wat ze gedaan hadden was ze naar hun huis toe gereden, maar ze was al te laat. Mijn ouders waren vertrokken zonder een iets van zich te laten horen. Mijn tante was naar het weeshuis gegaan en had verteld dat ze familie van me was. Na maanden van regeling mocht ze me eindelijk meenemen naar haar huis. Ik was toen nog net geen jaar oud. Mijn tante kon zelf geen kinderen krijgen en was daarom bereid om me met open armen te ontvangen. Terwijl mijn ouders spoorloos waren, hield zij me in haar armen. Ze was de enige die me niet in de steek liet, zoals mijn ouders en Anna dat deden...

De tranen liepen over me wangen toen ik mezelf toegaf aan het gevoel dat als een soort drug door mijn aderen stroomde. Het was om kapot van te gaan en het maakte niet uit wat ik deed, niks kon het verminderen.