MARS

TUTULAN SÖZLER

Yolculuğa başladığımızda, uzaya alışmanın bu kadar zor olacağını tahmin edemezdim. Tuvaleye gitmek bile çok zahmetliydi. Klozetin yan taraflarındaki kemeri bağlamak gerekiyordu, -sonuçta kimse uçarak tuvalet yapmak istemez, değil mi-uyku düzeni ve yatış pozisyonları ise başlı başına dertti. Alışmam toplamda 1 ay sürdü, ki yolculuk 9 ay falandı zaten. Bunun yanında, karakter özelliğim olduğu için, (ne yazık ki)sık sık endişeleniyor,en ufak bir sallantıda, kesin yakıtımız bitti ve hiçliğin ortasında öleceğiz! ya da küçük bir meteor çarptı ve gemi infilak edecek! Gibi iç açıcı şeyler düşünüyordum. Bu durumlarda Karmen ve Barney bana biraz yardımcı oluyorlardı. Hank de uzay alıştırmalarında yapmaya fırsat bulamadığı ufak kötülükleri Karmen ve bana yapmaktan çekinmiyordu. Uzayda kemiklerimizin sağlığı için her gün belli bir saat spor yapmamız gerekiyordu ve bu spor zamanlarında Hank diğerlerine çaktırmadan sürekli bizimle uğraşıyordu. Barney ile ise yolculuk boyunca sadece bir kez çakıştı, ama ne çakışma!

×××

O gün Mars'a gitmek üzere Dünya'dan ayrılışımızın 5. ayını dolduruyorduk. Karmen ve ben oturmuş uzayda yememize izin verdikleri şeylerden yapılmış sandviçlerden yiyorduk. Dağılabilecek maddelere izin verilmiyordu, bunlar havada uçup aletlere zarar verebilirdi. Barney de yanımızdaydı ama tuvalete gitmek için kalkmıştı.
Karmen ve ben Hank'in bela çıkarmak için bize doğru yaklaştığını fark etmemiştik, o da Barney'in usulca arkasından yaklaştığını. Hank'in amacını sonra Barney'den öğrendim. Karmen'in sandvicine eliyle çarparak içindekilerin havaya dağılmasına sebep olacak, böylece de Karmen'in başını derde sokacakmış. Tabi o zaman Hank'in elini Karmen'in başına vuracakmış gibi kaldırıp öyle kaldığında ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım. Hank'in öyle kalıvermesinin sebebi Barney'in arkasından ellerini tutmasıydı. Hank yakalandığını anladığında utanmıştı ve kızgındı. "Sen ne yaptığını sanıyorsun, bırak beni!" Barney buz gibi bakışlarla -ben niye böyle bakamıyorum ki?- "Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun!?" Dedi. Yüksek sesle konuşmuyordu,ekibin kalanı duyup gelebilir ve iş büyüyebilirdi. Ben de aynen böyle düşündüm ve endişelendim -evet yine, şimdi susar mısın? Teşekkürler.- Karmen kalktı ve Barney'in kolunu tuttu. "Bırak onu, başımız belaya girecek!" Barney de bıraktı. Hank bir iri yarı Barney'e, bir bize baktı ve gitmesinin en iyisi olacağına karar vermiş olmalı ki, tabanları yağladı. Karmen, Barney ve ben bir an göz göze geldik ve kahkahayı bastık. O günden sonra Hank bir daha bizimle uğraşmadı, görmezden geldi ve bu iki taraf içinde iyiydi. Yolculuk süresince olabildiğince az gürültü patırtı olmalıydı.

×××
4 ay sonra

Barney'in Hank olayına el atmasından beri sakin olan yolculuğumuzun sonuna gelmiştik. Uzay gemisi Mars' ın yörüngesine otururken bir yandan düzgün inelim diye dua ederken bir yandan da ekibin kalanıyla birlikte inişimizi izliyordum. Yavaşça Mars' a oturduğumuzda çok mutlu, bir o kadar da tedirgindim. Uzay kıyafetlerimi giyip ekibin kalanına katıldım. Uzay aracının kapısı yavaşça yere inerek açıldı. Mars'a ayak basmadan önce iki yanımdaki Karmen ve Barney'e baktım ve Meliha'ya verdiğim sözün bana iyi iki dost kazandırdığını ve Dünya'dan başka bir gezegene gitmeme yardımcı olduğunu düşündüm. Ardından ekiple gülüşerek kızıl gezegene ilk ayak basan canlılar olduk.

-SON-