Crimson Chaos [On-Going]

Chapter: Misfortune?

Hello, Welcome to this story! All errors were solely my mistake. Credit goes to my sister, who own the original story, Itutuloy ko lang story kung saan sya tumigil. Slight changes were made, nonetheless, it will not affect the original flow of the story. Please enjoy reading! File your complaints on the comment box below! Hahaha!

---

What is this place?

I thought habang iginagala ang paningin sa napakalaking gusaling nasa harapan ko.

It looks like an old church but instead na malaking bell ay isang malaking orasan na may Roman Numeral numbers ang naroon. Mayroon ding malaking arko bago ang entrance ng gusali.

I looked around, matataas na pader ang bumabalot sa paligid. Everything is made of bricks and adobe.

"Do you like your new school, hija?" napalingon ako kay mama nang itanong niya iyon. Actually, she's my foster mother. She adopted me when I was eight. I found myself standing in front of their gates and to my surprise, she was expecting me there, only she didn't expect na mag-isa lang ako doon. I didn't have any memories of my real parents and I'm not interested to know them. I didn't even know what I'm doing in front of their gate in the first place.

Hindi ako sumagot sa tanong n'ya. I just keep myself busy to look at that place. It's my way of showing that I'm against of her idea.

She sighed. "Frei, you know –."

"Okay, Ma. You want the best for me. I get it, pero bakit kailangan ko pang mag-transfer ng school at sa ganitong school pa?"

"Alam mo naming may business ditto ang papa mo. It's more convenient kung dito ka mag-aaral." Mahinahong paliwanag nito.

'Pwede naman akong mag-stay sa Manila para mag-aral."

My father travels around the globe para maghanap ng makaka-syosyo nito sa business o kaya naman mag tayo sa bansang natipuhan nito, kaya naman hindi permanente ang mga magulang ko sa iisang lugar. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung anong nakita ni papa dito sa Andorra. Maliit lang kasi ang bansang ito kumpara sa mga bansang napuntahn na naming. This country is bordered by Spain at France at malamang hindi lalagpas ng 100,000 ang mga naninirahan dito.

Tahimik lang ako habang naglalakad kami sa loob ng gusali nang huminto si mama sa harap ng isang malaking pinto. DIRECTOR'S OFFICE ang nakalagay na plaka dito. Kumatok si mama.

"Madam Sparks!" magiliw na bati ng matandang lalaki nang pumasok kami sa loob.

"Good day, Mr. Lawrence!" ganting bati ni mama. "By the way, this is my daughter, Freeshia." Ngumiti ang matanda. I can see recognition in his clear, blue eyes.

Does he know me?

Ngayon ang unang beses na pumunta ako sa lugar na ito, at unang beses na nakita ito. At least, iyon ang alam ko.

Hindi ako gumanti ng ngiti. Mukhang hindi naman na-offend ang matanda dahil masaya itong nakikipag-usap kay mama. I didn't pay them any attention dahil alam ko naming tungkol sa enrollment ko ang pag-uusapan nila. Tinignan ko ang paligid, and honestly, mas mukha itong library kaysa opisina. I also noticed some framed pictures and portraits. Black and White pa ang iba doon. Malamang ganoon na rin kaluma ang eskwelahang ito.

"...regular students and mage students." Naulingan ko sa pag-uusap ng dalawa.

Mage students? MAGES? What's with this school?"

Napatingin ako kay mama, mukhang hindi man lang ito nagulat sa narinig. Ano naman ang naisipan n'ya at ipinasok n'ya ako sa ganitong school?!

"Don't worry, hija. Mage students and Regular students co-exist with each other with no discrimination." Sabi ng matanda na parang nababasa ang nasa isip ko.