Redemption (Greek Translation)

Κεφάλαιο 44

*ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΛΕΙΠΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΑ (ένα σήμερα και ένα αύριο) :) Καλά χριστούγεννα. -Β.*

"Θα κάθεσαι εκεί, όλο θα βαριέσαι, καλύτερα από το να έρθεις να παίξεις ένα παιχνίδι;" 

Άφησα τον στυλό μέσα στο βιβλίο μου και κοίταξα τον Luke. Ήταν λαχανιασμένος αλλά ακόμη χτυπούσε την μπάλα πάνω και κάτω στο πάτωμα με αυτοπεποίθηση.

"Κάνει τα μαθήματα της, ίου." ο Luke έκανε μια φάτσα αηδίας και ανακάτεψε τα μαλλιά του με τα χέρια του. Τον κοίταζα για ένα λεπτό και μετά συνέχισα τα μαθήματα μου που είχα πάρει για να μην έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο στο σπίτι.

"Evelyn, έλα μαζί μας!" ο Finn κάλεσε από κάπου. Δεν σήκωσα το κεφάλι μου να δω από που.

"Όχι, ευχαριστώ." κάλεσα και εγώ.

"Ακόμη βαριέσαι," ο Harry σχολίασε τυχαία από πίσω μου αλλά τον αγνόησα, "από την τελευταία φορά που σε είδα." καθόταν ακριβώς από πίσω μου αλλά λίγο πιο μακριά.

"Μπορεί κάποιος να την πάρει από εδώ πέρα, παρακαλώ;" ο Luke φώναξε μπροστά μου προς τον κόσμο. "Μικαέλα, έλα εδώ."

"Σε ένα λεπτό!"

Έχει περάσει μισή ώρα από τότε που ξεκίνησα να κάνω τα μαθήματα μου στο γυμναστήριο: οι ήχοι της μπάλας και ο ήχος των παπουτσιών να τρέχουν και γλιστράνε ακούγονταν σε όλο το δωμάτιο, και οι σκληριές των αγοριών που έπαιζαν το παιχνίδι με απέτρεπαν από το να συγκεντρωθώ οπότε με το ζόρι έκανα κάτι. Ήμουν έτοιμη να φύγω, ξανά, για να αφήσω τα βιβλία μου στο ντουλαπάκι μου, αλλά ο Harry μου έπιασε το χέρι 

"Που νομίζεις ότι πας;" ρώτησε.

"Μην με αγγίζεις: Η Holly σε βλέπει. Απλά πάω να αφήσω τα βιβλία μου στο ντουλαπάκι μου." του έδειξα τα βιβλία.

"Το κουδούνι θα χτυπήσει σε λίγα λεπτά, έτσι και αλλιώς." είπε, αγνοώντας αυτό που του είπα για την Holly.

Δάγκωσα το κάτω μου χείλος. Ένιωθα κουρασμένη ξαφνικά και το δωμάτιο ήταν αποπνικτικό. "Ναι, λοιπόν τότε θα μπορέσω να πάω στην τάξη νωρίς."του είπα. Και τώρα αυτός στριφογύρισε τα μάτια του.

Τράβηξα το χέρι μου πίσω και κατέβηκα τις σκάλες των κερκίδων, ακούγοντας τον Harry να λέει wow από πίσω μου. Ο Finn δεν φάνηκε να αφήνει το δυνατό δωμάτιο, ευτυχώς, για αυτό μπόρεσα να φύγω χωρίς να με διακόψει κανείς.

Ο διάδρομος ήταν ήσυχος. Μόνο μερικοί μαθητές ήταν εκεί, ή περπατούσαν ή έπαιρναν πράγματα από τα ντουλαπάκια τους. Κάποιοι απλά ήταν εκεί χωρίς λόγο, απλά ακουμπώντας την πλάτη τους στον τοίχο και πιθανώς σκέφτονταν.