She Ran Away

Ik word wakker van het gras dat zacht in mijn gezicht kietelt. Ik open mijn ogen en probeer me te herinneren hoe ik hier te recht gekomen ben..

Het is vrijdag ochtend.

Pfff vandaag is het eindelijk de laatste schooldag en ben ik weer een paar weken van die rotmensen af.. zeg ik tegen mezelf.
Ik stap uit bed en loop naar de badkamer.
Ik poets m'n tanden en was m'n gezicht.
"Lucy!! Schiet je op!? Het ontbijt is klaar!!" Roept mijn vader vanuit de keuken.
"Jaaa!! Ik kom er zo aan!!"
Ik doe wat mascara op en vlecht mijn haar in 2 vlechten.
Ik pak snel mijn zwarte skinny jeans, mijn metallica trui en mijn docter martin
schoenen. Ik haast me de trap af en ga aan tafel zitten.
"Hey, het is de laatste dag ! Hierna hoef je die vervelende kinderen een paar weken niet meer te zien!" Zegt mijn vader om me een beetje op te vrolijken.
Ik grijns.
Mijn vader is zo lief voor me.. hij vrolijkt me altijd op als ik me weer slecht voel en hij staat altijd voor me klaar.. Ondanks dat hij het zelf ook heel erg zwaar heeft.. Dat komt omdat mijn moeder een paar maanden geleden gestorven is...
"Oh shit! Ik moet snel gaan anders kom ik te laat!! Doei pap!" Ik geef hem snel een kus op zijn wang. En ren dan snel naar buiten om mijn fiets te pakken.

Op school

Het eerste uur heb ik wiskunde waar ik dus echt helemaal niks van snap.
In plaats van op te letten ga ik wat tekenen.
Ik teken een meisje met een bloemenkrans in haar blonde krullende haren en een mooi wit jurkje.. de ogen van het meisje zijn helemaal zwart en er stroomt bloed uit.
De jongen naast me tikt me ineens aan.
"Wat?" Fluister ik.
"Je kan echt mooi tekenen zei ik" fluistert hij glimlachend terug.
Ik glimlach verlegen terug.

Haii! Dit is mijn eerste verhaal op wattpad.. dus vandaar dat die wss niet zo heel goed is ik maak morgen hoofdstuk 2
xbritt