Durakta beklerken radyoda en sevdiğim şarkı çalıyordu( her zaman olduğu gibi benim kulağımda yine kulaklık vardı) . 30 dakika beklememe rağmen otobüs gelmedi. Sinirlenip eve döndüm. Annem pencereden gelişimi görmüştü . Anahtarı deliğine sokar sokmaz annem kapıyı açtı. Benim yüzüme ciddi bir tavırla bakarak:
-Neden geldin?dedi. Ben de :
- Farkındaysan burası benim de evim ! diyerek odaya fırladım. Yatağıma uzanıp whatsapp a bakarken bir anda bilmediğim ama adının Deniz olduğu bir kişiden mesaj geldi. Mesajda okula neden gelmediğimi soruyordu. Kesin bu kişi bizim okuldandı. Kim olabilir diye düşündüm , acaba numaramı kime verdim??
Akşam olmuştu . Annem beni yemeğe çağırdı. Galiba bana hâla kızgındı. Ama ben de haklıydım . Yarım saat bekledim bekledim ama otobüs görünürlerde yoktu. Annemin neden eve geri döndüğümü sorcağını biliyordum. Tabiki de sordu:
- Otobüsü bekledim fakat gelmedi .dedim.
- Kesin yolda kulaklıkla uğraşmışsındır.dedi. Benim müzik delisi olduğumu bildiği halde.
Bugün okula yürüyerek gitmeye karar verdim. Fakat okul ile ev arası 15kmydi. Yürüyerek gitmek mümkün değilde bu yüzden taksiyle gitmek zorunda kaldım. Taksiyle de zordu. Mâlum İstanbul trafiği. Okula vardığımda derin bir nefes aldım. Dersin başlamasına 10 dakika vardı. Sınıfa geçtim ve her zamanki gibi kulaklıkları takıp sıraya kafamı koydum. Lise dört öğrencisiydim. Sınavlar bana ölüm fermanı gibi geliyordu. Zil çalmadan 2 dakika önce falan birisi gelip omzuma dokundu. Dönüp baktım.
Bu yüzü tanımıyordum. Kulaklıkları çıkarıp bana :
- Merhaba ben burada yeniyim. Adım Deniz. Ben seni sanki...
- Hayır ! Dur! Sen o sun. Bana mesaj atan Deniz. Neden bana mesaj attın? Benim adımı nereden biliyosun? Çabuk cevap ver bana !
-Eğer sakin olursan sana her şeyi anlatacağım .
-Peki.dedim. Anlatmaya başladı:
"Ben bu okulda yeniyim . Adım.Deniz. 17 yaşındayım. Buraya Antalya ' dan geldim. Ailem ,ben küçükken bir trafik kazasında hayatını kaybetti. Ben de dayımın yanında kalmaya başladım. Dayım da birkaç sene sonra beni terketti. Yalnız başıma kaldım. Okuluma devam ettim. Seni de şu olaydan sonra tanıdım; hatırlıyo musun bilmem ama sizin yazlık eviniz ile bizim yazlık evimiz yan yanaydı. Her gün birlikte oyun oynardık, denize girerdik. Seni de oradan tanıyorum."
Hatırlıyordum seni. Sen o Deniz sin. Ders zili çaldığında sevgili zımbırtılar(öğrenciler) geldi. Deniz hemen arka sıralara geçti. Yanıma Reyyan gelip oturdu. Reyyan benim en yakın arkadaşımdı. Lise birden beri arkadaşız. Bana neden konuşmadığımı sordu. Ben de kuru gürültüye ihtiyaç olmadığını düşündüğümü söyledim. Galiba biraz kırılmıştı bana. "Özür dilerim"dedim. Bana da :
-Bir sorun yok alıştık artık dedi.
Hoca sınıfa geldi. Dersimiz fizikti. Fizikçimiz tam bir fizik öğretmeniydi. Adam karizmadan ölüyodu... Ders bitmişti. Deniz bana bir yerlere gidelim mi diye sordu. Ben de reddedemedim , kabul ettim. Bir çay bahçesine gittik. Hava soğuktu. Deniz kenarındaydı. Oturup biraz konuştuk.
Merhaba. Benim ilk kitabım. En az 10 oy gelirse yazmaya devam edeceğim. İnşAllah eğer beğenilirse kitaba devam edeceğim.... ^_^
