Özgürlük

Yabancı

Artık bitecekti her şey buna izin vermemeliydim ama çok güçsüzdüm tek kelime söyleyecek halim yoktu ve güçlü erkeklere karşı koyamazdım.İçlerinden kahverengi gözlü olan bana iyice yaklaştı ve 'O benimdir.'dedi.Yavaşça üstüme doğru geldi. 'Yap-ma' diyebilmiştim sadece.Sesim çaresizlik doluydu.Korku ve çaresizlik soyadım olmuştu.Gözyaşlarım 7 yaşından sonra ikinci kez aynı yoldan süzüldü.Galiba ağlamayı unutmuş,hissizleşmiştim ya da o an bana öyle geliyordu.Neden ağladığımı bir kez bile birisine söyleyememiştim ve çok çaresizdim...'Lüt-fen'.Bu güçsüzlükle söyleyebileceğim tek kelime buydu.İçimden bir şey yapmaması için dua ediyordum ki adam iyice bana yaklaştı. Gözlerimi kapatmak istiyordum ama eğer gözlerimi kapatırsam geçmişimin gözümün önüne geleceğini çok iyi biliyordum.Ve gelebileceği en yakın mesafeye geldiğinde içimde beliren dehşetle birden bir çığlık attım.Adam ağzımı kapadı.Daha fazla bağırmamamı istiyordu.Elini ısırdım.Acıyla elini çekti ve bana bi tokat attı.Bana vurulmasından çok korkardım ve dahada sinirlenirdim.2. çığlığımı attım ve adamlar kaçmaktan felan bahsettiler.Ama üzerimdeki adam bana sinirlendiğini söyleyince ona vurmaya çalıştım ama iyice güçsüzleşmiştim.Galiba artık bittiği yerdeydim, her şeyin...

Gece

Asfaltta duyduğum motor sesiyle arkamı döndüm ve birden Ayaz'ı gördüm.

Bu hale nasıl geldiğimi anlatmayı bitirdiğimde son sözlerimi söyledim:'-Kısacası başımın tatlı belasıydı ama şimdi yok.Kahretsinki YOK!'

-Saçmalama bu sen değilsin oğlum bi kız için bi kez bu kadar harap olmuştun o da zaten-

-Kes!Sen de bana inanmıyorsun işte!Ama bu benim anlıyor musun BEN!

Acayip sinirliydim ve bu halimi bir çığlık böldü.Bu ses bir yerden tanıdık gelsede aldırış etmeden sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladım.2. çığlıkta gelince bu sesi tamamen tanıdım ve ister istemez ağzımdan bir kelime döküldü:'Dolunay...'. Ayaz arkamdan gelmeye çalışsada geride kalmıştı.

'-Bak abi bu kız sahipsiz kalmış ve tam bizlik bırakmam!'

Bunu Dolunay için söylemiş olamazdı.Dahada hızlı koşmaya başlamıştım.Onun bir sahibi vardı ailesi! Yoksada ben vardım!Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Köşeyi döndüğüm gibi adamla göz göze gelmememiz bir oldu ve anında yumruğu geçirdim.Adam ne olduğunu şaşırarak sendeledi.'Onun bir sahibi var,üzgünüm!'dedim ve diğerine yumruğu geçirdim.Koşarak kaçtılar, arkalarına bile bakmadan.Hemen Dolunay'a döndüm.Yerde çaresizce ve öylece kalakalmıştı.Hemen yanına çömeldim ve kusursuz yüzünü ellerimin arasına aldım.Adamların arkasından ağzı açık öylece bakıyordu ve tek kaşı kalktı ağzını bir şey söyleyecekmiş gibi açtı ama konuşmadı onun yerine gözlerinden bir damla yaş aktı.Parmağımla gözyaşını silerken:'Her şey geçti tamam mı?' dedim onu sakinleştirmeye çalışarak.Şimdi yüzünü bana çevirmişti ve öylece bakıyordu ve ağlıyordu.

'-Lanet olsun hiç iyi değilsin!'

'-Ge-ce.'

Olayın şokunu yeni atlatabilmişti.Ona sarıldım,belki işe yarardı.