Çalan telefonun sesiyle yorganı kafama kadar çektim. Kim arıyor şimdi diye düşünmem uzun sürmedi. Umursamadan yatağımın diğer tarafına döndüm. Susmak bilmeyen telefonu gözümü açmadan kulağıma götürdüm.
"Ya Asyaaa sen nerdesin ? Okulun ilk gününden geç kalacaksın. Saat kaç farkında mısın ? " diye çığıran Zeynep'in aksine sakince karşılık verdim.
"Zeynep'cim daha çok var hem benim alarmım çalmadı daha. Ne bu acelen" dedim.
"Pardooon! Asya derse yetişebilmen için yarım saatin var. Kalk hazırlan. Saat 8.20
Bundan önce aradıklarımı açsaydın derse yetişme ihtimalin daha fazla olurdu."
Son söyledikleri beynimde yankılandı. Saat 8.20 ? Yarım saat ? Yetişmek ?
Telefonu suratına kapatıp kalktım. (Kalktım derken yorganla birlikte yere yuvarlandım. Olsun en azından bir çaba gösterdim.)
Hemen ayaklanıp salona koştum. Masadaki notu görünce ağzımın 'o' şeklini aldığına yemin edebilirim. Notu annem bırakmış.
"Asya babanın toplantısı var. Benimde bir ameliyata gitmem gerekiyor. Alarmın çaldı az önce. Saat erken olduğu için hemen kapattım. Çok güzel uyuyordun kıyamadım. Seni seviyoruz".
Anne sen ne yaptın deyip banyoya koştum. Aynadaki halimi görünce bir çığlık attım. Yarım saat var ve ben bu kabarık saçlarla mı okula gideceğim ? Hemen saçlarıma şekil vermeye çalıştım. Ne kadar olduysa tabi. Eğer 'canım annem' alarmı kapatmasaydı saçlarım harika olucaktı da neyse. Dişlerimi fırçalayıp giyindim. Telefonumu ve anahtarımı alıp dışarı çıktım. Saat 8.35 .
Yetişebilir miyim diye düşündüm. Evimize çok uzak olmayan duraktan bir taksi çağırdım. Sonunda okulun kapısına vardım.
Okulum neresi mi ? Burası Hedef Koleji. Üç yıldır okuduğum kolej. Son senem. 12. sınıfım. Bu senenin çok yoğun olacağından eminim. Neyse ki zeki öğrenciyim, diye kendimi avutmaya çalıştım. Bunları düşünürken ne ara sınıfın kapısına yaklaştım , bilmiyorum.
Tam kapıdan girecekken arkamdan seslenen Zeynep'e dönüyordum ki. O iki saniyede açılan kapı suratıma bir tokat gibi çarptı. Burnum kırılmış olamaz değil mi ? Ya da kırıldı. Burnumu tutarak kapıyı suratıma geçiren kişiye bakmadan bağırdım.
"Dikkat etsene öküz!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZLİKTE KAYBOLURKEN (Düzenleniyor.)
Romance"Giderken tek bir şey çıkmadı ağzından. Şimdi karşıma geçip nasıl hala beni sevdiğini söyleyebilirsin ? " Öncelikle 1 yıldır wattpad okuyucusuyum. Ama kitap yazma fikri şu 1 haftada ortaya çıktı. Bu kitap ayrı kalmak zorunda olan iki insanın birbiri...
