Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 42

Als ik langzaam mijn ogen open doe ruik ik een mix van verbrand eten en tomatensaus. Ik ga rechtop zitten en zie dat Jake de spaghetti in de ton gooit, ik grinnik. "Nice try, casanova." Zeg ik tegen hem en hij kijkt op naar mij. "Ja, sorry het eten is verbrand." Hij krabt even achter zijn hoofd terwijl hij de lege pan met wat zwarte restjes in zijn andere had houd. "Zullen we iets bestellen?" Vraag ik en ik sta op om naar de telefoon te lopen. "Is goed." Jake maakt de pan schoon, "maar de tomatensaus is niet slecht gelukt." Hij steekt een vinger in de saus en stopt die daarna in zijn mond. "Nevermind," hij pakt ook de andere pan en gooit de klonterige rode inhoud in de ton. Ik toets het nummer van de pizzaria in en wacht tot die overgaat. "Wat voor een pizza wil jij Jake?"
Hij kijkt om terwijl hij de pannen in de afwasmachine zet. "Doe maar met salami." Hoor ik Jake zeggen terwijl een vrouw aan de telefoon vraagt wat ik wil. "Twee medium pizza's, één met salami en de andere met vier kazen." Nadat ik de bestelling had gemaakt gaf ik het adres door. "Over een een vijftien à dertig minuten zullen ze bij uw huis zijn." Zegt de vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. "Oké dankuwel." Ik glimlach naar Jake terwijl de vrouw nog snel 'fijne dag' zegt en ophangt. "Zo, besteld." Ik leg de telefoon weg en ga weer op de bank zitten. "Het lijkt alsof je wist dat ik het eten zou verpesten en je pizza moest bestellen." Zegt Jake. "Eerlijk gezegd dacht ik dat je het een keer niet zou verpesten." Ik kijk om en zie hem met zijn ogen rollen. "Ja ja," hij grijnst en wast zijn handen.

Na zo'n vijfentwintig minuten wachten ringt de bel door het huis. "Finally." Zeg ik en Jake staat al op. Hij pakt het geld dat hij had klaargelegd en loopt naar de voordeur. Na paar seconden hoor ik al snel, "eet smakelijk." En de deur dichtvallen. Jake komt de woonkamer binnen met twee dozen en geeft er een aan mij. "Eet smakelijk," zegt hij er nog snel achteraan. Ik doe de doos open en een geurenmix van kaas met tomatensaus komt mijn neus binnendringen. Ik mompel nog snel "eet smakelijk," en begin dan aan mijn pizza. Ik kijk Jake aan terwijl ik al snel met mijn tweede punt begin. De smaak van heerlijke gesmolten kaas proef ik in mijn momd. Jake, die ook geniet van zijn pizza, kijkt mij ook aan en zijn ogen staan vast in de mijne. Mijn buik kriebelt en al snel wend ik mijn blik af naar mijn pizza. Ik staar ongemakkelijk naar mijn pizza en neem het volgende stukje in mijn hand.
"Romy?" Zegt Jake terwijl hij zijn doos dicht vouwt. Ik kijk hem na een lange tijd weer aan. Straks gaat die iets vragen over waarom ik zo awkward doe. Ik hoop het niet, laat het alsjeblieft over iets anders dan dat gaan. Vele gedachten dwalen door mijn hoofd over wat Jake wilt vragen. "Wil je ijs ofzo?" Ik blaas lucht die ik even inhield uit en knik dan naar hem. Waarna mijn ogen weer in die van hem verdwalen. 'Dit hoort niet Romy,' zegt een stem in mijn hoofd 'je moet Jake uit je hoofd zetten'. Ik kijk naast me op de bank en zoek mijn telefoon. "Waar, is, mijn-" Jake komt achter de bank staat en maakt mijn zin af "telefoon?" Ik kijk om en zie dat Jake mijn telefoon in zijn hand heeft. "Ja dankje," hij doet er niet moeilijk over en geeft mijn telefoon direct terug. Hij loopt naar de keuken om voor ons ijs te pakken. Ik ontgrendel mijn telefoon en ga meteen naar mijn berichten. Ik klik op het icoontje om een nieuw gesprek te starten en scrol helemaal door totdat ik 'Fleur' zie. Ik klik erop en begin meteen een heel stuk te typen. Ze zou haar mobiel wel hebben? Toch? Ik bijt op mijn lip en Jake zet een bakje met ijs voor mij neer. "Welke smaak?" Hij gaat zelf ook zitten en pakt een potje Ben&Jerry Cookie Dough ijs met een grote lepel er in. "Hé, ik wil ook!" Schreeuw ik zowat in zijn oor. Hij doet een hand voor zijn oor en begint dramatisch 'au' te zeggen. "Hou nu maar op." Hij gaat weer rechtop zitten en pakt het kleine bakje dat hij op tafel heeft gezet "hier." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik pak het bakje en begin van de ijs te eten. "Sukkel," zeg ik met ijs in mijn mond. "Waar verdien ik dit compliment aan?" Ik kijk hem aan, "misschien omdat je een sukkel bent." Hij lacht, het voelt alsof zijn lach echoed in mijn buik.
"Denk jij dat Fleur beter word?" Even is het stil. Elke seconde die er voorbij gaat, lijkt alsof het antwoord steeds gecompliceerder word. Ik wacht op het antwoord, totdat de woorden uit Jakes mond rollen. Ik ben bang voor een simpele 'nee', maar 'ja' zou ik niet geloven. Ik zit vast in een doolhof van de antwoorden die hij zou kunnen geven. 'Misschien', 'het licht aan dit of dat' of 'ik weet het niet'. Voor mij is dit moeilijk te omvatten, hoe ik me voel de laatste dagen, wat er allemaal wel niet aan de hand is. "Ik weet het niet, maar erger zou het toch niet kunnen worden?" Zegt hij meer vragend, tegen zichzelf. "Toch?" Hij kijkt mij met een frons in zijn voorhoofd aan. "We hopen toch op het beste." Toch? Mijn mond word droog. Waar hopen we op? Dat we nog steeds met haar gezelschap blijven of omdat ze dan zelf weer verder kan leven. Denken we teveel aan ons zelf? Zijn we zo egoïstisch dat we niet meer letten op Fleur maar de voldoening dat zij nog bij ons is. Moet het niet andersom zijn? Moet Fleur niet diegene zijn die voldoening verdiend? Allemaal vragen zonder antwoorden spoken door mijn hoofd. In mijn ooghoek zie ik dat Jake op staat om alles op te ruimen, ook het moment dat ik van mijn dagdroom word verlost. Te veel verschrikkelijke gedachtes. Ik knipper met mijn ogen maar het is moeilijk om ze open te maken. Ze proberen steeds weer een weg te vinden om dicht te vallen. Uiteindelijk laat ik mijn ogen dichtvallen. Tegenstribbelen helpt toch niet meer. En ik moet toch morgen naar school, wat maakt het nog uit?

Als ik wakker word lig ik in mijn eigen bed. Ik weet 100 procent zeker dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Ik wrijf in mijn ogen om de slaap er uit te halen en sta dan op om me aan te kleden. Nadat ik een comfy sweater heb aan getrokken en een paar oude jeans sta ik weer eens voor de spiegel om te kijken wat ik met mijn haar moet doen. Uiteindelijk kies ik toch maar voor een knotje. Ik doe daarna mijn makeup en als ik klaar ben met mijn hele ochtend routine, pak ik mijn tas om daarna naar beneden te lopen om ontbijt te maken. Dan herrinner ik me dat ik vandaag wel met Kai moet gaan praten, want dit is niet een normaal geheim.