Magbalik [One shot story]

"Ang tagal na.. Ang tagal na kitang hinihintay."

"Please! Come back to me now..."

"Desiree! Tara na, baka malate pa tayo sa school eh." sigaw ng bestfriend kong si Danya.

"Excited na ako para mamaya. Anong oras kaya bubuksan yung mga booths?" sabi niya habang nakasakay na kami sa tricycle.

"Ewan ko." sabi ko sakanya. Wala akong ganang pumasok ngayon eh. Paanno ba naman? Foundation day lang ngayon. Walang kakwenta-kwenta. Pero itong si Danya, excited na excited.

"Hoy! Desiree naman. Ipakita mo namang excited ka oh? Nakaka-OP eh." sabi niya at nag roll eyes. Loka talaga.

"Pasensya naman db? Alam mo namang first time kong pupunta sa Foundation day eh." sabi ko sakanya and Oo! My ever first time na pupunta sa FD ngayon.

"Yun nga eh, sya pupunta kasi gusto niya. Eh? Ikaw, pupunta kasi pupunta siya db?" sabi niya and it hit me. Oo nga naman.

"Psh." sabi ko na lang and tumingin sa daanan. Malapit na pala kami sa school. Makikita ko na siya!

"TARA NA." sabi saken ni Danya at nauna ng naglakad. Hindi naman siya excited masyado no?

"Desiree. Dun muna ako sa Jail booth ah? Titingnan ko lang yung mga nakakulong." sabi nya saken kaya tumango na lang ako.

Okay! Mag-isa na lang ako. Saan ako pupunta? Tsh. Maglalakad lakad na nga lang muna ako.

Habang naglalakad ako may nahagip ang aking mga mata. I was stiffened in my place, sana pala sumama na lang ako kay Danya at hindi nagpaka senti.

Andrei Gonzales and Nesiree my twin sister. Yeah! Kambal ko. Nasa Wedding Booth.

Wow! It hurts big time.

Tumakbo ako. Takbo lang ng takbo, hanggang sa mapadpad ako sa isang forest. Ah! Yung likod ng school namen. Psh! Umupo ako sa may kahoy.

Ansakit no? Yung gusto mo at yung kambal mo. Haha! Tangna! Asa Wedding Booth. Kinakasal kahit hindi totoo.

Bakit ganun no? Yung kambal mo pa yung magiging karibal mo sa taong mahal mo.

Andrei Gonzales. He is my childhood bestfriend and lover. My LONG LOST..

Pumunta sya sa ibang bansa when we are 8 yrs. old. I've waited for almost 8 years. Oo! Antanga ko para maghintay ng ganun katagal. Pero? Nung nalaman ko na babalik na siya dito, I was so happy. I was inspired. I was so excited to meet him again.

Pero lahat yun naglaho sa isang simpleng "HA? Sino ka?"

Nasa kwarto ako nun. Kakauwi ko lang galing school. Bukas kasi, start na ng summer vacation namin so it means, kanina lang natapos yung school year namin. Tinanong ako ni mommy if I want to eat dinner sa labas so I said yes. Nagbihis na ako and ready na para umalis.

Pumunta kami sa isang restaurant. Actually, an Italian restaurant. Mom and I ordered a food and silently eat. Ng matapos kami sa pagkain ay may sinabi saken si Mommy.

"Hey Desi baby. You're twin will going back here." she said while driving so I nod. Ah si Nesiree, my twin. Umalis siya dito last year lang. So, nag-3rd year siya sa ibang bansa. Dun kasi si Daddy eh. Siya nag-aasikaso ng company namin dun.

Naka-uwi na kami and it's 10 pm already. Ayoko pa matulog. Hindi pa ako inaantok eh. Nasa sala lang ako nanunuod ng biglang lumabas si Mommy sa kwarto niya.