Paikot-ikot, Patingin-tingin [isang Tulaserye]

TULA 22: Pabalik-balik, Kumakapit-kapit

Isang araw

bumalik na naman

ang nakaraan

Akala ko nawala na

ang apoy

Akala ko sumama nang

natunaw

sa sariling luha

Bakit ngayon

muli na namang

natatanaw?

Ganoon talaga siguro

Kapag mahal mo

ang isang tao

hindi mo

madaling kalimutan

ang mga nagdaan

na inyong pinagsamahan

At siya mismo

Hindi siya madaling matanggal

sa iyong isip at puso

Mahal ko kasi siya

nang totoo

Kaya siguro

kumakapit pa rin

ang puso ko

Kumakapit pa rin

ang pag-ibig ko

para sa kanya

May tamang panahon

para sa lahat ng bagay

At ang tamang panahon

na iyon

ay hindi na darating

para sa amin

Kaya ngayon

ang tamang panahon

para kalimutan na siya

nang tuluyan

Burahin ang nakaraan

Ibahin ang daan

na tatahakin

Ibang puso

ang dapat na nakawin

Ibang pag-ibig

ang dapat na maangkin

Kaya kong

makalimot

Kaya kong

huwag nang balikan

ang makulit

at pabalik-balik

na nakaraan

Kaya kong

tanggalin

ang puso kong

kumakapit

na parang tukong

dumidikit

sa pader at kisame

ng pag-ibig

Kaya kong

kalimutan siya

Kaya kong

mag-move on

Kaya ko

Kakayanin ko