De Epische Queeste Voor Een Aidsmedicijn

het dorpsplein

Toen uiteindelijk ook superjood in een toepasselijk pakje gehesen was, kwam de elektricien aanlopen. Hij had nauwelijks kleren aan, behalve een te strakke onderbroek en leren bretels. Wel had hij zijn elektricienshelm nog op. "Die houdt vast heel erg van zijn werk" dacht Isaac. "Ik heb hem nog steeds niet zijn helm af zien doen." "Herr Ering, u wordt vijfmaal geslagen met deze zweep" bulderde de elektricien terwijl hij een zweep tevoorschijn haalde met een handvat met ingelegde diamanten, en een zeer vreemd gevormd uiteinde. "Wegens het bevredigen van een Untermensch. De Untermensch zelf zal vijfentwintig zweepslagen ontvangen. Vijf omdat hij joods is, vijf omdat hij Aziaat is, vijf omdat hij ginger is en tien omdat hij Limburgs is. En dat alles, uitgevoerd door mij. Herr Hans Wurst." Twee mannen stapten naar voren, en pakten Isaac en Twan vast, zodat hun achterwerk de lucht in stak. Klaar voor de zweep.
PATS!
Daar ging de eerste zweepslag. Twan kreunde het uit. Niet van pijn, maar van genot. De tweede slag. Ditmaal ietsjes zachter, maar dat leek Twan niets uit te maken. Na alle slagen voltooid te hebben, en Twan schokkend en kreunend op de grond lag, wendde Herr Wurst zich tot Isaac. "Zo jongeman, heb je dit al eens eerder gehad?" "Ja, dit doe ik ook altijd met mijn vader" zei Isaac. Maar nog voordat hij zijn zin kon afmaken kwam de eerste zweepslag al. Isaac schudde, want wat kon Herr Wurst toch hard slaan! Tot op een gegeven moment Herr Wurst hem op de knieën dwong, en op zijn rug ging zitten. De zweep werd vervangen door een fluweelzachte, lichtelijk behaarde, vlakke hand. Zo ging het door, tot en met de vijfentwintigste. "Nu al afgelopen?" Vroeg Isaac. "Sorry knul, doe jezelf een lol en ga los met het handvat." Zei Herr Wurst. "Maar ik ben op een epische queeste voor een aidsmedicijn!" "Kom maar mee jongen, kom maar mee..."