'Til we meet again.

Author's Note:

Hi readers! Here is my third story feauturing the Growling Tigers' UAAP Season '75 captain.. Jeric Fortuna. Yeah, hindi na siya naglalaro for UST ngayon kasi graduate ila but.. once a growling tiger always a growling tiger.

Enjoy reading! :-)

--

Excited na excited akong bumaba ng kotse ko.

Nakakamiss.

Yung hangin, yung atmosphere, yung paligid, yung mga tao..

Nakakamiss dito sa UST. Kung pwede ko nga lang i-extend yung stay ko ditto gagawin ko eh. 5 years is not enough to enjoy this place. University of Santo omas is really a paradise.

Naglalakad ako papauntang QPav ininvite kasi ako ni Coach Pido na manuod ng training nila. Makakatanggi pa ba ako? Coach Pido yan eh! Tsaka miss ko narin yung mga bakla kong teammates kahit palagi kaming nagkaka-usap sa twitter syempre iba parin yung sa ersonal. Sigurado matutuwa yung mga yun kapag nakita nila yung gwapo nilang ex-captain.

 Sa totoo lang, pwede namang sa QPav nalang ako magpark eh, kaso mas pinili ko ditto sa St. Raymund’s kahit kahilangan ko pang maglakad, ayos lang! May gusto kasi akong makita..

“Hi, Jeric!”  Bati sakin nung mga naka uniform ng commerce.

“Hello.” Sabi ko naman with matching smile. Hirap talaga maging gwapo.

Patuloy akong naglakad, patuloy din yung pagbati sakin ng mga nakasalubong ko. Iba talaga ang mga Tomasino.

“Oi, Idol! Tumatangkad tayo ah.” Sabi nung naka nursing na uniform.

Loko ‘toh ah. Nakipag-apir nalang ako sakanya. Type lang siguro ako nito, mukhang eklavu siya eh.

I continue walking not until I hear a familiar laugh..

Hinanap ko kung san nanggaling yung tawa.

And I found her.

Siya nga! Si AB girl. Si Antoinette.

Hindi parin siya nagbabago, simple parin. No make up. Just her plain uniform. Maganda parin, sobrang ganda parin. At bungisngis parin.

Napangiti ako as I saw her. If there’s one thing that I miss most here in UST.. siya yun. Si Antoinette Marie Melo yun. Yung mga ngiti niya, yung tunog ng tawa niya. That was the most wonderful sound I’ve ever heard.

“Ui! Si Fortuna! Hi papa forts!” Bati sakin nung bakla niyang kaibigan.

Nginitian ko siya. I was waiting for Antoinette to talk, I really want to hear her voice and I really want his lips to speak for me. 

Pero wala akong narinig. I just smile at her and she smiled back naman. And it feels like heaven now. Ngiti palang niya, solve na solve na ko!

Nagtataka ba kayo? Wala kaming past ni Antoinette. Well, how I wish na meron. Hindi rin kami friends and we never talked to each other. Madalas ko lang siyang nakakasalubong dahil magkabuilding kami at madalas ko rin siyang nakikita na nanunuod ng mga games namin. I fell inlove with her simple gestures, yung ngiti niya, yung pagtawa niya, yung palakad niya, yung pag-ayos niya ng buhok niya, everything!

Kaso.. hindi ko man lang nasabi sakanya yun bago ako grumaduate. UST alumna na ako, while she’s a graduating student now taking History. Bakit ko alam? Sympre, stalk stalk din pag may time. Kahit naman gwapo ako nag-iistalk parin ako no.  Ayaw ko sa History but I really really love her.