RUHSUZ KIZLAR ÇETESİ (TAMAMLANDI)

SEVİNSEM Mİ ? ÜZÜLSEM Mi?

GECE

hüznüm geçmiyor kalp kırıntım aşkım hiç bir şeyi unutmadım ama buradan nasıl kurtulacağım hiç bilmiyorum tamı tamına 1 hafta 25 saniye 9 saattir buradayım karanlık bir odada tek başıma ölüme terk edilmiş bir beden gibiyim kendim değil sadece bedenim burada peki ya ruhum ruhum neredeydi anıl da mı yoksa kızlarda mı onları çok özledim ruhum onların yanın da bedenim yalnızlığa hapis olmuş bir odada korkmuyorum ama özlüyorum çünkü onlarsız bir hayat zehir bana peki ya şimdi ne mi yapıyorum mertin bana verdiği bir bardak suyu yere döküp boş bardağı gözümü bile kırpmadan kafama vurdum ve odada duran aynaya ani bir koşuş yapıp kendimi aynaya vurdum ve bir daha kalkıp kendimi çam kırıklıklarını üzerine yüz üstü attım ve acı içinde inlemeye başladım canım acımıştı evet ama kalbim ve yaşadıklarım kadar değil anılsız kızlarsız bu hayat olmayacağına hiç olmasın daha iyi ve gözlerimi karanlığa yumdum hayatımın ve yaşadıklarımın karalığına...

MERT

gece 1 haftadır ne konuşuyo nede yemek yiyo ne yapacağımı bilmiyorum ama gece benim hiç kimseye kaptırmam böyle bir kerizliğe göz yumamam yukarıdan sesler geldi kesin yine bir şeyler kırıyodur buraya ilk getirdiğim günde böyle olmuştu alışıcak benimle ve hayatıma alışıcak başka çaresi yok bir gideyim bakayım hanımefendiye merdivenlerden çıkıp odaya geldim ve kapısını açar açmaz şok geçirdim gece yede kanlar içinde yatıyo ellerimi saçlarımdan geçirip geceyi kucağıma aldım ne yaptın be kızım sen ya hemen evden çıkıp arabaya bindirdim geceyi ve hastaneye doğru yol aldım lütfen ölmeme bak eğer ölmezsen sana yemin ederim seni rahat bırakıcam sen mutlu ol yeter ki lütfen gece diyerek içimden konuşurken gözümden bir damla yaş düştüğünü fark ettim hemen telefonu alıp anılı aramaya başladım çaldı, çaldı ve açtı sonunda

"alo ben mert gece kendine zarar vermiş hastaneye götürüyorum çabuk ....... hastanesine gel " deyip yüzüne kapattım hiç cevap vermesine bile izin vermeden hastaneye vardık sonunda hemen arabadan aşağıya inip bağırdım "sedye getirin" diyerek sedyeyi getirip geceyi uzandırdılar ve doktor bana soru sordu "bu nasıl oldu kız ne hale gelmiş" dedi "ben bilmiyorum o...odaya girdiğimde bu halde buldum" dedim evet kekelemiştim çünkü çok korkuyorum...

ANIL

mert piçinin telefonunundan sonra hemen evden çıktım ve dediği hastaneye doğru sürmeye başladım arabayı yolda kızlara da haber verdim sonuçta bilmeye haları var hastaneye geldiğimde hemen arabadan inip danışma yazan yere doğru koştum ve gece diye biri getirildi mi buraya "soyadı neydi acaba " diye sordu hemşire "ALADAĞ" dedim çünkü kızların hepsi bu soyadını kullanıyo "ameliyata alındı" dedi hemşire "kaçıncı kat ?" dedim hızlıca kağıtlara bakmaya başladı " hadisene lan neyi bekliyon ölmesini filan mı !!!" diye bağırdım "s...sakin olun lütfen anıl bey 5. katta ki ameliyathanede " dedi ve ben dediği an hemen koşmaya başladım ve 5. kata geldiğimde mert piçini gördüm ve "LAN , LAN !" diye bağırıp yakasından tutup kafa attım "sen kimsin de benim olanı kaçırırsın , benim lan o benim . it oğlu it sen kendini ne götüm zannediyon lan " diyerek art arda karnına tekme atmaya başladım beni biri arkadan tuttu pardon birileri "BIRAKIN LAN BU İT YÜZÜNDEN SEVDİĞİM KADIN AMELİYATTA !" diye bağırdım ve o an ağladığımı fark ettim ve duvara yumruğumu geçirdim ve yere eğilip kafamı art arda duvara vurdum lütfen meleğim beni bırakma yalvarırım allahım alma onu benden diyerek ağlıyorum şuan birden ameliyathanenin kapısı açıldı ve içeriden doktor çıktı hemen ayağı kalkıp " neyi var yaşıyo öyle değil mi bir şey söyle lan !" diye bağırdım doktora "sakin olun anıl bey gece hanımı yoğun bakıma alıyorum bundan sonrası onu elinde biz elimizden gelen her şeyi yaptık " dedi ben gülmeye başladım birden bire ve doktora sarılıp "saol doktor " dedim ve ondan ayrılıp " artık her şey meleğimin elinde " dedim ve gülümsemeye başladım o beni anılını aşkını bırakmaz öyle değil mi kıymaz aşkına ....