Düşlerim Bir Gizli Hazine ~İSLAMİ~

27. Bölüm - Çakmak

~~Ahu~~
Sınıfa attığım adımdan sonra sesli kalabalık birden sustu. Kimseye bakmadan ve tek kelime etmeden arkadaki sıraya ulaştım. Çantamı koyup oturdum. Birbirine anlamsızca bakan birkaç kişiyi yok sayıp telefonumu çıkardım.

Kime: Babam
Sınıfa ulaştım.

Telefonu çantamın içine atıp defterimi çıkardım. Son karaladığım sayfayı açıp kalemimi elime aldım.

"Güzelim böyle cool kız tavırlarına gerek yok. Cool olmasanda güzelliğin yeter. "

Yılışık.

Elini masaya koymuş bana bakan tipsize kısa ve itici bakış attım.

"Dişli çıktın sende. Olsun böylesi daha eğlenceli. "

Sinirlenmeden resmimi çizmeye devam ettim. Benim sakin halim çocuğu sinirlendirmiş olmalı ki elini yüzüme doğru yaklaştırdı. Elimle elini tutup çevirdim. Acıyla kıvranan çocuk bana öfkeli bir bakış attı. Bu arada sınıfa giren hoca olası bir kavgayı önlemişti. Tabi bundan habersiz olduğu kesindi. Çocuk parmağını tehdit eder bir şekilde bana tuttu. Omuzlarımı silktim ve defterime geri döndüm. Resmim iyi miydi? Hayır. Çiziyor muydum? Evet. Neden? Çünkü rahatlıyordum. İçimdekileri kağıda karaladığım kesindi. Kağıttaki görünen sadece birkaç kare ve çizgiler olsada içimde ondan çok daha fazlası vardı. Hoca yoklama aldıktan sonra beni görmüş olmalı ki kendimi tanıtmamı istedi. Ayağa kalktım.

"Ahu Akar" dedim kısaca. Hoca da umursamaz çıkınca kısa kesmişti. Sıraya tekrar oturup defterimle uğraşmaya devam ettim. Hocanın adımlarını yanımda hissedince umursamamaya çalışıp deftere iyice yöneldim.

"Dinlemeyi düşünmüyorsun herhalde. Dönem yarısında geldin. Zaten zorlanacaksın. "

Hocaya bakıp omuzlarımı silktim. Derslerin umurumda olduğunu düşünmesi ilginçti. Sınıfta kalmayla bile sıkıntım yoktu benim.

"Senin için söyledim. Ahu muydu? Sınıfta kalabilirsin."

"Sınıfta kalmayla bir sıkıntım yok. "

Dediğim şeyle sınıftan birçok kişinin kafası bana döndü.

"Sen bilirsin." diyen hoca ilerledi ve masasına döndü.

Bir şekilde geçen 3 dersin ardından canım çok sıkılmıştı. Okula gitmeyeli ne kadar sıkıcı olduğunu unutmuştum herhalde. Çantamı sırtıma geçirip sınıftan çıktım. Okul kapısını geride bıraktıktan sonra çantamdan sigaramı çıkardım. Ne yapmalıydım acaba? Okuldan kaçılıp ne yapılırdı ki? Genel olarak eğlence için ne yapıldığını bilmiyordum. Normal insanlar ne yaparlardı ki? Ne yapacağımı düşünerek sokakta ilerlerken arkadan gelen ayak sesleriyle arkama baktım. Benim yaşlarımda bir kız yere bakarak hızlıca ilerliyordu. Üstü başı pek iyi değildi, sanki biri onu bu hale getirmiş gibiydi.

Ne yapacağımı düşünürken kız yanımdan geçti. Ve duyduğum tek şey bir hıçkırıktı.

Benimde bu şekilde yardıma ihtiyacım olduğu zaman olmuştu. Ve banada yardım eden biri. Bende böyle duramazdım. İnsanlık ölmemişti.

"Hey. Sen. Dursana."

Kız olduğu yerde durdu ancak arkasına dönmedi. Hızlı adımlarla önünde durmuştum ki aniden kafasını kaldırıp seslice konuşmaya başladı.

"Sende üstüme geleceksin değil mi? Sende başörtüme laf edeceksin! Kesin sende tutup çekmeye çalışacaksın onu. Belkide elindeki sigarayla yakmaya çalışırsın kim bilir! Yap, sende ne istersen yap! Umurumda değil artık. Rabbim görüyor herşeyi. Elbet hesap günü herkes hesabını verecek!"