Dengesiz [ZeyKer]

/ 107. Bölüm /

Selam Arkadaşlar.

Nasılsınız? 

Uzun zamandır buralarda değildim ama inanın giremedim. Bir ara griple boğuştum, bir ara ödevler üst üste geldi, bir ara evimize yatılı misafir geldi. Bunların sonucunda haliyle bana da gelenler geldi. Yeni bölüm diye attığınız yorumları gördüm ama bölümü yazamadım. Nasip kısmet artık.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Aradan geçen birkaç gün Kerem'in doktora gitme ısrarlarıyla doluydu. Sabah akşam, en olmadık anda beni zorluyordu. Evet ben de gidelim demiştim ama biraz arayla, bebeğimizin belli olabileceği en güzel zamanda gitmek de, daha iyi olur diye düşünüyordum.

Bugün de işi bahane etmiştim. Konu, Kerem tarafından yine ustaca saptırılmıştı.

"Zaten unut, birkaç ay sonra çalışmayı."

Yanaklarımı avuçlarımla yokladım. Acaba biraz dolgunlaşmışlar mıydı?

"Susar mısın Kerem?"

Yatakta rahat bir tavırla yatıyordu. Ben iş için hazırlanırken, o birkaç gündür evde vakit öldürüyordu. Hafif yan dönüp tembel tembel bana baktı.

"Sen görürsün! Kim susacak, kim konuşacak!"

"Nedir bu inadın ya. Gideceğiz dedim değil mi sana?"

"Banane? Ben şimdi istiyorum. Oyalıyorsun beni."

Saçlarımı şekle sokarken aynadan ona baktım. 

"Oyalamıyorum. İşler yoğun bu ara. Hem sen de işine gitsene!"

Umursamaz bir ifadeyle omzunu silkti.

"Neyse ki yakında yoğun bir işin olmayacak."

"O ne demek ya?"

"Evde oturup duracaksın demek canım!"

"Yok canım."

"Var canım!"

"Hayatta durmam. Dokuzuncu aya kadar çalışacağım ben."

"İnekler de uçuyordu Zeynep! Sen o tombul halinle yerinden kalkamazsın."

Oturduğum sandalyeden kalktım. Kollarımı göğsümde birleştirirken, dik bir ifadeyle ona baktım.

"Ben çok kilo almam tamam mı? En fazla beş kilo!"

Biraz önce yastığa bıraktığı kafasını hızla kaldırdı. Tabii ki 'beş kilo' lafına en cahil insan bile inanmazdı. Millet ilk aydan beş kilo alıyordu yahu!

"Nasıl almazsın ya! Sen şişmanlayacaksın ben de seninle dalga geçeceğim. Bu fırsatı elimden alamazsın!"

"Ya sen ne açık sözlüsün."

"Yeni mi öğrendin? Hem doktora gidersek kaç kilo alacağını da sorarız."

"Yok canım beni kandıramazsın. Hadi gidiyorum ben."

Kabanımı giyip, aynadan kendime baktım. Fıstık gibiydim şu an ama cidden ileride çok kilo alabilirdim. Hayatımın hiçbir döneminde kilolu olmasam da hamilelik normal yaşama benzemezdi.

Kerem arkamdan yaklaşıp belime sarıldı. Önce başımın tepesine bir öpücük bıraktı. Sonra da burnunu boynuma götürüp, derin bir nefes çekti. Ellerimizi birbirimize kenetledim.

"Seni çok özledim. Sen kilo almadan zamanları değerlendirsek mi?"

"Olmaz, zararlı olabilir."