Etkisiz Eleman

Bölüm-2 Eleman'ın Günü

1 haftalık kar tatili bitmişti ve okul günü gelmişti.Bu gün pek umutlu olmasam da Erica ile yüz yüze konuşacaktım.Hava soğuktu sınıfa girdim çantamı bıraktım ve montumu çıkardım.Daha okula gelmemişti,gelmesini beklerken kitabıms gömülmüştüm.O her zaman sınıf kapısına yaslanır ve koridoru izlerdi.Popüler olduğu içinde herkesi tanırdı.Okulda bende herkesi tanırdım ama kimse beni tanımazdı,varlığımdan kimsenin haberi yoktu.Geldi mi diye kapının önüne çıktığım anda karşımda belirdi.Heyecandan kıpırdayamadım ve gözlerinin içine bakakaldım.Ah o gözleri,dünyada değişemeyeceğim tek şeydi.Gülüşünden sonra...Hareketsiz kalmıştım adeta felç geçirmiş gibi.Oda bana bakıyordu ve çok zaman geçmeden gülümsedi bana.O gülümsediğinde gözleri kısılırdı.O heyecanla konuşmayı başlatmaya çalıştım ve herşeyi batırdım.Halbuki ben sadece "selam" diyecektim ve ağzımdan çıkan sese bende inanamadım."Zilesam" dedim ve kendimden utandım.O da bunu komik bulduğu için güldü ve işleri batırmamak için bende güldüm,elimi yüzüme atıp yüzümü kapattım.Utanmıştım,hiç olmadığı kadar.O da bana selam verdi daha sonra gitmesi gerektiğini ve kitap okuyacağını söyledi.O da kitaplara düşkündü benim gibi.Popüler olmasına rağmen hiç bir kötü düşüncesi yoktu.Ne egosu ne de önyargısı vardı Erica'nın.Sınıfa girdim ve ondan hoşlandığımı sıra arkadaşıma söyledim.Sıra arkadaşım gayet iyi biriydi en azından sınıfa göre.O günden sonra Erica ile facebook üzerinden konuşmaya başladık yolda karşılaşınca selamlaştık hayat güzel gidiyordu ama o benim hislerimi bilmiyordu.Söylemem gerekiyodu ama daha çok erkendi hemde fazla.O daha 2 gündür tanıyordu beni.Ben ise onu 1 yıldır.En yakın arkadaşım onun ile yakın arkadaş çıktı.Bu durum bazı yönlerden iyi bazı yönlerden kötüydü.İyi yanı buluşmalarda üçümüz olabilecektik kötü yanı ise Clark (en yakın arkadaşım) ın arkadaşı Erica'nın eski çıktığıydı.Çocuktan nefret ediyordum ve bunu öğrenince dsha çok nefret ettim.Erica'yı sevdiğimi Clark'tan sakladım belli bir süre.Öğrendiğinde benden daha çok sevinmişti.Kızın çok iyi biri olduğunu ve ailesi ile de tanıştığını söyledi.Kıskanmadım değil tabi.Erica'ile her gün daha da yakınlaşıyorduk.Gün geçtikçe bana daha çok ısındı ve çoğu arkadaşını bırakıp beni seçti.Böyle olacağını asla tahmin etmezdim.Ben etkisiz elemandım her konuda o ise tanınan biriydi.Sınavlarım çalışmadığım halde mükemmeldi güzel gidiyordu.Annemin isteği benim derslerimin herşeyden iyi olmasıydı ve durumumuz ne kadar kötü olsada annem benden hiçbir şeyi esirgemezdi.Babam... Babamla aram pek iyi değildi.Bana karşı hep agresifti kendimi üvey evlat gibi hissediyordum.Her zaman bana küfür eder bağırır çağırır sinirini benden atardı.Her gün ağlardım dışlamaları yüzünden.Ben hiçbir boka yaramayan biri değildim.Ona göre etkisiz elemandan da öteydim.Erica benim sırdaşım oldu ve ona her şeyimi anlattım.Ailemdeki yaşananlarıda.Beni bir gün ağlarken gördü,okul arkasında.Yere oturmuştum dizlerimi büküp kollarımla dizlerimi sarmıştım.Ne olduğunu sordu,ailemle kavga ettiğimi söyledim.Canım yanıyordu her ne kadar yanımda Erica olsa da.Ağlamamı söyledi ve yüzüme dokundu.O anda hangi duyguları yaşayacağımı şaşırdım kafamı kaldırdı yüzüne baktım.O güzel gözleri benim ağlamamı durdurmuştu.Ayağa kalktım ve o anda,tam o anda Erica bana sıkıca sarıldı.Yanımda olduğunı ve herşeyin üstesinden beraber gelebileceğimizi söyledi.O an Erica'ya olan duygularım daha da güçlenmişti.Ona sarılmanım verdiği hissiyat herşeyi es geçmişti ve korktuğum başıma gelmişti.Sevgim büyüyordu her saniye.Arkadaşlarını gördü ve bana "sonra görüşürüz" diyerek yanımdan ayrıldı.Sınıfa gittim çantamı alıp okuldan çıktım.

Bu böyle böyle 1 sene ilerlemişti okulun 1. Dönemi bitmişti ve yarı yıl tatiline girmiştik.Evde benden habersiz taşınma kararı alınmıştı ve 1 hafta sonra taşınmamız gerektiği söylendi bana.Ağlamaktan her zamanki gibi boğazım ağrımıştı.Bunu Erica'ya nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.İkimizin de sevdiği bir kafe vardı.Oraya çağırdım ve omunla konuşmam gereken şeyler olduğunu söyledim.Canım acıyordu ve boğazımda düğümlenen şey yüzünden konuşmakta zorlanıyordum.