Bu gün aynı rüyamı görmeden uyanmıştım belki içkinin etkisi belki de dünkü gece yaşadığım olay bir rüyaydı.
Yataktan doğrulup kafamı toplamak için kendine kahve suyu koydum. Pencerenin karşısına geçip dün olanları düşündüm. O kişi gerçek miydi? Ben yine hayal dünyama mı yenilmiştim. Eğer gerçekse, ben ona sarhoş kafayla pek mantıklı şeyler söylememiştim.
"Ah!"
Sert bir şekilde saçlarımı karıştırmaya başladım. Bir yanım korkuyor bir yanımda için için seviniyordu.
Kahve içtim ve güzel bir duş aldım, şimdi daha iyi hissediyordum. Kitabımı alıp balkona çıktım. Dışarıda kitap okumak için çok güzel bir gündü. Evimin en sevdiği bölümüydü balkon, kalabalık bir sokak olmadığı için gürültüsü azdı ve etraf çok fazla yeşillikti. Bu yüzden balkonum tercihlerde ilk önceliğim oluyordu.
Kitabın sayfasını açtım, tam okumaya başlayacaktım ki birinin şarkı söylediğini duydum. Daha fazla dikkat kesilince sesin yan dairemden geldiğini fark ettim. Ben farkında değilken biri burayı kiralamıştı sanırım. Ama bu erkek sesiydi. Acaba kimdi? Kimse gerçekten mükemmel şarkı söylüyordu.
Kitabı kapatıp onu sonuna kadar dinlemeye başladım. Gitarıyla birlikte duygusal bir şarkı söylüyordu. Şarkıyı dinledikçe sanki rüyama geri dönmüştüm. Gözleri kapatıp o anları tekrar canlandırmaya başladım. Onun gülüşünü, benimle olmasını.
Müzik bittiğinde kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu sanki şarkı bana yazılmıştı. Benim rüyamı anlatıyor gibiydi.
Günün ilerleyen zamanını evde geçirmek istemiyordum ama önce yeni komşuma hoş geldin demek istiyordum. Onun için kurabiyeler yapıp kapısını çaldım. Beş dakika geçmesine rağmen hala açan yoktu acaba yanlış mı anlamıştım.
"Geldim."
İçerden gelen sesi duyunca rahat bir nefes aldım. Acaba kaç yaşındaydı? Diğer dairelerdeki herkes benden büyüktü ondan fazla onları rahatsız edemiyordum sonuçta yoğun iş ve aile hayatları vardı ama yaşıtım olsaydı biraz vakit geçirebilirdik.
Kapı açıldı.
"Hoş geldin sarhoş kız."
O, tam karşımdaydı hem de o güzel gülüşüyle bana bakıyordu. Elini gözlerimin önünde salladı "İyi misin?" diye sordu. "Yoksa hala sarhoş musun?"
Elimdeki kurabiye tabağını eline tutuşturup hızla kendi daireme geçip kapıyı kapattım. Hiç gücüm kalmamıştı, sırtımı kapıya dayayıp yere oturdum. Şu an tüm vücut ısım git gide artıyordu. Yüzümü dizlerimin üzerine koyup gözlerimi kapadım. Bu rüya olmalıydı ve ben gözlerimi açınca her şey kaybolacaktı.
Ama her şey aynıydı. O, rüyamdaki çocuk karşı dairemdeydi. Gece bana yardım eden de oydu hatta o sözleri ona söylemiştim. "Sen kalbimin atmasını sağlayan kişisin."
Kafayı yiyeceğim! Kim bilir benim hakkımda neler düşünüyordur. Kim bilir neler.
Kapımın çalınmasıyla irkildim. Israrcı bir şekilde çalmaya devam ediyordu. Ama açamazdım.
"Lütfen kapıyı açar mısınız? Kusura bakmayın sizinle dalga geçmek değildi niyetim sadece... Özür dilerim."
Ayağa kalkıp yavaşça kapıyı açtım ve yine gülümseyen yüzü görmüştüm.
"Neden yüzünüz kızardı? Ateşiniz mi var?"
"Y-yok! Sadece... Şey gece olanlar için üzgünüm. İçkiyi fazla kaçırınca ne yaptığım pek bilmem tabi ne söylediğimi de."
