Mafyanın Aşkı

MA/2. Bölüm (Ölüm)

Merhaba arkadaşlar, öncelikle hepinizden tek tek özür diliyorum affınıza sığınıyorum biliyorum bor çoğunuzda kitabımı listesinden çıkardı haklıda kendi çapında ama yazmaya vaktim olmadı arada yazıyordum sonra bir şey oluyo bırakıyordum sonra kendi kendime dedimki bu gün bence bölüm yayımlamalısın yoksa okuyucu kitlen daha aşağılara düşücek diyerekten komple yazıp yayılmayayım dedim umarım beğenirseniz yorumlarınızı esirgemeyin lütfen biz bir MAFYA ailesiyiz mafya ailesinden olan lütfen yanımda olsunlar sizi çok seviyorum.

Açelyanın ağızından

Gözlerimi açtığımda heryer'im ağrıyordu sandalyede oturuyordum karanlıktı zifiri karanlık! "bırak beni yeteer!" diye bağırdım kimse yoktu ses gelmiyordu. Gözlerimi kapatıp göz yaşlarımın akmasına izin verdim. "şş ağlama sakın! Yazık değilmi o gözlerine?" dedi biri, karanlıktı kim olduğu görünmüyordu, "ne istiyorsun ne?!" diye bağırdım, derin nefes alıp "benim istediğim geri gelmez o yüzden sadece intikam istiyorum!" dedi sakin ama sinirli ses tonu ile. Bir şey demeyip susmayı tercih ettim, gözlerimden akan yaşlara engel olamayıp serbest bıraktım kendimi. "A-annem nerde?" dedim hıçkırıklarımın arasından ışıkları açmıştı galiba "işte tam karşında" dedi, sıktığım gözlerimi açıp karşıma baktım annem sandalyede oturmuş ağzı kapalı ağlayarak bana bakıyordu. O şerefsiz olcak adam annemin ağızını açıp geri çekildi, "bitanem canım kızım, kardeşine çok iyi bak olurmu babanı sakın hiç bir zaman suçlama sizi çok seviyor o ve bende sizi çok seviyorum canım kızım siz benim tek gerçeklerimdiniz tamam mı?" dedi, ne demeye çalışıyordu annem, burdan beraber sağ sağlim çıkıcaktık! Annemin yanında duran adam belindeki silağı çıkarıp annemin kafasına dayadı, "Anneeee" bu gerçek olamazdı annem şuan gözlerimin önünde bir şerefsizin ellerinde olamazdı olmazdı! Annem! Elindeki silahı gözlerini kapatıp tetiği çekmişti "anneeeeeee!! Annee şerefsiz adam seni! Ne istiyosun bizden! Annemden ne istiyosun! Annneeee" hıçkırıklarla ağlarken annemin gözümün önünde öldüğüne inanamıyorum bu bir rüya olabilir şimdi gözlerimi kapatıp açıcam ve kendi evimizde olucaz 1, 2, 3, gözlerimi kapatırken kolumda bi acı hissettim...

Boğaç'ın Ağızından.

İlk önce şu bücürü halledelim kucağıma alıp yatak odasına götürdüm çok hafifti kemik torbasıydı resmen, odanın içine sokup yatağa yatırdım nazik bir şekilde yatağın başındaki kelepçeleri alıp koluna bağladım kaçmaması için daha işim bitmemişti çünkü her şey yeni başlıyor en çok acı çeken sen olucaksın Açelya!
Çok acıyorum sana şanssız kız demekki senmişsin şu acımasız dünyada acımıcaksın ve bende acımadan gözünün yaşına bakmadan hepinizin canını yakıcam en çokta senin Açelya senin canını yakıcam bir damla göz yaşın bile umrumda olmıcak aynı babanın bana yaşattığı gibi! Odadan çıkıp kapıyı kilitledim deponun ortasındaki Açelyanın annesinin yanına gidip ellerini çözdüm sırtıma alıp dışarı çıktım arabanın bagajına açıp içine yerleştirdim üzerim kan olmuştu bagajı kapatıp sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırdım ara sokaklardan hızlıca giderken karşıda yol kapalıydı Allah kahretsin olcak iş değil mecbur E5 çıkmamam gerekti geri geri gidip direksiyonu sağa çevirdim son hız sürüp E5 çıktım şimdi işte gaza çöktüm biraz yavaşlıyıp karşıdaki trafik polislerini gördüğümde sağa çektim üzerimdeki gömleği çıkarıp arkada duran polarımı aldım üzerime giyip fermuarı çektim arabayı çalıştırıp yavaş bir şekilde ilerledim polis durduduğunda saçımı savurup camı açtım yaşlı bir tipi olan adam "ehliyetinizi görebilirmiyim" dediğinde kafamı sallayıp ehliyetimi gösterdim sanki bir şeyden şühpelenmiş gibi bakarken her şeyi anlamıştı tam silahını çıkarıcakken ben önce davranıp adamı vurmuştum son sürat giderken arkamdan bir polis arabası geliyordu atlatmam gerkti daha çok gaza basıp ara sokaklardan girdim izimi kaybettirmiştim telefonumu elime alıp ılgazı aradım olan biteni anlatırken verdiğim adrese geliyordu şimdi ise murat şerefsizinde... Bana yaşattıklarını yaşama vakti sende gebericeksin karına yaptığım gibi! Polislerden izimi kaybettirdiğimde bir yerde durup benim adamlardan birini arayıp verdiğim adrese gelmelerini söyledim, canın yanıcak murat canın yanıcak bunların hepsi yanında kalıcağınımı Zannediyordun çok yazık çok. Camın tıklandığını duyduğumda kim olduğunu görmek için kafamı kaldırdım ılgaz olduğunu görünce kafamla bin işareti yaptım yan kapıyı açıp oturdu, "ee nasılsın abi ne oldu ne yaptın?" dedi kelimeleri sıralarcasına. Yandan buruk bir gülümseme ile "cinayet işledim" dedim rahat bir şekilde, gözleri aniden açılınca şaşırdığının farkındaydım çünkü hiç bir zaman adam öldürmedim öldürtmüştüm. "Naptın sen bırak bizim adamlardan biri halletseydi" dedi, bu işi kendim halletmeliydim daha işim bitmemişti yandan ters ters bakıp "sence bu işi başkasına yaptırırmıyım ben ılgaz tanıyamadınmı beni kaç seneden beri bu hayalle yaşadığımı kendi ellerimle intikam alacağımı kaç kere söyledim sana ve bu kendi kararlarım hiç bir zaman pişman olmadım!" dedim. Evet hayalimdi bu benim bana nasıl acı çektirdiyse oda öyle acı çekicekti. Sadece kendide değildi sevdikleride acı çekicekti. Ilgaz "haklısın abi sıradaki planımız ne?" dedi. Tek kaşımı kaldırıp kafamı hafif bir şekilde aşağı yukarı salladım, "şimdi ise bizim adamlardan birine mesaj atıcaksın bagajdaki kadını alcaklar ve bizim kadınlardan biride kadını ilk yıkıcak hiç bir el izi kalmadan sonra murat şerefsizin kapısının önüne koyup kimseye görünmeden uzaklaşıcaklar her şeyi doğru yapmaları lazım işi ellerine ayaklarına bulaştırmamalarını söyle." dedim, plan iyiydi tabiki her şey iyi giderse. O anda ılgazda adamlara mesaj atıyordu. Kafasını kaldırıp "Abi sen bu kadar ayrıntıya girecek kadar nefretmi besliyordun adama?" dedi, hiç kimseye beslemediğim nefreti besliyorum. "Evet ılgaz nefret besliylorum o adama ve Ailesine!" dedim, sinirli bir şekilde. Bir şey demeyip sustu bende ellerimi birleştirip kafamın arkasına yerleştirdim gözlerimi kapatıp düşünmeye yelken açtım...

Murat beyin ağızından;

Karımın kılına zarar gelirse kimseyi yaşatmam kimseyi! tek gerçeğim ilk aşkım her zaman yanımda olan şimdi onu kaybedemem, adamlarım her yere bakarken benim tek yaptığım şey evde deli danalar gibi gezip haber almaktı kamelya halâ aynıydı ağlamaktan başka bir şey yapmıyordu ve bu benim canımı yakıyordu onun öyle olması kızımın kayıp olması karımın kayıp olması hayatımın cehenneme döndüğünün göstergesiydi.

Burada daha fazla duramayıp ceketimi alıp kapıdan çıktık o temiz kokuyu içime çekip bahçeden çıkmıştım gözüme çarpan büyük çöp poşeti ile çöpü buraya koyanlara saydırmıştım ayağımla poşeti iterken bu çöp olmadını anladım çok garipti içindekinj merak edip eğilip poşeti açtım, bu bu gerçek olmazdı evet gerçek olamazdı. Ni-nilay hayır gerçek değildi bu gözümden süzülen yaş ile "nilaayy!" diye bağırdım. Nilay sen değilsin nolur sen olma sen bırakamazsın beni. Bahçenin kapısı açılırken kameylanın geldiğini gördüm "annemmi geldi baba hani nerde annem baba"dedi sevinçle gözümden tekrar bir damla yaş aktı dizlerinin üzerine oturup poşeti açtı " anne! Anneee! Annem!" diyerek ağlamaya başladı yerden kalkıp arabaya bindim ve hemen adamları arayıp boğaçın yerini tespit etmelerini söyledim bu yanında kalmıcak boğaç sen bana bunu yaşatamazsın! Bildğim her bir depolara gittim Allahın cezası yerin dibine girmişti sanki...

Adamlarımdan birinin verdiği adrese doğru ilerlerken yumruğumu dreksiyona geçirmiştim ne istiyordu karımdan ne istiyordu kızdımdan onlar masumken neden onların canı yanıyordu neden Allah kahretsin neden? Her şey benim yüzümdendi her şey ahhh! Tanrım sen kızımı koru! Verilen adrese geldiğimde belimdeki silahı elime alıp arabadan indim depoya doğru ilerliyip etrafa baktım etraf temizdi deponun kapısı açıktı muhtemelen burada değiller boğaç deponun kapısını kapatırdı. Etrafa baktığımda bir ses gelmişti arkamı hemen dönüp silahı doğrulttum kimse yoktu sessiz adımlarla etrafa bakınarak ararken silah sesi geldi saklanıp ateş ettim ard arda savrulan ateşler arasında en son dayanamayıp "boğaaç ben burdayım bırak silahını işin benimle bırak kızımı karımın canına kıydın kızımın saç teline bile zarar gelmesin boğaç!" silah sesleri durunca tiz bir gülme sesi ile ellerini bir birine vurarak boğaç saklandığı yerden çıkmıştı "benim işim hepinizle murat! Saadece senle değil anlamalısın bunu dimi? Şimdi yazık olcak yaa sende buradan sağ çıkamayacaksın çok yazık çok" eliyle doğrulttuğu silahı bana doğru yürüdü refleks olarak hemen belimde ki silahı çıkarıp tetihe basıcaktımki benden önce davranıp tetihe basmıstı kalbimdeki acı ile yere yığlırken ağzımdan çıkan laf "kızlarıma zarar verme nolur bo...".

Boğaçın ağızından;

Muratın ağızından çıkan son söz "kızlarıma zarar verme nolur bo..." adımı bile söyleyemeden gözlerini sonsuz uykuya kapamıştı inan çok isterdim zarar vermemeyi ama içim rahat etmez yoksa. Adamlarımdan birini çağırıp "şunu temizleyin aynı yere bırakın" diye emir verdim ve silahı belime koyup açelyanın odasına doğru yürüdüm kapıyı açıp yatağına oturdum çok masumdu ama kıyıcaktım yapıcaktım her kız gibi sende benim altımdan çıkıcaktın açelya! Saçını okşayıp gözlerimi kısıp inceliyordum onu, ayılır gibi olmuştu gözlerini yavaş yavaş açtığında karşısında beni görünce gözlerini pörtletmişti.

Açelyanın ağızından;

Gözlerimi açtığımda, o şerefsiz adamı görmemle gözlerimi iri iri açıp yüzüne tükürmem bir oldu. Ee tabi altta kalmayıp osmanlı tokatını yüzüme basmıştı aniden aklıma gelen annemin ölümü ile ağlamaya başlamıştım olmazdı böyle bir şey gözlerimin önünde ölemezdi "A-annem onu bana getir nolur" dedim yalvarırcasına piç piç gülüp gülüşü odada yankılanmıştı orospu karılar gibi aynı! "Sana bir şey söyliyimmi?" dedi gülüşlerinin arasından tek kaşımı kaldırıp içimden dua ediyordum nolur nolur annemin ölmediğini söylesin bunlar bir rüya olduğunu söylesin ne biliyim gerçek olmadığını söylemesini dilerken "babanda öldü" dedi neee? Kulaklarımda dedikleri yankılanırken gözlerimde yaşlar hızlanmıştı biri çıkıp her şey bir şakadan ibaret desin nolur Allahım nolur yeter nolur "şerefsiz herif bizden ne istiyosun ne? Annemi öldürdün o yetmemişki birde babamı öldürmüşsün piç kurusu ve bunu gülerek söyledin bana şerefsiz!" odada bağıra bağıra ağlıyordum canım yanıyordu yorulmuştum artık kimsem yoktu ailem yoktu artık kimsesizdim buradan biran önce gitmek istiyordum hemde biran önce...

➡BÖLÜM SONU ⬅
Sizi seviyorum mafya ailesi 💕