ΕΡΩΤΕΣ ΜΠΕΛΑΣ

Ανδρέας

        Μόλις μπήκα στο σπίτι πήγα γρήγορα στο δωμάτιο μου, πεταξα τα παπούτσια, έπεσα στο κρεβάτι και αρχισα να κλαιω.

        Εκείνη την ώρα ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να γυρίσω στην Ελλάδα, στους δικούς μου...

        Καθώς εκλεγα, άκουσα την Hope να με φωνάζει. Αμέσως σκουπιστηκα για να μην με δει έτσι...

"_Λυδία; Είσαι εδώ;

_Εδώ είμαι.

_Είσαι καλά;

_Ναι, μια χαρά.

_Λοιπόν κορίτσια, η ώρα ειναι 11.30 PM, ντυθείτε, θα πάμε βόλτα, να ξεχάστεις κι εσύ λίγο Λυδία.

_Οκ, πάω να αλλάξω."

        Φόρεσα ενα κόκκινο σορτσακι κοντο και μια λευκή μπλούζα, μπεζ γόβες και μπεζ τσαντάκι.
        Έβαλα μαύρο eye-liner, μαύρη μάσκαρα, μπεζ σκιά και πούδρα και ενα απαλό κραγιόν.

"_Είμαι έτοιμη, πάμε;!

_Φύγαμε !"

        Πήγαμε σε ενα μπαράκι λίγο πιο κάτω απο το σπίτι της Hope.

        Μόλις μπήκαμε μέσα ο Alexander κοιτούσε σαν κάποιον να έψαχνε.
        Ε όχι, δεν το πιστεύω ! Το είχαν στημένο με τον Måns !

"_Εγώ δεν έχω όρεξη, πάω σπίτι.

_Εννοείται πως δεν θα φύγεις ! Θα κάτσεις εδώ και θα πεις και ενα τραγούδι ! Ο Måns σε αγαπάει και σε θέλει πίσω ! Προχωρά τώρα και μην μιλάς !

_Μου το χρωστας αυτό !"

        Προχωρισαμε και πήγαμε στο τραπέζι. Καθισαμε, πήραμε τα ποτά μας, εγώ με λεμοναδα σκέτη την έβγαλα, έλεος !!

        Ο Måns έκατσε δίπλα μου ! Ωχ, Χριστε μου, δεν αντέχω άλλο θέλω να φύγω !

        Εκοψε την σιωπή ο Alexander :

"_Λοιπόν, πως περνάτε εδώ, στην Σουηδία; Σάς αρέσει;

_Ναι, είναι πολύ ωραία ! Είπε η Hope.

_Απο μικρή ήθελα να έρθω Σουηδία και να σπούδασω. Τουλάχιστον, ήρθα τώρα !"

        Εκείνη την στιγμή, κοίταξα προς την πόρτα. Και τι να δω;!
        Ήταν ο Ανδρέας ! Μα καλά, πως με βρήκε;! Χριστε μου, τι θα κάνω;!

"_Χριστε μου !

_Τι έγινε;!

_ Ο ο Α-Ανδρεας ! Χριστε μου ! Τι θα κάνω; Πρέπει να φύγω γιατί αν με δει, θα έρθει εδώ !

_Μην ανησυχείς, είμαστε εμείς εδώ ! Και δεν πρόκειται να φύγεις, γιατί αν φύγεις μόνη σου και σε δει, θα σε ζαλησει πάλι !