sevgili günlük;
terapistim sana ihtiyacım olduğunu söyledi. isteksiz olduğum zamanlar belki içimdekileri ona anlatmak yerine bir yere yazarsam daha iyi olabileceğimi düşünüyor. bu çok saçma değil mi? madem ona bir şey anlatmıyorsam neden bir saatimi onun gıcırdayan kırmızı derili koltuğunda uzanarak harcıyorum?
ah bekle bir saniye.
uyku problemlerim olduğunu unutmuşum. terapistimin koltuğunda uyuyabiliyorum ancak. o garip kadın bana ne yapıyor, hiçbir fikrim yok. ya da koltuğu mu demeliyim? bilemiyorum.
ne var, biliyor musun? uzun zaman önce aynaya bakmayı bıraktım. zaten bir işe yaramıyordu da, sadece kendimden daha çok nefret etmeme sebep oluyordu. odamda ayna yok. hepsini geçen sene yok ettim. kulağa manyakça geldiğinin farkındayım ama kendime katlanamıyorum işte! neden yaşadığımı bile bilmezken aynaya bakmak mantıksız geliyor.
lanet olsun, yazmadan önce bunların hepsi kulağa fazlasıyla şiirsel geliyordu. şimdiyse sıradan ergen sorunları gibi görünüyor.
kısacası, kendimden nefret ediyorum. tek sorunum bu.
bir de uykusuzum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
la douleur exquise ✘ bucky
FanfictionBucky uykusuzdu. [01.01.2016] © Tüm hakları saklıdır. ● Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz, çoğaltılamaz, yayımlanamaz.