ဘယ္သူမွ အလ်င္းမရွိတဲ့..ထမင္းဝိုင္းေလးကို ၾကည့္ ၿပီး... chanyeol.. တခ်က္ သက္ျပင္းေလး ခ် လိုက္ကာ... ထိုင္ ခ် လိုက္တယ္....
အရင္က....ဆူဆူညံ..ပြတ္ေလာက္ ရိုက္ ရယ္ေမာ ျခင္း ..အျပည့္ နဲ႔ အိမ္ေဂယာေလးက....အခု... မနက္ ခင္း .. ေတာင္မွ..... ၿငိမ္သက္ ျခင္း..အတိ ..
နား ထဲ..ၾကားေနရတဲ့ အသံ.. ဆို လို႔.. နံရံ ေပါက.. တေခ်ာက္ ေခ်ာက္ သြားေနတဲ့..နာရီ ႀကီးနဲ႔... တိုးညဳင္း စြားနဲ႔ ..ခဏ ခဏ ခ်ေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့..သက္ျပင္း သံေတြ..ပါပဲ...
ခဏၾကာေတာ့..ေလွခါးေပါကေန ဆင္း လာတဲ့ ေျခသံေတြေၾကာင့္.....အေျပးထသြားကာ....
"Sehun..!!!. "
ေလွကားေပါက..ဆင္းလာတဲ့ kris hyung တိုကို...ျမင္ေတာ့မွ. ကၽြန္ေတာ့...ေျခလွမ္းေတြ ကို.. ရပ္လိုက္ၿပီး.. ......အေနာကိ ကို ..တခ်ကိ ေက်ာ္ ၾကည့္ လိုက္ကာ...
"Hyung..... တို႔ပါလား..sehun..ေရာ..."
"အခန္းထဲ မေတြ႕ခဲ့ ဘူး..chanyeol.. "
"ဟုတ္လား...."
"သူသြား ႏွင့္ၿပီ ထင္ပါ့.... ကဲပါလာ... မနက္စာစားရေအာင္ ..... "
"Nae.."
အေၾကာင္းစံုေသခ်ာေမးဖို႔....မနကိထည္းက..ထိုင္ေစာင့္ေနေပမယ္... ထြကိသြား ၿပီဆိုေတာ့လည္း...
ေရွ႕က ထြက္သြားတဲ့.. hyung.. ေနာက္ကို သာ.. ေခါင္း ငိုက္စိုိက္နဲ႔... အသာျပန္ လိုက္ လာမိလိုက္တယ္.....
စားပြဲ ဝိုင္း မွာသာ ထိုင္သာ...ေနရတယ္... ဘယ္သူမွ..စကား ရယ္.. မဆို႔မိၾက..... ည က sehun ပံုစံ ေတြက... သူတိူ႔ မ်က္ ဝန္း ထဲ..အခုထိ.....ေနရာယူထားတာေၾကာင့္ အရင္ လိုရယ္ ေမာဖို႔ အေျပာနဲ႔....မ်က္ႏွာခ်ငိးဆိုင္ဖို႔...ပင္ ေမာ့ေလ်ာ့ ေနၾကသည့္အလား... ...ေငးေမာကာ... သက္ျပင္း သဲ့ သဲ့ ေလးေတြကို သာ... သံုးေယာက္သား...မေရွးမေႏွာင္း... မႈတ္ထုတ္ေနမိတယ္....
**************
ေလ အေဝွ႕ ...အခ်ကိတိုငိး... ကယက္ထ သြားတဲ့..ကန္ေရျပင္မ်က္ႏွာေလး ကို sehun.. မ်က္ေတာင္မခတ္တန္း စိုက္ကာၾကည့္ေနမိကာ.....
ဘယ္ဘက္...ေဘာင္း..ဘီအိတ္ကပ္....လက္ကေလး ထည့္လိုက္ကာ .. တစံု...တခုကို... တင္းတငိး ဆုပ္ကိုင္ ထားသည့္အလား..sehun.. လက္သီးေလးကို ဖြဖြ ေလး ဆုပ္ ထား.....တယ္.....
