Aşk Diyeti

4

Aşk Diyeti 4. Bölüm

Şirketinin dar koridorlarından geçerken istemeden bir konuşmaya kulak misafiri olmuştum. Çalışan stajerlerden biri telefonda hararetli bir şekilde
'Ben napacağım?'
'Bu şeyleri anlaman çok zor!'
Gibi şeyler zırvalıyordu. İçimden' denemeden nasıl anlayacaksın ki?' Diye düşünürken aklıma helen fikirle aydınlandığımı hissetmiştim resmen.

Usulca kadının yanına yanaştım ve en sevimli gülümsememi takındım.
Tabi ne kadar sevimli(!) orasını siz tahmin edin.

"Buyrun?" Dedi ve ciddi bir ifade takındı. Sanki bir kaç dakika öncesine kadar mızmızlanan kendisi değilmiş gibi.

"Şey istiyorsanız size yardımcı olabilirim. Bunları önceden hazırlamıştım. Beraber yapabiliriz. Ne dersiniz?" Dedim.

Yüzünde oluşan mutluluk ifadesi ciddi havasına tekmeyi basmıştı. Kadın boynuma atlayarak
"Ayy sağol canım." Dedi.
Ellerini tutup yavaşça üzerimden ayırarak ona sunacağım şartı söyledim.

"Ama bir şartım var. Sen de bana yardım edeceksin."

Aniden yüzü düştü.
"Böyle bir işse pek yetenekli olduğumu söyleyemem." Dedi.

"Hayır." Diyerek onu tersledim.
"Bana iş için değil, özel hayatım açısından yardım etmeni istiyorum." Dedim.
Kafasını salladı ve anlattıklarımı dikkatle dinlemeye başladı.

Uğur Bey'e eskiden onla arkadaş olduğumu, hiç bir şekilde göze batacak bir şey yapmadığımı ve gayet yetenekli bir çalışan olduğumu söyleyecekti. Bunların yeteceğini sanmadığımdan bugün ona yardım ettimi Uğur Bey'e söyleyecek ve yaptığım çalışmaları gösterecekti.

Planımız tıkır tıkır işliyordu. Adının Hilal olduğunu öğrendiğim kadın Uğur Bey'e her şeyi söylemişti.
İş çıkış saatine doğru Uğur Bey beni yanına çağırdı. Büyük bir sevinç ve heyecanla kapısını çaldım. 'Gir' sesinden sonra hızla içeri girdim ve önündeki koltuklardan birine yerleştim. Uğur Bey, önündekİ kağıtlarla uğraşıyordu. Gayet ciddi bir havası vardı.. Hatta sinirli?

"Kovulduğunu kibar dille söylediğim halde hala karşımda oturuyor olmanın sebebini açıklar mısın?"

Kızarmıştım. Ondan böyle bir söz beklemiyordum. Aslında böyle bir şey söylemesini bekliyor olabilirdim. Ama asla bana o tiksindirici yüz ifadesiyle bakıyor olmasını kaldıramazdım.

"Öncelikle daha önceden nazik davrandığınız için teşekkür ederim. Ama şunu bilmiyorsunuz ki ben bir şeyi kafaya koyarsam yaparım. Eğer bu işi gerçekten istemediğimi ya da şirkete layık olmadığımı falan düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Ben bu işi çocukluğumdan beri tüm kalbimle istiyorum. Lütfen beni anlayın...Tamam kabul ediyorum geçmişte ağır bir travma yaşamış olabilirim ama asla isteyerek ve bilerek yapmadığımı bilin. Gerçekten.."

Sessim gittikçe kısılmıştı.
Bunları söylerken bir damla yaşın yanağımdan süzülüp akmasını engelleyememiştim. Kafamı öne eğdim ve cevabını bekledim.

"Ağlayınca çirkin oluyorsun."