Gecenin karanlığında düşlere dalmıstım. Ahşap sandalyemde bir ileri bir geri sallanıyor karsımızda duran iki katli şirin binanin üzeri grafitilerle doldurulmuş duvarina bakıp derin düşüncelere dalıyordum.Dışarıdan gören birisi beni deli sanabilirdi ama o duvarin benim zihnimde hayallerimi izledigim beyaz bir perde oldugunu bilemezdi.Daha önce hayal bile edemeyecegim kadar normal olağan bir hayatım vardı.Hayallerim umutlarım vardı.Herşeyin bir anda çökmesi derin kapanmayan yaralar açmıştı.Hayat istediklerimi elde edebildiğimiz zaman sevdiklerimiz yanımızda oldugu zaman güzeldir. Ancak öyle zamanlar vardır ki .. en çok istediğiniz şey sizinde olsa en çok gitmek istediğiniz yerede gitseniz bütün hayalleriniz gerçekleşsede mutlu olamassınız . Hayat beni hayatımın bir döneminde öyle acımasız davrandı ki dipteydim sıfırdım hiçbirşeyim ve hiçkimsem yoktu tektim tek bendim. O gün öğrendimki ne kadar kalabalık olursak olalım biz aslında tekiz güçlüyüz ne olursa olsun küllerimizden doğarız.Sizinle hikayemi paylaşmak için sabırsızlanıyorum...
