Bir gün dışarıda geziniyordum bir ses geldi birdenbire sesin nerden geldiğini anlamaya çalışıyordum sesin nerden geldiğini bulmuştum ama bakmaya korkuyordum çöp tenekesinin arkasından gizlice baktım.Simsiyah giysili bir adam vardı elindede kanlı bıçak ve adam buraya doğru yürümeye başladı hemen koşarak eve vardım.Hemen anneme ve babama anlattım bana inanmamışlar gibi duruyorlardı hemen odama geçtim uyku tutmuyordu hep o gördüğüm adam aklıma geliyordu sabaha kadar kendi kendime konuştum sabah annem bir yere gideceğimizi söyledi arabaya bindik ve annem psikolojimin bozulduğunu söyledi beni psikolojik destek almam için oraya götürdü istemedim gitmeyi çok direndim ama gittik hiç konuşmadım hiç cevap vermedim annem konuş diyordu konuşmamakla ısrar edince annem eve götürdü.Odama girdim ve bir daha odamdan hiç çıkmadım.Yıllar geçti ve dışarı çıktım annem kahrından bitmiş haldeydi çok üzgündü.Odamdan çıktığımda babamın öldüğü haberini aldım kendimden bir parça eksilmiş gibi hissettim. Nasıl olur böyle birşey aklım almıyor trafik kazasında ölmüş.Anneme bu mutsuz günlerimizde destek çıkmak için yanına gidiyordum ama biriyle konuşuyordu çok gizemli
görünüyordu. Babam ile ilgili konuşuyordu. Babamın nasıl öldüğünü konuşuyorlardı.Bide ne duyayım hemen içeri daldım anne hani babam trafik kazasında ölmüştü dedim. Annem cevap veremedi babam bu şekilde ölmemeliydi diye kendi kendimi kemirdim.Babam benim yüzümden ölmüş diye kendime karşı nefret besledim babam benim odamdan çıkmamamdan psikolojimin bozulmasından dolayı kendini asmış ve annemde o ölürken onu görmüş o da içten içe ölüyor.Benim psikolojim iyice mahvolmuştu.Annem kendime bişey yapıcam diye çok korkuyordu ve annemi bu korkular mahvetmişti dayanacak gücü kalmamıştı o da kalp krizinden öldü.Ben de hayatım bu kadar güzelken nasıl bu hale geldi diye düşüne düşüne bir karar verdim hiç kimsem kalmadı ben niye yaşıyorum ki diye düşündüm. Ben de kendime bir adam tutup onun beni öldürmesini istedim ve bende hayata gözlerimi yumdum.
