Maby This Time -5sos FanFiction, √ Twins deel 2-

H.51

P.o.v Michael

Verloren zit ik op een stoepje ergens in Sydney. Ik ben er heen gelopen zonder enig besef, ik weet niet eens waar ik ben laat staan wat ik hier doe. Dit valt onder categorie achterbuurt. Een rilling gaat over mijn lijf als ik eraan denk. Snel sta ik op en loop een kant uit. Langzamerhand begin ik het te herkennen. Ik woon hier in de buurt! Ik stap door richtig huis en maak onderweg een paar foto's met fans...

'Hey mam' zeg ik blij als mijn moeder in de deur staat. Ze omhelst me. 'Ik heb je gemist, hoe is het Met Esmee en wat doe je hier alleen.' Ratelt ze. Ik zucht diep en begin te vertellen over de ruzie, Dat meisje... Abby als ik het goed had. Ik was toen dronken en dacht dat het Sabine was... En over de ruzie met Esmee. 'Dus jij heb eindelijk ruzie met die bitch' zegt pap als hij aan komt lopen. 'Ze is geen Bitch, waarom haat je haar. Ze. Is. Je. Eigen. Dochter!' Roep ik kwaad. 'En voor mij voelt het niet zo!' Zegt hij boos terug, hij heft zijn hand op maar ik zeg snel. 'Maak niet dezelfde fout...'

P.o.v Esmee

Als ik wakker word voel ik gelijk kou tegen mij, 'LUKEEE!' Gil ik iedereen Wakker, nouja als ze ooit hebben geslapen. 'Wat is er?' Vraagt hij, ik open mijn dekbed en hij snapt de hint. 'Ik had het koud' zeg ik met een babystem. 'Aawh babygirl heef het koud', ik bloos door de naam BabyGirl. Ik denk toch niet dar hij mij leuk vind, wat ziet hij nou in mij. Mij een wijf wat verkracht is, zelfmoord pogingen heeft gedaan en eigenlijk in een kliniek hoort. 'Waar denk je aan, je huilt' zegt hij, ik voel hoe hij mijn traan wegveegt. 'Nou, ik dacht aan de kliniek' mompel ik. 'Je heb me daar nooit over verteld, zou je me willen vertellen hoe het daar was?' Raagt hij. Ik knik ooit moet hij het weten...

'Nou in de kliniek, heerste altijd een doodse stilte, en als je ooit praten werd je in de koelcel gegooid, letterlijk. Er was een vrouw: Mevrouw W, waarvan ik haar gehele naam niet meer weet. Maarja, je mocht daar niet praten, of iets in de richting wat ''Leuk" is. Je moet dagen schoonmaken en leeft op water en brood, nog vragen' vertel ik. Hij knikt. 'Maar wat als, in jou geval je anorexia had/heb, en je krijgt water en brood. Hoe kom je er dan vanaf?' Vraagt hij. 'Je stelt een goede vraag, want ik heb namelijk geen idee. Ik denk door de vaste tijden, om 7 uur ontbijt, 10 uur een mager koekje, 1 uur middag eten, 4 uur een stukje fruit en 7 uur avond eten. Dat je lichaam er dan aan gewend raakt.' Zeg ik, 'wat een kut leven heb je dan zeg' ik knik. 'Wendie heeft daar ook gezeten' floept er uit mijn mond, snel sla ik mijn handen voor mijn mond, dat moes ik niet vertellen. 'Met wat?' Vraagt Luke. 'Snijden en boulimia' zeg ik. 'Zij werd wel goed behandeld omdat die ouders meer betaalden, mijn ouders en die van Sabine gaven bijna niks om ons dus extra geld konden wij wel vergeten' zeg ik zacht. Ik slaak een geeuw. 'Ben je moe?' Ik knik en leg mijn hoofd op mijn kussen. Bijna gelijk voel ik twee armen om mij heen en langzaam word zijn adem regelmatiger. Ik sluit mijn ogen. Druk een kus op zijn kruin en probeer ook te gaan slapen. 'Good night' mompel ik nog voor ik alweer in slaap val...