Beauty (dutch one direction story)

Dood...?

Harry's pov

JONGENS!!! werd er door het huis geschreeuwd. ik keek op uit mijn tijdschrift en rende op het geluid af. Ik, Niall en Liam racte naar boven en keken naar Anna's slaapkamerdeur. hij stond open. we snelde er naartoe en keken naar binnen.

ik schrok me dood. Zayn zat daar met Anna in zijn armen. Zijn armen waren rood van bloed en Anna's lijfje zat vol sneden en wonden. Zayn keek ons aan en ik zag dat hij huilde. ik werd duizelig. ik kan niet goed tegen bloed. Liam liep de kamer uit en 3 seconden later hoorde ik hem praten. hij belde een ambulance. Niall begon ook te huilen en hurkte bij Zayn en Anna neer.

ik stond vastgenageld aan de vloer. ik keek alleen maar naar Anna. een paar seconden later kwam Liam binnen en ook hij hurkte neer bij Anna. ik kon me gewoon niet bewegen. Liam rende snel naar beneden en haalde een verbandtrommel. van Paul moesten we er een hebben in geval van nood. nou ik ben hem dankbaar.

Liam kwam weer binnen gerend en trok het koffertje open en haalde er verband uit. HARRY WPRD WAKKER EN HELP schreeuwde Zayn. ik knielde bij Anna neer en begon haar ook i de pakken.

het verband raakte op en Niall ging opzoek naar doeken. Anna's ogen waren gesloten, haar borst kwam nog steeds omhoog. dat betekende dat ze nog leefte.

ik was voor de eerste keer in mijn leven bang. echt bang. bang dat ze ons zou verlaten. bang voor alle reactie's die we zouden krijgen maar vooral bang dat Anna ons nooit zou vergeven. ik zou niet kunnen leven met de gedachte dat ze boos op ons was. ik zou nooit meer sorry kunnen zeggen....

Anna's pov

Ik rende naar mijn kamer en deed de deur op slot. ik hoorde Zayn van de trap af lopen. ik luisterde aandachtig met mijn oor tegen de deur.

ik was zo boos!!!! ik...ik was ook weer niet boos. ik bedoel, ze hebben dit allemaal voor mij gedaan. ze hebben mij heen pijn gedaan. maar na dit doen ze dat wel....ik stond nog steeds tegen de deur aangedrukt als ik geschreeuw hoorde. Zayn.

hij was woedend. ik weet niet op wie. op mij...dat kan niet anders. nee wacht!!! ik hoor een deur dicht slaan. niet op mij! maar....

ineens hoorde ik iets...er kwam iets door mijn raam ofzo. ineens zag ik 2 handen boven het raamkozijn uitsteken. en toen 2 onderarmen en toen een heel lichaam. gewoon door mijn raam geklommen. en ik wist gelijk wie het was. dat meisje...

ze had een mes in haar hand en keek me WOEST aan. DODELIJK ze rende op mij af en drukte het mes tegen mijn arm. ik trok wit weg maar deed niks. ze trok een streep over mijn arm. die streep werd direct rood van het bloed. ik wilde het uitgillen van de pijn maar ze drukte haar hand tegen mijn mond. ze trok nog meer van die lijnen over mijn hele lichaam. langzaam werd het zwart voor mijn ogen en voor ik het wist mag ik op de koude vloer.

Liam's pov

we zitten nou al 4 uur in het ziekenhuis en we weten nog steeds niet wat er aan de hand is. er bleek meer te zijn dan alleen de sneden. ze was met haar hoofd ergens tegenaan gevallen, alleen het rare is, ze lag nergens tegenaan. ze kan onmogelijk ergens met haar hoofd tegenaan gevallen zijn. dat hadden we wel gehoord denk ik. maar we hoorde niks. ik denk alleen maar na over hoe ze een klap op haar hoofd gehad zou kunnen hebben. en ik zit hier nou al 4 uur. ik had het niet eens door door mijn gedachten.

ik kijk opzij. ik zie Louis zitten. nouja, zitten, opstaan. vloeken, huilen en weer zitten. dat gaat al een hele tijd zo. Niall zit aan mijn andere zijde. Hij had zijn handen voor zijn gezicht en hoorde alleen maar zacht gesnik. voor mij zat Harry. hij zat al 4 uur met rode ogen als een zombie voor zich uit te staren.

Zayn zat schuin tegenover mij met lange uithalen te huilen. hij voelde zich als een vader voor Anna en hij denkt dat hij heeft gefaald. DENKT hij, maar hij was als enige bezig met haar. wij daarintegen deden alleen maar dingen voor ons eigen leventje. ik schaam me, ik weet niet hoe Anna mij ooit nog kan vergeven. IK zou mezelf niet eens vergeven....

inmiddels waren we hier al meer dan 4.5 uur. we hadden nog niks gehoord. ik stond op en trok Zayn mee. geen van de andere jongens merkte dat we weg waren. ze waren te druk met hun gedachten en tranen. ik liep met Zayn naar de bali en ik vroeg; weten jullie al iets over Anna, Anna westerhuizen?

de vriendelijke vrouw achter de bali keek op het scherm en zei;

ze word over 2 dagen ongeveer terug gebracht naar haar kamer, dan kunnen jullie haar zien, als jullie dat willen tenminste...Zayn begon heftig te knikken.

"jullie kunnen nu naar huis gaan en daar uitrusten. jullie zitten hier al bijna 5 uur, dus wat slaap kunnen jullie wel gebruiken..."

NEE schreeuwde Zayn. ik blijf HIER tot ik haar mee naar huis kan nemen. de vrouw keek vol medelijden naar Zayn en zei toen; ik kan niks voor je doen maar een beetje slaap kan,- NEE riep Zayn weer. "'ik ga hier NIET weg!!!" de vrouw keek opnieuw naar haar computerscherm en zei toen; ik heb een bed beschikbaar, daar kan je voor een paar nachtje blijven, het is dicht bij de kamer waar Anna zo naar toe word gebracht. ik heb er echter echt maar een, sorry.

Ik knikte naar Zayn en zei; wij gaan naar huis en ik haal kleren voor je. zorg dat er goed voor haar gezorgt word en wij zullen er morgen weer zijn.

hij knikte dankbaar naar mij en we bedankte de vrouw. we liepen terug naar de jongens.

na 40 minuten waren we thuis. voor het eerst was Harry niet bezig met mijn telefoon, Niall niet bezig met eten en was Louis rustig. ik liep door naar Anna's kamer en ging er in bed liggen. Niall kwam er later bij liggen en Harry en Louis ook. ik en Niall lagen in het bed en Louis op een een bank in de kamer. Harry ging op een zitzak liggen. we zeiden niks. het leek alsof iedereen sliep. maar dat deden ze niet. we dachten na. allemaal over onze eigen fouten. allemaal met die ene vraag; hoe kon Anna's hoofd bezeerd zijn. en allemaal met die ene enge gedachte; gaat Anna het redden....?