Sigarami içtikten sonra baş dönmemin geçmesi için koltuğa oturdum ve kendime birkaç dakika zaman verdim. Bu illete başlayali çok olmamişti. Yeni evime taşindiğimdan beri azar azar içiyordum. Ailemi zar zor ikna ederek İstanbul'a lise son sınıfı okumaya gelmiştim. Burada kalabilecek bir akrabam olmadiği için ev kiralamişlardi. Ankaradaki hayatlarina oldukça alişmiş olan ailem orada kalmayi tercih edince eşyalarimi ne varsa topladim geldim İstanbul'a. Ortaköydeki evim iki odali ancak oldukça genişti. Geleli sadece 1 ay olmuştu. Okullarin açilmasinada yalnizca bir bucuk ay kalmişti. Evime ve yeni düzenime alişmam için okuldan önce yaz tatilinde taşinmiştim bu eve. Ve suana kadar gayet sıradan bir hayat yaşiyordum. Evden neredeyse çiktiğim yoktu. Sadece markete ve hava almaya çıkıyordum. Evde olduğum zamanlar ise-ki genelde evdeyimdir- oturur sigara içer ve film izlerdim. Kitaplarimin tozunu alir, yemek yapar ve uyurdum. İşte rutin hayatim. Çok sosyal bir insan olmadiğimdan nerdeyse hiç arkadaşim yoktu. Ailemin düşüncesine göre burada arkadaslik edinmek daha kolaymış ama hiçde değil. Sokağa çiktiğimda gördüğüm tek şey hayatin ve yaşam mücadelesini yitirmiş birkaç insan ve mutlu gibi görünmeye çalişan bireyler. Herkes yapmacik herkes saçma geliyordu bana. Herneyse ..
Başimin dönmesi hafifleyince yavaş yavaş koltuktan kalktim ve odama yöneldim. Yatagimin üstünde gördüğüm kedim Mırmır'ı alıp biraz sevdim. Oldukça tüylü oldukça güzel bir kediydi. Beyaz ve kül renginde olan kedim fazla dikkat çeken türdendi. Benim tam aksime ..
Odamda kitap okuyarak biraz oyalandiktan sonra yatağıma uzandim ve pencereden sokağa bakmaya başladim. Odamın gördüğü alan tam olarak ışıl ışıl , insan dolu bir sokakti. Yada caddemi demeliyim? Herneyse.
Bir yandan gülüp eğlenen insanlari izliyor bir yandanda bu insanlarla ilgili kafamda hikayeler oluşturuyordum.
Yaklaşik yarim saat boyunca caddedeki hareketlenmeyi izledikten sonra telefonumun zil sesi odayı doldurdu. Arayan annemdi.
-Alo?
- Gece? Nasilsin?
-İyiyim ya sen ?
- İyiyim. Neler yapiyorsun nasil gidiyor?
- Günde onbes kere aramasan birseyler yapabileceğim.
-Rahatsiz mi ediyorum?
- Biraz.
-Ne yapayim kızım merak ediyor insan işte.
- Sonra ararsin anne, suan isim var.
-Pekala öyle olsun.
Cevap vermeden telefonu kapattim. Çocukmuşum gibi her saat aranmaktan sıkılmıştım.
