Na uitgehuild te zijn, stond Twan weer op. Hij dacht even na over alles waar hij in zijn leven had. Hij kwam tot de conclusie dat hij helemaal niets had om voor te leven, en dacht toen na over de schaamte die over hem uitgesproken zou worden door zijn familie en vrienden, door gevreeën te hebben met een onreine. Hij dacht even na, maar sprong toch.
"Hey, dit is zo gek nog niet, dit vallen!" Dacht hij. SPLAT!
Daar lag Twan, levenloos op de grond, vreemd genoeg in de 69 bovenop Superjood. Zo besloten de dorpelingen hen uiteindelijk ook maar te begraven, want ze wisten niet wat ze er anders mee aanmoesten. Isaac vroeg zich af waarom Twan sprong. "Zo erg is Limburg toch ook weer niet?! Oké het zijn mislukte Duitsers en oké we zouden er een hek omheen moeten plaatsen, maar de haat snap ik niet."
Plots stonden er twee mannen naast Isaac. "Wij hebben vernomen dat er hier een Limburger te vinden was, klopt dat gerucht?" "Ja, dat ben ik!" Zei Isaac enigszins misplaatst trots. "Dan zult u met ons mee moeten komen" bulderde een van de mannen. "Wij zijn van de PTL" "wat is de PTL?" Vroeg Isaac. "Partij tegen Limbo's, en nu de auto in, goor joch."
Even later kwamen ze aan bij een soort aftands hutje, midden op de hei. "Loop!" Riep de chauffeur. De deur werd al opengedaan. Er was een luik, midden in het hutje. Ook dat ging al open. "Hallo?! Is daar iemand?! Kan iemand een zwarte huid of behaarde mannenborsten voor me regelen?" Hij hoorde iets ritselen, in de duistere diepte van het luik. Hij besloot de ladder af te klimmen, en wat hij toen aantrof...
JE LEEST
De Epische Queeste Voor Een Aidsmedicijn
FanfictionDe epische queeste voor een aidsmedicijn GAAT FOUT?! Dit verhaal gaat over een jongeman, die op zoek is naar de waarheid.
