Το χαμόγελο της δεν ήταν αληθινό. Την ρώτησα τι συμβαίνει μα δεν μου απάντησε. Ξαφνικά το χαμόγελό της έσβησε και ένα δάκρυ κύλησε από τα πανέμορφα κάστανα μάτια της. Αυτά τα μάτια που με έκαναν να την ερωτευτώ από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα. Ξαφνικά το δάκρυ έγινε δάκρυα και τα δάκρυα έγιναν κλάμα. Αρχισε να τρέχει κλαίγοντας, αψηφώντας την δυνατή βροχή εκείνου του πρωινού. Εφυγε από το προαύλιο του λυκείου και χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο. Εγώ όμως δεν τα παράτησα. Ετρεξα από πίσω της και μετά από λίγο την έφτασα και την σταμάτησα. Εκανα κάτι που περίμενα πολύ καιρό να το κάνω... την φίλησα!! Ηθελα να κρατήσει για πάντα μα ήξερα ότι δε γινόταν αυτό. Την αγκάλιαζα τόσο δυνατά σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να φοβόμουν να μη φύγει μακρυά μου! Η βροχή δυνάμωσε και γίναμε μούσκεμα! Η Ελπίδα (το όνομα της) άρχισε να τρέμει και τη ρώτησα αν θέλει να έρθει στο σπίτι μου. Ηθελα πολύ να πει ναι,γιατί νιώθω ευτυχισμένος όταν είναι μαζί μου, όταν μιλάμε ή έστω όταν την βλέπω. Μόλις πήγε να μιλήσει.........
Heyyyyyyyyyy γεια σας κοριτσάκια και... μμμμμ.... αγοράκια μου!!!!!!!! Το πρώτο βιβλίο που μάλλον και λέω μάλλον θα το πάρω στα σοβαρά (δεν υπόσχομαι τίποτα 😁😂😁) και ως συνήθως αφορμή το Αριαδνόβιβλο!!! Από εσάς θέλω μόνο κανένα vote και κανένα σχόλιο αν σας άρεσε ή όχι και αν θέλετε να το συνεχίσω την ιστορία.Τέλος πάντων το πρώτο μου βιβλίο, για τη γνώμη μου για τα ζώδια δεν πρόκειται να το συνεχίσω, μάλλον δεν είμαι και τόσο τρελή!!!!😂😂😂😂
