SÜRTÜK

11.BÖLÜM "ÖDEV"

Şuan okulun koridorlarında yan yana yürüdüğüm çocuğa kaçamak bir bakış attım. Bugünkü üstüne giydiği siyah ceketle her zamanki gibi müthiş görünüyordu.Her zaman dokunmak istediğim saçları yine birbirinden bağımsızlaşmış, dağınık bir şekildeydi ve ayrı bir hava katmıştı.Yürüyüşü,hatta benim yanımda yürüyor olması bana çok farklı hissettirmişti.

Projeyi okuldaki kütüphanede yapmaya karar vermiştik. Bu yüzden adımlarımızı kütüphaneye yönelttik.Gidene kadar da hiç konuşmadık.Daha doğrusu o benimle konuşmadı.

Masalardan herhangi birine oturduğumuzda çantamdan yardımcı olacak kaynakları ve plan yapmamız için boş kağıt çıkarttım.Tamam itiraf ediyorum, doğru düzgün ilk defa yanımda kitap getirmiştim.Normalde okul için yararlı olacak herhangi birşey getirmek bana çok saçma geliyordu ama bu ödevin benim için bir önemi vardı.Çünkü ödevi Dylan ile yapacaktım. Ayrıca bu derse diğer derslerden biraz daha fazla önem verdiğim de bir gerçekti.Bu yüzden ödevin de güzel olması gerekiyordu.

Kitapları şimdilik es geçip kağıdı aldım. İşi fazla uzatmadan "Bence ilk önce projenin taslağını oluşturabiliriz." diyerek kağıdı ve bir kalemi masanın ortasına koydum.Konuşmadan kağıdı kendi önüne aldı, bir süre gözleri boş kağıtta takılı kaldı ve sonra birşeyler karaladı. O kağıda odaklanmışken onu izledim.

Kaşları çatık bir şekilde uzun parmaklarıyla kalemi kavramış birşeyler çiziyordu. Ne çizdiği gram umrumda değildi, şuan tek odak noktam oydu.Bugünkü gözlemlerimden, onun sinirli olmadığını anlamıştım hatta çoğu zamana göre daha az sinirli ve sinir bozucuydu. Bu yüzden şanslı günümde sayılabilirdim. Onunla daha yakın olmak için bu ödev bir vesile olabilirdi.

Düşüncelerimi bölen şey ondan gelen erkeksi parfüm kokusu oldu ve iç çekmemek için kendimi zor tuttum.

Nasıl olabilirdi? Onun gibi yakışıklı ve aynı zamanda seksi olan birisi nasıl olur da Lucy gibi bir ezikle sevgili olabilirdi? Gerçekten anlayamıyordum ve sanırım sonsuza kadar da anlamayacaktım.

Hareketlerinden hiçbirşey belli olmuyordu. Düşüncelerini açığa çıkartan hiçbir ipucu bulamıyordum.Bu ödevi de neden benimle yapmak istemişti bilmiyorum.Tek bildiğim şey onu dünyadaki herşeyden daha fazla istememdi ve onun gibi birisini bulmuşken asla kullanmadan bırakmazdım.

Düşüncelerimi bölen bakışlarının bana dönmesi ve kağıdı tekrar ortaya koyması oldu.Bir an göz göze gelince irkilmiş gibi hissettim. Çocuğun bir bakışı bile beni mahvetmeye yetecek durumdaydı. Tek bir bakışıyla bile herkesi etkileyebilirdi. Özellikle de beni.

"Eee? " dediğinde anlamadan ona baktım.

"Ne? " dediğimde alay edercesine dudağı yukarı kıvrıldı.

"Bence böyle yapmalıyız diyorum. Plan için yani." dediğinde kağıda doğru dürüst bakmadan "Tamam, tamam olur." dedim.

"Keşke inceleseydin." tekrar alayla komuştuğunda kendime geldim ve göz devirip kağıdı elime aldım.Bir süre yazdıklarını inceledim ve güzel olduğuna karar verdim ama yine de güzel olmuş demek içimden gelmedi.Bu yüzden de düşüncemin tam tersini söyledim.Ayrıca gerçekten de birkaç eksik bulmuştum.

"İyiki incelemişim, çünkü hiç beğenmedim." dediğimde kaşlarını çattı.

"Nedenmiş o? Bence gayet güzel." dediğinde başımı olumsuz anlamda salladım.

"O zaman sen yapta görelim." deyip arkasına yaslandı ve kollarını göğsünde birleştirdi.Sinirlenmiş miydi? Yok artık.

Bunun üzerine gülümseyerek kağıdı kendime doğru çektim ve aklımdaki fikirleri kağıda döktüm. En son göz attığımda iyi olduğuna karar verdim ve bakması için kağıdı ona uzattım. Kağıdı eline alıp dalgın bakışlarla inceledi.