Innocence dies in the end~

KARTA POSTACI: HARU

Imię: Haru
Nazwisko: Mizushima
Wiek: 21
Data urodzenia: 14.02.1993
Miejsce urodzenia: Tokyo, Japonia
Wygląd: Hanyu Yuzuru

RODZINA
Mizushima Hotaru - mama
Kim Joonmyeon - ojczym
Mizushima Minato - tata

BIO
Tego pamiętnego dnia zakochanych w jednym z japońskich szpitali na świat przyszedł pewien mały chłopiec. I nie, nie chodzi tu tylko o to, że był dzieckiem, ale rzeczywiście był dość drobny, jak to pięknie stwierdziły potem pielęgniarki pieszczotliwie nazywając go kruszynką.
No więc nasza kruszynka miała bardzo udane dzieciństwo jako jedyne dziecko szczęśliwego małżeństwa. Od najmłodszych lat dbano o jego edukację by później żyło mu się godnie i w ogóle. Mimo, że jego rodzina nie należała do najbogatszych, nie można powiedzieć, żeby ledwo wiązali koniec z końcem. Zarabiali tyle, by wystarczyło im na życie i drobne wydatki na przyjemności od czasu do czasu. Dlatego też, mimo że może Haru nie otrzymywał wszystkiego czego sobie zażyczył, część jego zachcianek była spełniana, co wiązało się z tym, że był naprawdę radosnym dzieckiem. Kiedy skończył siedem lat, zaczęły się pierwsze problemy. Jako że był naprawdę delikatnej budowy, koledzy z klasy znaleźli sobie w nim kozła ofiarnego, który nawet nie umiał się im przeciwstawić. Nic także nie mówił rodzicom, bowiem bał się, że przez to ta sytuacja tylko się pogorszy. Po dwóch latach w końcu się ta sytuacja wydała, kiedy to chłopiec wrócił do domu ze złamanymi dwoma żebrami i w końcu wypłakał się w ramię rodzicielki. Zakończyło się to przeniesieniem Haru do innej placówki. Tam już nie miał takich problemów.
Życie rodziny przez kolejne lata mijało spokojnie, bez większych problemów czy niespodzianek. Haru uczył się dobrze, był jednym z najlepszych uczniów w klasie, i odkrywał swoje pasje. Jedną z nich była akrobatyka.
Na pierwsze zajęcia poszedł niemal zaciągnięty przez swoją przyjaciółkę, która nie chciała być tam sama. Plan był taki, że miał tylko obserwować jej poczynania, jednak kiedy już dotarli na miejsce instruktorka praktycznie na siłę skłoniła go do wykonywania ćwiczeń razem z nimi. Na początku było to zwykłe rozciąganie, by ciało stało się bardziej elastyczne. Chłopak nawet nie podejrzewał, że w końcu tak mu się to spodoba, że będzie chciał się tym zajmować na poważnie. Z początku był jedynym chłopcem w tej piętnastoosobowej grupie, później jednak doszło jeszcze kilku. Stawali się w tym coraz lepsi, aż w końcu nie straszne im były nawet układy ze wstążką czy kulą. Niby to było trochę niemęskie, jednak to właśnie to sprawiało Haru przyjemność, a nie na przykład karate czy bieganie za piłką.
Sielanka trwała jednak niedługo, bowiem po trzynastu latach trwania, małżeństwo państwa Mizushima zaczęło się sypać. Hotaru posądzała męża o zdradę, co później okazało się prawdą. Minato miał romans z koleżanką z pracy. Cała sytuacja zakończyła się rozwodem i zagubieniem jedenastoletniego Haru, który nie rozumiał, dlaczego jego rodzice się rozstają.
Jako że Japonia wiązała ze sobą zbyt wiele wspomnień z czasów szczęśliwego małżeństwa, kobieta postanowiła wraz z synem przeprowadzić się do swojej siostry, która mieszkała sama w Korei Południowej po tym, jak jej mąż nieszczęśliwie zginął w wypadku samochodowym.
Mimo nieznajomości języka, Haru dość szybko znalazł sobie grupkę przyjaciół, którzy jako jedni z nielicznych osób nie szydzili z jego miłości do gimnastyki. Nie muszę chyba wspominać, że były to same przedstawicielki płci pięknej?
Tu również dołączył do pewnej grupy artystycznej, z tym że tym razem był jedynym chłopcem. Co niektórym może wydawać się to dziwne, ale to właśnie on był z całej tej wygimnastykowanej bandy najlepszy. Zaczął jeździć na zawody, na których z początku nie zajmował jakiś znaczących miejsc, jednak po pewnym czasie stał się jednym z najlepszych i prawie zawsze zajmował miejsce na podium.
Gdy Haru był już przystojnym siedemnastolatkiem, a jego mama ponownie wyszła za mąż można powiedzieć, że ich życie toczyło się spokojnie. Mimo że ich sytuacja finansowa nie należała do najlepszych, to jednak na szczególną biedę również nie narzekali. Tak samo jak na brak wrażeń, których dostarczał sam Haru. Zaczął zdobywać złote medale na zawodach, znalazł swoją pierwszą miłość (która była starszym o rok kolegą ze szkoły) i powoli zaczął... uspokajać się jeszcze bardziej. Mimo że zawsze był cichym i spokojnym dzieckiem w pewnym momencie był tak bezproblemowy, jakby go w ogóle nie było. Nie trwało to jednak długo, i znowu był tym samym Haru co wcześniej.
Kiedy przyszedł czas, by wybrać się na studia, Haru miał naprawdę wielki problem, bo nie dość, że zupełnie nie wiedział, na jaką uczelnię chce iść, to jeszcze nie miał wystarczającej ilości pieniędzy by kształcić się w niektórych szkołach. I nagle, pojawiło się stypendium z Ulsan University.

CHARAKTER
Haru to z pozoru osoba wyalienowana, zawsze trzymająca się na uboczu, która nie lubi być w centrum uwagi. W sumie zbytnio to od prawdy nie odstaje. Ceni on sobie spokój, nie lubi, gdy ludzie całą swoją uwagę skupiają na nim, dziwnie się z tym czuje. Można też uznać, że nie lubi zawierać nowych znajomości i jest raczej nieśmiały. To nie tak. Chłopak nie przepada za tłumem, a im więcej znajomych masz, tym większy się w okół ciebie robi tłok.Poza tym nie lubi poznawać nowych ludzi, woli stare towarzystwo które zna, i wie czego się po nich spodziewać,a przede wszystkim - że chociaż po części może im ufać. Nie znaczy to, że ucieka przed nowymi znajomościami jak diabeł przed święconą wodą. Po prostu.... nie stara się ich na siłę podtrzymywać. Jeśli się kończą, znaczy że nie były warte zachodu.
Jest on bardzo opiekuńczy, nie tylko w stosunku do najbliższych. Jest też taki dla innych ludzi, nawet tych całkiem mu obcych. Nie jest obojętny na ludzkie nieszczęście, stara się zawsze pomagać na swój sposób i na miarę swoich możliwości. Jeśli zaś nie może pomóc, lub mu się to nie udaje, bardzo to przeżywa. Myśli wtedy, że jakby bardziej się przyłożył dałby radę. Stawia sobie poprzeczkę bardzo wysoko.
Zawsze chce osiągnąć postawiony sobie cel, i robi wszystko by tak się stało. Jest wytrwały, ale także i uparty, co także pomaga. Często stawia na swoim, jednak jeśli widzi, że to nie on ma rację, odstępuje od swojego pierwotnego toku myślenia, na rzecz tego właściwego. Nie ma problemu z przyznawaniem się do popełnionych błędów. Człowiek uczy się na własnych błędach, a jeśli nie przyzna się do nich sam przed sobą nigdy nie wyniesie z nich czegoś pożytecznego. Jedną z jego największych zalet jest niemalże anielska cierpliwość pod każdym aspektem. Jest także bardzo wyrozumiały. Nie potrzebne mu są jakiekolwiek tłumaczenia. Jeśli ktoś spóźnia się na umówione spotkanie czeka na niego, nie ważne czy spóźnia się pięć minut czy pół godziny. A gdy ta osoba już się pojawi, nie pyta, dlaczego się spóźniła. Wie, że przecież każdy ma swoje sprawy i nie koniecznie musi chcieć się z nich spowiadać.
Kolejną jego cechą jest to, że nie lubi mówić o sobie. Może rozmawiać o wszystkim, byle tylko temat nie zahaczał o niego. Dziwnie się czuje także, gdy inni chwalą go w jego obecności, nawet jeśli jest to uzasadnione. Denerwuje się lekko także wtedy, gdy ludzie rozmawiają o nim w jego towarzystwie. I mimo, że nie wypada mówić o kimś za jego plecami, chłopak woli, kiedy robią właśnie tak.

INTERESUJĄCE FAKTY I CIEKAWOSTKI
#1. Pochodzi z Japonii
#2. Jest homoseksualistą
#3. Boi się pająków
#4. Ma 171 cm wzrostu
#5. Biegle włada trzema językami - koreańskim, japońskim i angielskim
#6. Ludzie często mówią mu, że jest strasznie chudy
#7. Jego imię jest żeńskie i w dosłownym tłumaczeniu znaczy wiosnę
#8. Uprawia gimnastykę artystyczną i łyżwiartstwo figurowe
#9. Nie przepada za tłumem i kontaktem fizycznym z innymi ludźmi
#10. Uwielbia czytać i jest w stanie przeczytać niemal wszystko
#11. Wciąż liczy na to, że jego ojciec nawiąże z nim jakikolwiek kontakt
#12. Nie słodzi herbaty
#13. Pali. Nie nałogowo, ale jednak
#14. Słucha zespołów takich jak Pierce The Veil, Sleeping With Sirens czy Eskimo Callboy
#15. Nie lubi mieć mokrych rąk ani trzymać w nich nic wilgotnego
#16. Ulubiony kolor: czarny
#17. Jest ciekawski, lecz zbyt nieśmiały, by zadawać pytania
#18. Zawsze chciał mieć psa, którego nazwałby Jokie
#19. Kiedy się denerwuje zaczyna się jąkać
#20. Boi się burzy
#21. Mimo, że Joonmyeon wiele razy proponował mu, by Haru nazywał go tatą, Haru nigdy tego nie robił
#22. Jest bardzo cierpliwy
#23. Nosi dużo rzemykowych bransoletek na nadgarstkach
#24. Łatwo przywiązuje się do ludzi, nie ma jednak problemu z zaakceptowaniem ich odejścia
#25. Jest bardzo słaby psychicznie
#26. Jest leworęczny
#27. Ma niewielką bliznę na kciuku prawej dłoni powstałą na skutek dośc głębokiego zacięcia się nożem podczas krojenia warzyw
#28. Jego sposobem na pozbycie się strachu jest narysowanie go i wmówienie samemu sobie, że go nie ma
#29. Bardzo mało je
#30. Nie lubi mówić o sobie
#31. Głupio się czuje, gdy ludzie go chwalą
#32. Jest bardzo blisko ze swoją mamą, rozmawia z nią o wszystkim, i dzwoni do niej niemal codziennie
#33. Kiedyś nosił okulary na stałe, później jednak z zalecenia okulisty zaczął je nosić tylko do czytania
#34. Śpi z pluszowym króliczkiem, którego w dzień chowa do szafy
#35. Jego ulubione kwiaty to czerwone róże
#36. Kiedyś pisał coś na kształt pamiętnika, teraz jednak jest to zeszyt z datami i pojedynczymi zdaniami opisującymi najważniejsze wydarzenie dnia
#37. Stara się nie przywiązywać uwagi do wartości materialnej przedmiotów
#38. Nosi glany i ogólnie taki z niego kinder metal
#39. Bardzo chciałby wrócić do Japonii po skończeniu studiów, nie chce jednak mieszkać zbyt daleko od swojej najbliższej rodziny
#40. Gada do zwierząt
#41. Jest bardzo kreatywny
#42. Ma problemy z zasypianiem a jego sen zwykle jest lekki
#43. Żeby normalnie funkcjonował wystarczą mu trzy godziny snu, jednak zwykle stara się spać dłużej, bo wie, że mała ilość snu na dłużą metę nie służy człowiekowi dobrze
#44. Ma bardzo niepodzielną uwagę
#45. Ma biały, puchaty szlafrok z króliczymi uszami, który uwielbia i za nic się go nie pozbędzie
#46. Nie jada wieprzowiny ani mięsa z królika. Z drobiu je tylko kurczaka
#47. Kiedy mu się nudzi, składa papierowe żurawie, które potem chowa do kartonowego pudełka które trzyma w szafie.
#48. Uczy się grać na gitarze, ale w zasadzie nie za dobrze mu ta nauka idzie. Mimo wszystko się nie poddaje.