{Daniël}
"NEE, NIET GAAN."
Met mijn hart kloppend in mijn keel en het zweet druipend van mijn voorhoofd schiet ik omhoog waardoor ik nu recht op in mijn bed zit. Het begon me duidelijk te worden dat slapen zonder Luna nog een hele opgaven zou gaan worden...
Met een raar gevoel gooi ik mijn benen over de bedrand en wrijf verward in mijn ogen. Ik zet mijn ellebogen op mijn knieën en laat mijn hoofd rusten in mijn handen. Ik denk na, over Luna, over hoe nu verder. Het maakt me overstuur dat ik niet weet waar we staan. Ik vraag me af waar Luna zich nu bevindt. Snel werp ik een blik op de klok en merk op dat ik niet lang heb geslapen, het is nu 21.30 en Luna verliet me ongeveer anderhalf uur geleden. Alweer anderhalf uur geleden... De tranen prikken in mijn ogen maar ik doe m'n best niet om ze tegen te houden, langzaam verlaten de kwetsbare zoute waterdruppels mijn ogen en vermengen zich even later met het zoete van mijn speeksel. De tranen laten een tintelend gevoel na op mijn wangen en op de een of andere manier doet het me denken aan Luna, aan hoe gelukkig we waren. Een intiem moment duikt op in mijn gedachtes en ik zie alles vol details voor me...
Flashback:
Zachtjes plaats ik kusjes in haar nek, ik voel haar langzaam ontspannen onder mijn bewegingen. Even stop ik met kussen en kijk ik haar aan, verlegen kijkt ze weg. Ik hou ervan als ze dat doet, ze wil niet geloven hoe mooi en geweldig ik haar vind, ze vindt zichzelf lelijk en haar lichaam vreselijk. Als ik haar was zou ik wel beter weten, fuck.. Ze is zo mooi.
Ik leg mijn hand onder haar kin en zorg ervoor dat ze me aankijkt. Mijn andere hand glipt langzaam naar haar middel en glijd door naar haar kont. Zachtjes knijp ik erin en ik zie haar ogen lichtjes veranderen. Ik weet dat ze het leuk vind wanneer ik dat doet en met die gedachte pak ik haar bil met mijn gehele hand vast, het is zo zacht, ongelofelijk. Het stuk stof wat tussen mijn hand en haar bil zit irriteert me mateloos en ik kijk haar verhit en smekend aan. Ik zie meteen dat ze begrijpt wat ik bedoel.
Met een grijns schud ze haar hoofd en doet een poging om me van haar af te duwen, maar ik laat me niet kennen en duw mezelf met een grijns nog dichter tegen haar aan. Meteen begint ze tegen te werken en ik moet zeggen dat als ze echt wat wilt, ze best sterk kan zijn en daar is maar één oplossing voor.. Kietelen.
Kietelen is het gene waar Luna echt echt écht niet tegen kan. Met een vals lachje op mijn lippen begin ik haar aan te vallen met mijn vingers. Ik por haar op volle snelheid, op verschillende plekken, op haar buik. Haar schaterlach galmt door de kamer en het zorgt voor een fijn en vertrouwd sfeertje. Zachtjes kus ik haar tranen weg die mijn vingers haar hebben gegeven, maar mijn lieve gebaar eindigt al gauw wanneer Luna abrupt wegdraait.
"Daan.. S..stop alsjeblieft met kietelen."
Grinnikend draai ik haar om zodat ze me weer aankijkt. Voor nog één laatste keer laat ik mijn vingers over haar buik glijden en por haar zachtjes.
"Mag het nu dan?"
Grijnzend stel ik haar de ongedetailleerde vraag, maar gelukkig weet ze meteen wat ik bedoel. Ze zucht en knikt daarna kort. Enthousiast vinden mijn handen haar knoop en maken het los. Wanneer ze verlost is van haar veelste strakke broek, bekijk ik haar van top tot teen. Ik kan nog steeds niet geloven dat ík het geluk heb dat ze van mij is. Dat ik haar zo mag zien en ik mijn meest intieme momenten met háár mag delen. Ik realiseer me op dit punt dat hoe erg ik me soms ook erger aan haar, ik te veel van haar hou om er ook maar aan te denken dat ik haar ooit zal opgeven.
Einde flashback
Ik schrik uit mijn gedachtes wanneer ik de voordeur los hoor gaan. Ik herinner me al gauw genoeg dat mijn lange moment van privacy voorbij is en dat het mijn moeder is die het huis binnenstapt. Met tegenzin stap ik uit bed en wandel ik langzaam de trap af om mijn moeder te begroeten. Ik zet mijn beste acteur-kunsten in en glimlachend geef ik haar een warme knuffel, nooit had ik gedacht dat doen alsof zo moeilijk zou zijn, maar het valt vies tegen. Wanneer ik me omdraai worden mijn bewegingen tegengehouden door een zachte, rimpelige hand. Mijn moeder trekt iets aan mijn arm waardoor ik wel om moét draaien. Ze schenkt me een warme glimlach maar, al snel maakt haar glimlach plaats voor een bezorgde uitdrukking op haar gezicht. Alles waar ik op dat moment voor vreesde werd langzaam in actie gezet en voor ik het wist rolde er een ontsnapte traan uit mijn ooghoek. Mijn zicht werd wazig en mijn moeder stem zorgde voor nog meer tranen.
"Daantje, wat is er toch met je?
Eerst rende je gister naar boven zonder wat te zeggen en nu sta je hier met tranen?"
Ik vond het moeilijk om mijn moeders verwarring te beantwoorden. Normaal gesproken sprak ik nooit tegen haar over de problemen die zich afspeelde in mijn leven, Luna was de aangewezen persoon daarvoor.. Maar nu, nu was het allemaal anders en ik stond niet met tranen tegenover Luna, maar tegen over mijn moeder, dus ik had geen keus. Twijfelend begon ik met de eerste woorden van de gebeurtenis die zich in de afgelopen dagen had afgespeeld.
"Ik weet echt niet meer wat ik nu moet doen mam..?"
Wanhopig sloot ik mijn ellenlange verhaal af met deze vragende woorden. Mijn moeder had nog geen enkel woord uitgesproken tijdens mijn verhaal en dat zorgde ervoor dat ik opeens weer wist waarom ik het vroeger altijd zo fijn vond om haar mijn problemen te vertellen.. Ze luisterde eerst voordat ze begon te spreken en niet andersom, nooit andersom. Mijn moeder was een wijze vrouw en ondanks dat ik af en toe echt een puber kon zijn, hield ik wel van die vrouw.
Ik had alles verteld, zelfs het gehele Zoë gebeuren, op details na dan, op zulke momenten zag ik de afschuw op haar gezicht, het ging voornamelijk gepaard met een verdrietige blik die pijn bevatte. Het was net alsof haar ogen 'sorry' zeiden.
"Heb je ondertussen al contact gehad met haar?"
Haar vraag zorgde ervoor dat ik snel een blik op de klok wierp, 21:56.
Het was alweer bijna 2 uur geleden sinds mijn laatste contact met Luna.
Langzaam schudde ik mijn hoofd en liet het daarna zakken waardoor mijn ogen nu op de grond waren gericht. Mijn gedachtes gingen naar verschillende momenten van de relatie die Luna en ik hadden..
Flashback:
Lief keek ze me aan, ik kon het nauwelijks geloven, haar blik stond zo zacht. Ik kon niet geloven dat ze me zo lief aankeek terwijl ik net zo tegen haar heb lopen schreeuwen.
Waarom is ze met mij?
Het was een vraag die vaak door mijn hoofd spookte. Telkens als ik onaardig tegen haar deed, vergaf ze me, keer op keer en nooit kon ik ook maar één reden bedenken waarom.
Einde flashback.
"Daan?"
De klank waarmee mijn naam werd uitgesproken haalde me uit mijn korte gedachtes van Luna en zorgde ervoor dat ik me weer focuste op mijn moeder die me nog steeds probeerde te helpen.
"Sorry, wat zei je mam?
Ik schaamde me een beetje om het feit dat ik mijn moeder geen aandacht gaf, terwijl zij druk bezig was met het helpen van mij. Ze lachte even kort en schudde daarna haar hoofd, het bracht mij een klunzige glimlach op mijn gezicht en ongemakkelijk krabde ik even kort aan mijn achterhoofd.
"Ik zei dat je haar moet bellen en moet vragen hoe het gaat, laat haar spreken en laat haar leiden. Laat haar merken dat je bereid bent om alles op alles te zetten om haar vertrouwen terug te winnen. Ik weet dat het veel geduld nodig heeft maar als je haar écht terug wilt zul je daar zelf achter aan moeten gaan en het op de goede manier moeten oplossen."
Dat was het, mijn moeders wijze woorden brachten mij terug naar de realiteit en ik wist wat me te doen stond.. Mijn lieve Luna terugwinnen.
