sessiz bir ormandayız bu gece
yitirilmişliklerin arasında, kuytu bir mahzende
soramadığımız sorularla
inemediğimiz duraklarla
baş başayız
bu gece
bu gece biz gezegenlerde sıradağlar oluşturduk
postacılar bakan oldu bu gece
istasyonlar denize döndü
sana baktım, hangi gökyüzündesin bugün diye
kulakların hangi deniz kızını dinler
saçlarına hangi rüzgar değdi sence?
susuyorsun
susuyorum
kuytu orman da bilmiyor düşündüklerimizi
o da susuyor
cevaplarını bildiğimiz sorulara devam ediyoruz
kapatılan bir tiyatrodan kalan, son iki bileti almışız
uyumak için alarm kuran insanlarız biz
kayıp şehirlere isimler takarız
boş şarap şişelerine küçük notlar alırız
ve bizler asla gitmeyiz,
yok olanlardanız
ama yine de deniz kızlarını dinlemelisin bence
sessizliğinle
