vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 2.

Met enorm weinig zin gooi ik die morgen mijn anders zo donzige dekbed van me af. Ja, hij was anders zo zacht maar nu is hij gewoon irritant. Ik denk weer terug aan hoe ik de halve nacht wakker heb gelegen. Alleen maar omdat het vrijdag de dertiende is vandaag. Ik ben niet zo'n bijgelovige gek ofzo, maar bij mij gebeurt er altijd wel iets op vrijdag de dertiende. De ene keer ben ik mijn boek vergeten voor de aller-strengste lerares en de andere keer heeft mijn flesje water weer gelekt in mijn tas. Dan zijn al je boeken zo kleddernat dat je helemaal naar de conciërge moet om dat op te lossen. Vre-se-lijk! Bijna net zo erg als vorig jaar.. 

''Goedemorgen lieve schat,'' Nou, haal dat 'goede' er maar meteen vanaf. Hoe kunnen mijn ouders altijd zo vrolijk doen op een dag waar dat helemaal niet bij nodig is? ''lekker geslapen?'' 

''Beetje.'' Mompel ik. Ik klink volgens mij echt heel vaag alsof ik vannacht één of andere missie heb volbracht als spion. Was het maar zo'n feest. Het enige wat ik vannacht heb gedaan is wakker liggen over hoe vandaag zal worden. Waarom klinkt dat toch zo overbezorgd? Omdat het ook gewoon zo is?

Mijn moeder stopt twee bruine boterhammen in de broodrooster terwijl ze een beetje grinnikt om mijn antwoord. ''dat klinkt niet zo goed.'' Nee, dat is het ook niet!

''Ach, het ging wel. Ik was alleen een beetje zenuwachtig voor mijn proefwerk van vandaag.'' Mijn ouders zijn niet zo van dat vrijdag de dertiende bijgeloof - ik ben dat natuurlijk ook niet - dus ik kan er maar beter ook niet over beginnen. Dat zal alleen nog maar hun vermoeden verbeteren dat ik niet helemaal 100% ben. Dat hebben ze volgens mij al nadat ik gezakt ben voor Havo. Dat laten ze alleen niet heel goed merken, maar wel goed genoeg zodat ik het kan merken. 

''Dat hoeft toch niet!'' Nee, dat is wel waar. Dat hoeft niet heel erg want als ik een onvoldoende haal sta ik nog steeds een voldoende. Aardrijkskunde is dan misschien een rotvak maar na mijn 8,4 van laatst sta ik zelfs een voldoende als ik een 3 haal. 

Ik schud met mijn hoofd en neem een slok van de sinaasappelsap die ik net voor mezelf heb ingeschonken. Mijn ochtendhumeur lijkt al een klein beetje verbeterd. 

-

''Goedemorgen,'' May komt enthousiast naar me toegelopen. Waarom zegt iedereen dat toch steeds? Zo goed is deze morgen toch niet? Helemaal niet. ''waar heb jij vannacht geslapen joh?'' 

''Wat? Hoezo?'' Waarom zegt ze dat? Dat zeggen mensen op tv toch altijd als.. ? Mijn hand glijdt even door mijn haar. Dat voelt niet al te goed. 

May schiet in de lach. ''Je merkt het dus al.'' Ja, ik merk het ja. Wat vreselijk! 

Uit mijn zak pak ik mijn minispiegeltje in de hoop mijn haar nog een beetje goed te krijgen. Ik zei toch dat ik altijd ongeluk had op deze dag! Alleen had ik liever ongelijk gehad. Gelukkig, ben ik heel goed in het stijlen van mijn haar - ookal ziet het eruit als een vogelnest - dus weet ik met een elastiekje en een paar schuifspeldjes het wel voor elkaar te krijgen om even later te verschijnen met een sierlijke staart. 

''Dat is al beter.'' Merkt May grijnzend op. Al heb ik vaak de behoefte om haar eens flink te slaan weet ik me toch in te houden. Misschien ben ik dan toch wel een spion die missies' doet in de nacht en zich in weet te houden overdag? Hopelijk niet want het spionnenleven lijkt mij niks. 

Voor het eerst in mijn leven ben ik blij dat ik vroeg weg ben gegaan. Nadat ik bevriend ben geworden met May doe ik dat eigenlijk elke dag wel - omdat May het ook doet - maar ik had er nooit echt het nut van ingezien. Nu ben ik er dus wel blij mij aangezien het stijlen van je haar best wel  wat langer duurt dan je denkt. 

Met precies nog 5 minuten de tijd steek ik mijn sleuteltje in het slot van mijn kluisje. Een walm van boeken stroomt mijn neusgaten binnen als ik de lichtgrijze cabine open. Terwijl ik met May nog even verder klets over van alles en nog wat stop ik mijn boeken in mijn tas die ik de volgende lessen nodig zal hebben. 

-

Met een zucht duw ik de rode deur van de kleedkamer open. Wat is gym toch ook alweer een rot vak. Helaas moeten spionnen ook heel veel gymen, dat is een van de redenen dat ik het niet ben. Al zou ik het er best voor over hebben hoor. Spion zijn verdient namelijk nogal goed, denk ik. 

Ik plof neer op een houten bankje en kleed me snel om. Deze dag is tot nu toe wel goed verlopen. Geen rare streken en dit is nu al het 5de uur! Misschien wordt dit toch nog niet zo'n slechte dag. Natuurlijk kan ik dat nu nog niet weten. Ik heb - helaas - tot het 8ste dus nog drie uur te gaan. 

''Watte?!'' Waar zijn mijn schoenen? Welke idioot heeft dit gedaan?!

''Wat is er Amira?'' May ploft - nog in haar gymkleding - naast me neer op de houten bank en kijkt me onderzoekend aan. 

Ik kijk nog één keer zoekend rond voordat ik een paar van mijn gym kleren in de lucht gooi in de hoop dat mijn schoenen daaronder verstopt liggen. Maar helaas. ''mijn schoenen.. Ze zijn weg!''

May probeert duidelijk haar lach in te houden, wat haar niet erg goed lukt. Ja, wat is er nou grappiger dan iemand die zijn schoenen kwijt is? Jammer genoeg weet ik het antwoord daar op zelf wel. - bijna - niks. 

-

Op mijn gym schoenen loop ik aan het einde van mijn schooldag naar mijn kluisje toe. Wat een vreselijke dag!

''Hey, wat een mooie schoenen heb jij aan!'' Merkt May lachend op. Ik haat die opmerking echt. Bij elke, elke, maar dan ook echt elke les waar we zijn geweest is het verhaal uitgebreid vertelt. De hele klas heeft dus wel drie - eigenlijk vier als je de pauze ook mee wilt tellen - in een deuk gelegen. 

''Hou je bek.'' Mompel ik terwijl ik mijn sleuteltje in het sleutelgat van mijn kluisje stop. ''watte?!'' Ja, mijn woordenschat is niet heel erg gevarieerd, maar dat is niet de reden waarom ik 'watte' roep. 

Ik was net blij dat May was gestopt met lachen totdat ik haar laat zien wat er in mijn kluisje staat. Een paar schoenen. 

''Oo wat komisch,'' Een lachbui volgt nadat May haar oordeel vertelt. Overigens heeft zij een heel ander oordeel dan mij. Ik vind dit alles behalve komisch. ''iemand heeft je flink te pakken genomen hoor.'' 

''Nou, die iemand doet dat precies elk jaar!'' Met een klap duw ik mijn kluisje dicht. Wat een idioot die dit heeft gedaan! Altijd he? Altijd. Kan die persoon niet gewoon gelijk naar een gesticht gaan voordat de grapjes nog irritanter worden dan dit? 

Abrupt stopt May met lachen. Haar blik glijdt onderzoekend over me heen voordat ze de woorden uitspreekt die samen de vraag maken waar ik al zo lang op wacht. ''Maar denk je dan dat die persoon het op jou gemunt heeft?'' Oké, misschien was dit niet helemaal de vraag weer ik op gehoopt had. 

''Misschien. Maar die persoon doet het elke vrijdag de dertiende. Ik ben er gewoon echt klaar mee!'' 

May knikt begrijpend. ''Misschien moeten we die persoon maar eens gaan zoeken.. ?'' 

- - - 

Denken jullie dat dit goed af gaat lopen? Toch denk ik dat de persoon die dit gedaan heeft niet in een gesticht thuishoort. Deze grap is een stuk grappiger dan water in je tas of boeken vergeten. Of vinden jullie van niet? 

Een extra lang deeltje omdat de vorige zo kort was! Ik denk niet dat jullie dat héél erg vinden ;)

Natuurlijk publiceer ik niet altijd zo snel, maar ik vond het nu wel terecht. Ik wil gewoon dat jullie een beetje een goed inkijkje krijgen van het verhaal en dat gaat niet met een hoofdstukje waarin je alleen maar een beetje de personages leert kennen, vind ik. De volgende keer dat ik zal publiceren zal denk ik over een week zijn. Misschien sneller, ik weet het nog niet helemaal. 

Iemand misschien behoefte aan een vaste update-dag?

Tot het volgende deel! 

Xxx