Hayat Bu

Tanrım, yardım et!

Sonumun yaklaştığı hissindeyim
Kafamın içindeki sesler susmak bilmiyor
Korkularım artıyor günden güne
Kafamda kurduklarım yalnız kaldığımda karşıma çıkıyor
Korkudan titrerken nefesim kesiliyor bir anda
Korkularım peşimi bırakmıyor
Sevgisizlik ise bu karanlık hayatımı daha da koyuya boyuyor.
Ben bu karanlıklardan çıkmak için çok emek verdim,
Ve emeklerim boşa çıktığında kendimi çok derinlerden düşerken buldum hep.
Buna ne denir bilemiyorum,
Hastalık mı yoksa dünyanın acımasız gerçekleri mi
Hastalıklı bir ruhum olduğumu inkar edemem
Lakin dünyanın acımasız olduğuda bir gerçek
Dünyayı böyle acımasız yapan içindeki kahpe insanlar mı
Yoksa kafamın içinde kurduğum,
Beni tedirgin eden isim veremediğim şeyler mi
Şeyler diyorum çünkü ne olduğunu hakkında bir fikrim yok.
Bedenimi yöneten, ve ruhumun buna karşı çıkmaya çalıştığı fakat hiç bir zaman başaramadığı bir şey bu.
Bu şey hastalık,
Hastalıktan daha beteri belki,
Korkuyorum, hemde çok.
Sonum geliyor, engel olamıyorum.
Karanlık çağırıyor ve ben istemediğim halde ona doğru koşuyorum.
Tanrım, yardım et!