Benim Gizli Aşkım!

4.Bölüm.

Karnımın üzerinden dolaşan eller uyanmamı sağlarken huzursuzluk içinde yerimden kalktım. Kaan'ı uyandırmamaya dikkat edip doğruldum ardından tuvalete gittim.

Odanın karanlık havası beni ürkütürken hızlı adımlar ile beraber yatağa geçtim. Kaan'ın kollarını bedenime sardım. Ardından başımı boynuna koydum. Korkmuştum. Eski kötü hatıralar beynimde canlanırken gözlerim dolmaya başlamıştı. Kaan'a daha çok sarılırken kıpırdandığını hissettim. İçimden kendime kızarken iyice Kaan'a sığındım.

''Beritan.. '' dedi uykulu çıkan sesi ile beraber. ''Uyumadın mı sen? ''

Kafamı kaldırmadım. Çünkü dolu gözlerimi görmesini istemiyordum. Tıpkı titreyen sesimi duymasını istemediğim gibi. Bu yüzden sadece başımı olumluca salladım. Ellerini tekrar belime koyup beni mümkünmüş gibi daha çok çekti kendine. Gülümsediğini duydum. Ardından sesini. ''Şeylerin büyümüş mü senin? '' utanmadım. ''Sanırım '' dedim sadece. Güldüğünü duydum. Bu gülümsememe neden olurken gözlerimi kapattım. Zaten sonrasında oda uyumuştu.

~~~~

''Başını kaldıracak ve o okula korkmadan gireceksin! '' Kaan'ın gür ve sert sesi beni daha çok ürpertirken sadece başımı salladım.

''Beritan....kimseye kulak asma güzelim. '' dedi ve beni hızla kendine çekip alnıma dudaklarını bastırdı. Sımsıkı sarıldım ve ''Seni Çok seviyorum!'' dedim.

''Bende seni çok seviyorum.! '' dedi ardından beni kendinden ayırdı.

Arkamı dönüp okulun bahçesine adım attım. Tedirginlik ile yürürken elimin tutulması üzerine panikle döndüm. Fakat gördüğüm surat rahatlamama yetmişti. Bahoz..

''Beritan. '' dedi Yan Yan sırıtırken.

''Eve ne zaman geliyorsun. ?''

Alaycı sesi ve umursamaz suratı ile mükemmeldi. Kardeşim hatta ikizim olmasına rağmen yakışıklıydı. Sahi kaç gündür onu görmüyordum.

''Yarın geleceğim. Sen neredeydin. ?''

Ukalaca dönüp suratıma baktı ve göz kırptı.

''Bilirsin ikizin yakışıklı biri ve bu yüzden kızlar sürekli peşinde. '' dedi. Gülümsemiştim.

''Ego yığını.. '' diye mırıldandım.

Okulun ana kapısından içeri adım attığımız da ona baktım ve ''Elimi bırak. '' dedim. Çünkü küçük bir kız çocuğu gibi durmak istemiyordum. Zaten yaşanan olaylardan sonra hiç istemezdim bunu..

Sıkıntı ile bana döndü ve ''Beritan yine başlama.. '' dedi. Etrafta ki bir kaç göz bize dönerken yutkunarak ona baktım.

''Elimi bırakır mısın ?'' dedim. Belki böyle daha çabuk bırakırdı.

Boşta ki elini kaldırıp yüzüme koydu ve ''Sakın. Sakin Beritan. Bu okulda ki gereksiz insanların ne dediğini umursama. Ben yanındayım. '' dedi ve hızla bana sarıldı. Dolan gözlerimi kapattığımda gözyaşlarım izinsizce akmıştı. İşte bundan nefret ediyorum!

Ondan ayrıldığımda elini bırakmamıştım. Oda bırakmadı. Benimle sınıfın kapısına kadar geldi. Tekrar sarılıp alnımdan öptü ve oda kendi sınıfına gitti. Yavaş adımlar ile en arkada olan sırama gittim. Başımı pencereye taraf çevirdim. Kasım ayının soğuk havası dışarı da ki insanları üşütürken ben sadece izliyordum. Hafif bir gülümseme geldi dudaklarıma. Ardından başımı tekrar sınıfa çevirdim. Arkadaşsız olduğum bu sınıf içinde yalnızlıktan asla yakınmadım. Çünkü bir arkadaşım olmasını sevmezdim. Yalnızlık her daim benim için daha ön plandadır.