vrijdag de dertiende

Hoofdstuk 4.

''Goedemorgen.'' Ik heb nog maar net in mijn fiets in de stalling gezet, of ik wordt al begroet door een glimlachende May. ''Al nagedacht over hét plan?'' Geloven jullie me als ik zeg dat ik al het hele weekend niet meer aan dat 'plan' van May heb gedacht? Vast niet want het klinkt ook niet als iets wat ik zou doen. Met mijn idiote onrustige gedrag ben ik er zelf zelfs verrast door. 

''Ik doe het.'' Misschien is de reden dat ik er niet over na heb gedacht wel, dat ik na het gesnuffel in mijn agenda en die foto's van mij en May de beslissing al had gemaakt. Daarna heb ik mijn weekend gevuld met Netflix en een groot pak Kitkats. Dat laatste heeft er daarna ook gelijk voor gezorgd dat ik de rest van het weekend een misselijke bui heb gehad. 

May slaat enthousiast haar armen om me heen. ''Ik wist het! Je bent ook zoo makkelijk te overtuigen.'' Daar kan ze nog wel eens gelijk in hebben. Al zou ik niet te overtuigen zijn met een knuffel midden op het schoolplein. Dat is namelijk meer gênant dan overtuigend. 

Ik schiet in de lach en voel hoe May me weer langzaam los laat. Mijn blik glijdt over het schoolplein heen. Niemand heeft hopelijk gemerkt wat voor gênants zich net heeft afgespeeld. Nee, helemaal niemand. 

Zouden spionnen ook wel eens zo'n missie hebben gehad als ik nu met May aanga? En wat zouden ze dan doen? 

Terwijl ik me voor de duizendste keer verdiep in het spionnen bestaan loop ik met May naar binnen in het grote schoolgebouw. 

''Amie?'' May stoot me aan en grijnst even. Wat gaat ze doen? Ze graaft in haar donkergroene Eastpak en haalt er één even donkergroene schriftje uit. ''Wat denk je dat dit is?'' Even schiet het door mijn hoofd om te zeggen : 'een schrift om al mijn spionnen ideeën in op te schrijven.', maar zoiets is veel te beschamend om ook maar te proberen.

''Weet ik veel.'' Wat zou het kunnen zijn? Veel kun je niet met een schriftje doen. Behalve natuurlijk dingen erin opschrijven, maar dat is nou niet héél geweldig.

''Het is een..'' May lacht even mysterieus. Als dit een spelshow was dan had ze nu waarschijnlijk met een megagrijns gezegd : 'en dat ziet u na de reclame'. Het verschil is alleen dat dit geen spelshow is maar mijn vriendin die weer eens de actrice uit wil hangen. Daar zit een best groot verschil in als je er echt over nadenkt. ''.. Opschrijfschriftje voor onze plannen tegen die gast van jou.''

Hebben we daar echt een schriftje voor nodig? ''Goed plan!'' Enthousiast doen, enthousiast proberen te doen.. Ik gris het donkergroene mini-boekje uit haar handen en blader er doorheen, alsof er al iets instaat. Eigenlijk weet ik gewoon al dat May nog niet begonnen is met schrijven. Dat gaat ze ook niet doen. Het schrijfwerk wordt namelijk meestal op mij afgeschoven.

''Kom we gaan naar Nederlands!'' May pakt het schriftje weer terug en ze trekt me mee, het grote schoolgebouw in..

-

Ik weet nog goed toen ik vaak boeken las  waarin stond : 'de dag vloog zo voorbij'. In de realiteit gebeurd dat dus niet - behalve als het vakantie is - . Gebeurde dat maar! Was dat maar de realiteit! Dan had ik tenminste niet nu nog dit blokuur wiskunde hoeven doormaken.

''Tada!'' May tovert een glimlach op haar gezicht terwijl ze het schriftje tevoorschijn haalt. Dat maakt dit blokuur dan misschien nog iets verdraaglijker. Let op mijn woorden 'iets'. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en probeer op te letten. Naast me werkt May hard aan het schriftje. Ze heeft een vreselijk handschrift, maar ze kan echt supermooi tekenen. Dat is dan misschien nog één van de dingen die ze later kan worden als ze Vmbo niet haalt dit jaar. Het zou echt balen zijn als haar dat niet lukt. Ze is echt een schat! Maar hoe ze er nu voorstaat is niet zo best. En aangezien ze nog maar twee maanden heeft.. Misschien moet ik haar maar eens een keer gaan helpen. Mij lukt alles aardig en dan kan ik soort van bijles geven? Ze heeft al bijles dus ik weet niet of dat zo'n heel goed idee is. Als een bijles van een ervaren iemand al niet helpt, waarom die van mij - een persoon die totaal niet ervaren is in dit soort dingen - het dan wel lukken? ''Wat vind je?'' May drukt het schriftje bijna tegen mijn gezicht aan, maar ondanks dat kan ik het nog best goed zien. Ze heeft een mooie tekening gemaakt van twee meisjes. Ze hebben allebei een pistool in hun handen geklemd en kijken stiekem om zich heen. Het ene meisje - dat zal ik wel zijn dan - kijkt nogal bang uit haar ogen, maar het andere meisje heeft zo'n zelfverzekerde blik - May dus - dat je dat van dat ene meisje haast niet opmerkt. Boven de tekening met de meisje staat in May's handschrift - dat zoals ik al zei niet al te best eruit ziet - Spy's but Friends. 

''Ah wauw!'' Bijna vergeet ik even dat we hier middenin een overvol klaslokaal zitten, waar ook gewoon lesgegeven wordt. Maar dat veranderd al snel als ik al die leerlingen - en de leraar - naar me zie kijken. Perfect gedaan Amira! Dit is nog net niet zo erg als dat ik middenin de klas de kabouterdans had gedaan. Geweldig .. 

-

Gelukkig, wordt op een school als de mijne veel vergeven en vergeten. Al is er in mijn situatie alleen maar sprake van vergeten. Iedereen lijkt het namelijk al vergeten te zijn als ik net na mijn tussenuur naar mijn kluisje loop. Hierna heb ik pauze. Ik heb een volledige haat aan tussenuren. De hele tijd huiswerk maken is zo saai! Ik heb me nog net weten te beheersen om mijn lunchpakketje naar binnen te werken. 

Met een wild gebaar duw ik mijn kluissleuteltje in het sleutelgat van mijn kluisje. Misschien ben ik gewoon geïrriteerd. Dat is ook niet zo gek als je één heel uur in de aula hebt gezeten en dat nu weer moet doen. Ik open mijn kluisje. Een klein wit papiertje fladdert langzaam naar beneden totdat het geruisloos de grond raakt. Hé? Wat is dat?

- - -

Speciaal een nieuw hoofdstuk omdat @praisetheprisoner één geweldige cover heeft gemaakt. Thx. Echt waar ik vin dit boek er nu echt een stuk mooier uitzien. 

Cliffhangerrr

Ik vraag me echt af of jullie dit verhaal nog leuk vinden dus zeg plz in je comment even wat je er van vind. Dat zou ik echt heel erg fijn vinden! 

Xxx