POV Amber
Ik loop richting mijn kluisje en leg mijn jas en een paar boeken er in. Het is weer maandag en het leven gaat gewoon weer door. Dioni ontlopen heeft geen zin want ik moet bij elke les naast hem zitten. ''Hey babe, kunnen we even praten'' vraagt Dioni die naast mijn kluisje is komen staan. ''er valt nergens over te praten'' zeg ik bot. Ik smijt mijn kluisje dicht en loop weg.
Met mijn pen tikkend op de tafel wacht ik tot dat de bel gaat. Deze dag duurde zo verschrikkelijk lang. Dioni bleef maar vragen of we konden praten, maar mijn antwoord bleef 'nee'. Als eindelijk de bel gegaan is, vlucht ik zo snel mogelijk naar mijn kluisje waar ik mijn jas en boeken uit pak. Snel loop ik naar mijn scooter, maar ik ben te laat. ''Amber, babe alsjeblieft laat me alsjeblieft met je praten'' zegt Dioni die achter me aan is gekomen. Ik zucht en denk na. Misschien moet ik hem zijn verhaal laten vertellen. ''Oke vooruit'' zeg ik. Een glimlach verschijnt er op zijn gezicht. ''Zullen we naar mijn huis gaan?'' Vraagt hij. Ik knik. Dioni stapt op mijn scooter en ik ga achterop zitten. Ik sla mijn armen om zijn buik. Onderweg is het stil. Geen akward stilte maar gewoon een fijne stilte waarin we allebei nadenken.
''Wil je wat drinken'' vraagt Dioni als we bij zijn huis aan gekomen zijn. Ik schud mijn hoofd en ga op de bank zitten. Dioni komt naast me zitten. ''Duss...'' Zeg ik als het een tijdje stil is geweest en ik ongeduldig word. ''oke Amber, ik wil als eerste zeggen dat het meisje dat je gister zag, dat is mijn nichtje die net toen je weg bent gegaan langs kwam.'' zegt hij. Een opgelucht gevoel gaat door me heen. het doet me goed om te horen dat hij geen vriendin heeft. ''en ik heb je niet gebruikt Amber, ik vind je leuk Amber. Ik heb veel meisjes gebruikt, maar ik beloof je dat ik veranderd ben.'' zegt Dioni terwijl hij me hoopvol aankijkt. Zonder iets te zeggen druk ik mijn lippen op de zijne. ik voel dat hij schrikt, maar als snel zoent hij mee.
