Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 17

Elizabeth's P.O.V.

Ik bleef nog een tijdje op de grond zitten in de hal. Nadenkend over alles. Ik wilde zo graag een oplossing vinden. Maar die was er niet. Ik haalde gefrustreert mijn handen door mijn haar en stond op. Ik ga wel een suikerspin halen ofzo.

Net toen ik de hal wilde verlaten voelde ik mijn mobiel trillen. Wie kan dit nou zijn?

'Incoming call from Vanessa the best'

Ik keek verbaasd naar mijn mobiel. Vanessa? Waarom zou ze me bellen? Ze zal vast antwoorden willen of ze gaat me uitschelden. Ik twijfelde enorm of ik zou opnemen of niet. Aan de andere kant, wat heb ik te verliezen? Ik mis haar dus ik ga opnemen en ik verzin wel iets.

Ik nam op en ik hoorde wat gerommel. "Vanessa?" zei ik zachtjes door de mobiel, maar ik kreeg geen antwoord terug. Net toen ik wilde ophangen, hoorde ik vaag een stem. "Vanessa de detective." Wat? Dit klonk zeker niet als Vanessa. "..gedaan.. Roy.." "Pijn." Ik liet bijna de mobiel uit me handen vallen. Vanessa is bij Roy? Oh nee. "Fysieke pijn.. zoals.." Ik hoorde een doffe dreun en het leek alsof Vanessa viel.

"...wraak.." "Zayn Malik." Ik hoorde een deur dicht vallen en een klap. Ik hoorde gelach en nog een paar vreemden geluiden. "Goodnight." hoorde ik Roy zeggen en toen werd te verbinding verbroken. Ik raakte volledig in paniek. Vanessa is in gevaar en ik zit aan de andere kant van de wereld. Wat moet ik doen?!

~~

Harry's P.O.V.

"Zayn! Zayn kom terug man." riep ik toen hij wegliep van de interviewer. Zayn liep zonder om te kijken door. De jongens en ik keken elkaar bezorgd aan. "Het spijt ons voor Zayn." zei Louis zachtjes tegen de interviewer. Ze knikte langzaam. Je kon zien dat ze nog steeds geschrokken was. "Ik uh.. ik denk dat we klaar zijn hier." zei ze mompelend terwijl ze opstond.

Ze liep weg, maar in een andere richting van waar Zayn in liep. Wij aan de andere kant, bleven stilletjes op onze plek zitten. En ik wist dat we allemaal aan hetzelfde dachten. "Dit was.. zorgwekkend." mompelde Liam naar de grond. "Ik kan hier niet meer tegen." zei Niall ook starend naar de grond. "We moeten iets doen. Dit kan zo niet meer." zei Louis en hij haalde zijn hand door zijn haar.

"Jongens, Vanessa is niet ziek." mompelde ik zachtjes. "Wat?" vroegen ze alle drie tegelijk. Ik gaf een zucht en stond op om voor hen te gaan staan. "Vanessa en ik proberen al een paar dagen oplossingen te vinden. Na een tijdje denken, zijn we tot de conclusie gekomen dat het te maken heeft met die avond dat Lizz laat terug kwam. Vanessa is daar nu. Ze is het daar aan het uitzoeken."

De jongens keken me verbaasd en met wijde ogen aan. "Is ze daar alleen?" vroeg Niall geschrokken. Ik knikte langzaam. "Maar Haz! Dat is toch gevaarlijk!" "Dat weet ik Liam, maar ze heeft me overtuigt en ik vertrouw haar." De jongens zeiden verder niets meer. Na een tijdje kwamen Paul en de meiden ons weer halen en we moesten de bus weer in.

Paul vertelde dat we van managment twee dagen rust kregen. Normaal zouden we daar heel blij mee zijn, maar we konden er nu niet om juichen. Hij vroeg niets over de vermiste Zayn. Dat doet hij al een week niet meer. Hij is er net als ons al aan gewend.

Toen we weer aankwamen in onze hotel kamers, plofte ik neer op mijn bed. Ik miste Vanessa, dus ik besloot om te kijken of ze al iets had gesmst.

'5 missed calls from Vanessa<3'

Ik schrok. Vijf gemisten oproepen? Dan moet het iets serieus zijn. Ik besloot meteen terug te bellen, maar ze na de zevende x te horen te krijgen dat ze in gesprek was, gaf ik op.

"Er klopt hier iets niet." zei ik in mezelf. Ik ging rechtop zitten op het bed en dacht na. Haar telefoon ging niet eens over. Of hij staat uit of ze belt met iemand. Belt ze zo lang dan? En met wie? Ik haalde mijn hand een paar keer door mijn haar. Ik stond op en liep naar de spiegel in de badkamer.