The Normal Boy (NL Fanfic)

H.6

Heuyy, nieuw hoofdstukkie. Alsjeblieft, in your face. Het word cute :3

Link p.o.v.
Ik word wakker. Ik doe mijn ogen open, en meteen weer dicht. Alles wat ik zag is wit. Ik probeer het nog eens, maar nu door ik mijn ogen langzaam open. Ik laat mijn ogen wennen aan het felle wit. Ik kijk om me hen. Zo te zien ben ik in een ziekenhuis ofzo. Ik probeert rechtop te gaan zitten, maar ik krijg meteen een pijnscheut door mijn hoofd. Ik blijf liggen. Ik denk na.Waar ben ik? Waarom ben ik hier? Zijn er hier meer mensen? En vooral, wie ben ik eigenlijk?
Na tien minuten klinkt het alsof er iemand naast mij wakker word. Ik probeer mijn hoofd te draaien, dat veel pijn doet. Het lukt niet, dus zeg ik: "Goede morgen". De persoon naast mij gaat volgens mij rechtop zien. "Link!" hoor ik een stem blij zeggen. Die naam komt mij zo bekend voor. "Link?" hoor ik dezelfde stem nog eens zeggen. Ik wil rond kijken of er nog meer mensen zijn, dan weet ik misschien wie die Link is. Maar dat lukt niet. Ik hoop dat we hier dan maar met ze tweeën zijn. "Ja...?" zeg ik voorzichtig. "Link!" zegt de stem nu heel blij. "Wat is er met die ene Link?" vraag ik. Het is even stil. Verschillende dingen gaan door mijn hoofd. Ik weet niets meer. Ben ik misschien Link...? Dan hoor ik de stem zeggen: "Jij...bent..Link". Wacht wat?? Ik ben dus Link?? Oke... "Echt??" vraag ik voor de zekerheid. "Ja!" zegt de stem meteen. Ik probeer te gaan zitten, en deze keer lukt dat. Ik kijk naar de jongen naast me, hij zit ook rechtop. "Weet je het echt niet meer...?" vraagt hij voorzichtig. "Nee..., ik denk van niet...". " Maar je komt mee bekend voor " voeg ik eraan toe. Ik kijk naar hem, recht in zijn blauwe ogen. "B-ben jij..." ik kijk recht in zijn ogen, en hij in die van mij. Ik denk heel hard na. "Joost" zeg ik voorzichtig. Hij knikt blij. Langzaam herinner ik me meer dingen. "En Jer en Harm zijn ook onze vrienden, toch?" ik kijk weer in zijn ogen. Hij knikt blij. "Wow, blij dat je alles herinnerd" zegt Joost opgelucht. Dan voel ik de hoofdpijn ineens op komen en ik weer liggen. "Link! Gaat het!??" vraagt Joost. "Ja hoor, gewoon hoofdpijn" ik doe mijn ogen dicht. Na vijf minuten ga ik weet rechtop zitten, nu zonder problemen. Joost moet even weg. Zijn enkel word gechecked. Nu pas realiseer ik me pas dat het hier best koud is. Is het al de hele tijd zo koud? Net had ik het niet koud. Toen Joost er nog was. Er komt een doctor naar binnen lopen. Hij gaat naast mijn bed staan. "Hallo, goede morgen" zegt hij. "hoi" zeg ik terug. "Hoe gaat het" vraagt de doctor. "het gaat goed, ik heb wel veel hoofdpijn". De doctor knikt. "Wat heb ik eigenlijk??" vraag ik aan de doctor. De doctor kijkt me aan. "Je hebt een lichte hersenschudding, en daardoor kan je wel eens dingen vergeten. Zoals namen en plaatsen. Maar je zal ze wel weer herinneren. Herinneren gaat makkelijker door een herkennings-ding of persoon. Je moet uitvogelen wat dat is." Ik knik en de doctor gaat weer weg. Ik die mijn ogen dicht en val in slaap.

Harm p.o.v. ( weer eens iets nieuws ;P)
Ik en Jer zitten nu bij geschiedenis. Ik vind dat zo saai, gelukkig zit ik naast Jer. Hij is zo aardig en leuk en lief. Volgens mij ben ik een beetje verliefd op hem. Maar ik ben bang dat hij niet hetzelfde voelt, en dat het onze vriendschap zal breken als ik het hem laat weten. Ik zucht. "Wat is er?" vraagt Jer. Chisps. Nu moet ik wat bedenken. "Ik..uhh.. Was aan het denken hoe het zou zijn met Link en Joost" antwoord ik. Saved!! "Ja, ik ook. Zullen we na school naar hen toe gaan??". Ik knik.

*skip tot na school*

Jer p.o.v.
Ik loop samen met Harm naar het ziekenhuis. Gelukkig is het niet zo ver van school. Ik moet Harm iets vertellen, dat me al lang dwars zit. Ik weet alleen niet of hij hetzelfde denkt. Ik weet niet eens hoe ik dit moet zeggen. We lopen door een bos. De blaadjes vallen naar beneden. Het waait zachtjes. Dit zou een perfect moment zijn. " Ha-arm?" "Ja...??" antwoord hij. "I-ik moet je wat vertellen" zeg ik zacht en trek hem mee. "Ik..Ikk". Ik ben zo ontzettend zzenuwachtend. Er zit een brok in mijn keel. Harm kijkt me aan, recht in mijn ogen. Alsof hij wacht op die ene vraag. Ik kijk in zijn mooie, twinkelende ogen. Ik zucht en doe mijn ogen dicht. " Ik houd van je, Harm". En ik doe mijn lippen tegen de zijnen aan. Eerst schrikt hij, maar daarna kust hij mij terug. Ik krijg het helemaal warm van binnen. Dit voelt goed. We stoppen. Ik houd mijn voorhoofd tegen Harm zijn voorhoofd aan. "Harm?" "Ja??" "Wil je mijn vriendje zijn??" vraag ik. Hij geeft mij een kus. Weer krijg ik het warm van binnen. "Ja, natuurlijk!" antwoord hij. Ik kijk in zijn ogen, die nog meer twinkelen dan normaal. Ik ben zo gelukkig!! "Gaan we dit vertellen??" vraag ik. "Uhmm, wat vind jij?" antwoord Harm. "Nog niet, nu nog niet" zeg ik. Harm knikt. "Ja, vind ik ook". Ik glimlach. " Zullen we maar door lopen en naar Link en Joost gaan? Zegt Harm. Ik knik.
We lopen door het bos. Hand in hand. "Gaan we het aan Link en Joost vertellen?" vraagt Harm. Ik schud mijn hoofd. "Nog niet" en ik geef hem een kusje op zijn wang. Ik zie hem blozen. Hij is zo schattig. "Ik houd van je, Harm" zeg ik zachtjes. "Ik houd ook van jouw" zegt Harm. We lopen het bos uit. We laten onze handen los. Niemand hoeft het te weten.

We lopen het ziekenhuis binnen, naar de balie. "Wij komen voor Joost Bouhof en..." begin ik. Ik wou zeggen Link, maar zijn echte naam is.. Is.. "En Michael" maakt Harm mijn zin af. Ik knik. "Ze liggen als het goed is in dezelfde kamer. Wij zijn gister ook geweest" zeg ik. "Weten jullie waar jullie hem moeten?" vraagt de man achter de balie. We knikken. "Oké, dan mogen julie naar hen toe". Wij lopen naar de kamer van Link en Joost.

We lopen de kamer binnen. Joost zit op zijn mobiel een spelletje te spelen ofzo. Link ligt, hij heeft zijn ogen dicht. "Slaapt Link??" vraag ik zacht. Joost knikt. We gaan bij Joost op bed zitten. "Hoe gaat het?" vraag Harm zacht. "Goed, ik heb alleen mijn enkel gebroken". We kniken. " En Link?" vraag ik. "Vraag het hem zelf maar, zo te zien word hij wakker" zegt Joost. We blijven nog even zitten, zodat Link rustig wakker kan worden. Hij Knipper met zijn ogen en hij haar voorzichtig rechtop zitten.

Link p.o.v.
Ik word wakker en knipper met mijn ogen. Ik ga rustig rechtop zitten, anders krijg ik weer een pijnscheut door mijn hoofd. Ik kijk naar Joost. Er zitten twee jongens op zijn bed. "Heyy" zeg ik. Ik denk na, wie zijn dat ookal weer. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik kijk naar Joost. Denk...denk...denk... "Jer en Harm??" zeg ik, terwijl ik naar ze kijk. Ik kijk weer naar Joost. Hij knikt. Nu weet ik het weer. Onze vrienden. Jer loopt naar me toe. "Heyy, hoe gaat het?" vraagt hij. "Goed, heb wel steeds hoofdpijn" antwoord ik. "Wat heb je eigenlijk?" vraagt Harm. "Ik heb een lichte hersenschudding" antwoord ik. Ze knikken. We praten nog even. Dan komt er een vrouw binnen. "Bezoektijd is voorbij, jullie moeten gaan" zegt ze. We nemen afscheid, en daarna gaan Jer en Harm weg. Ik ga weer liggen. Mij ogen sluiten en ik val in slaap.

Tadaadamm. En toen was er Jarm :3
Wat vinden jullie van mijn verhaal?
Van hoe ik schijf en van wat ik schrijf?
Ik ben benieuwd.
Dit hoofdstuk was meer dan 1350 woorden.

Ff iets randoms, als je je verveeld zou ik 'Undertale' van Jacksepticeye gaan kijken. Dat is echt leuk :3 Ik ben een beetje verslaafd...

Nouja later.