Μπαίνω μέσα στο σπίτι. Το φως πάνω κάτω πάνω κάτω. Πάνω κάτω παίρνει κλίση το κεφάλι. Δεξιά αριστερά δεξιά αριστερά.Κοιτάω κάτω. Το ίδιο σανίδι, το ίδιο πάτωμα, η ίδια μυρωδιά. Μπαίνω στο μπάνιο, ξυράφια αραδιασμένα, αλλά όχι. Έξω στο μπαλκόνι, γελάνε, μιλάνε, αλλού όλοι. Κουζίνα μαχαίρια, βαριά τα βλέφαρα, τσιγάρο άναψα. Άναψα και άλλο. Καπνός από το στόμα, θυμιάτισα λίγο. Ξαφνικά ζαλίστηκα. Ξάπλωσα, σηκώθηκα.
YOU ARE READING
Τάμπουλα Ράζα
PoetryΣώμα-βιβλίο με σελίδες από αίμα και δέρμα. Στοιχειωμένες με κεφάλαια παρμένα από χρόνια εξέλιξης. Απόσταγμα υγρών σκέψεων το μελάνι που το τρυπούσε και το "εγώ" με δέος υποκλίνεται προς αυτό. Η πένα ρωγμές εμφανίζει. Δεν σταμάτησε να γράφει ποτέ.
