All I Ever Need {COMPLETED}

Chapter 14- Rules

Tamara's Pov

Gabing gabi na medyo tamad pa kong umuwi nandito ako sa park kung saan ako ipinag tabuyan ni kobe. ang sarap ng hangin kay ganda pa ng mga bituin. Malamig na din time check 9:40 uuwi na ko baka hindi pa kumakain si jasper.

"miss saan ka pupunta"

nakakakilabot na boses iyon galing sa likod ko

"oo nga miss baka pwede mo naman kaming samahan"

may isa pa mga lasing sila oo tama muka ngang lasing sila unti unti akong lumingon at.

"aba pare ang pangit pala hahaha hipon pare"

"aba pare oo nga ok lang yan shexhi naman bwahahahaha"

nanginginig ako tatakbo ng ako ng hawakan ako ng isa pa nilang kasama

"aba miss tatakas ka pa ? kung kailan kailangan naming sumaya hahaha problemado kami kailangan mo kaming paligayahin"

"pakawalan nyo ako" lakas loob kong bulyaw sa kanila hawak na ko ng dalawa at yung isa ay palapit na palapit

"miss kahit pangit ka papatulan ka pa din namin kaya magpasalamat ka bwahahahaha"

nainsulto ako kaya dinuraan ko yung lalaking nasa harapan ko

*slap*

"wag kang maingay miss relax ka lang gentle naman ako madali lang to"

"BWAHAHAHAHAHAHAHA"

hindi ko napigilang umiyak wala ng tao dito kaya imposibleng meron pang makarinig sakin ganito ba talaga kasaklap ang buhay ko ? ganito na lang ba matatapos ang lahat hirap na hirap na ko

Hinawakan nung lalaki ang pisngi saka ito hinalikan nakakadiri feeling ko ang dumi ko na

" PAKAWALAN NYO AKO PARANG AWA NYO NA. TULONGGG !"

"WAG KA SABING MAINGAY!"

akmang sasampalin ulit ako ng hindi ito natuloy agad pagkatingin ko bagsak na yung lalaking mang rarape sana sakin

BOOGsh*

Blangg*

sipa suntok tadyak kung ano ano pa ang nangyayari sa harap ko sya nanaman bakit ba laging pag sa kagipitan lagi syang dumadating superhero ba sya ? antipatikong superhero. nanliliit ako sa sarili ko pakiramdam ko ang baba baba ko na. iyak ako ng iyak

hindi ko pa rin masunod ang pangako ko sa sarili ko na hindi na ako iiyak hindi ko kaya ang bigat sa pakiramdam.

"sa susunod kung gusto mong mag emote sa kwarto mo na lang hindi yung pupunta ka pa sa park" aaron

"s-salamat"

"tsk."

paalis na sya bakit pakiramdam ko sya lang ang nagiging kakampi ko kahit hindi

"bakit lagi kang dumadating sa ganitong pagkakataon?"

"wag kang mag isip ng kung ano dyan uuwi na sana ako kagagaling ko lang sa resto ng makita ko ang isang kagaguhang eksena kahit sino namang nasa posisyon mo tutulungan ko at isa pa akala ko hindi ka na iiyak ? tsk weak ka talaga" aaron

"yun din ang akala ko .*sniff* bakit ganun ang hina hina ko palagi nalang ako nasasaktan hindi naman ako masamang tao mabait nga ako"

"hinahayaan mo kasing abusuhin ka hindi ka lumalaban" aaron

"h-hindi ko kayang maging malakas para sa sarili ko"

"pag aralan mo" aaron

"paano? p-pwede mo ba akong tulungan gusto kong gumanti gusto kong lumaban gusto kong maging matapang ayoko na ng buhay na ganito parang awa mo na ayoko ng umiyak'"