My best friend//Megan I Love you

❌Κεφάλαιο 8❌Maybe I love you yet

"Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη" μου ειπε κοιτάζοντας με στα ματια.
"Και με αυτο περιμένεις αλλάξει κατι;"
"Όχι"
Ένιωσα τα κρύα χερια του να ακουμπανε τα δικα μου.
Χαλάρωσα για λιγο.
Εκείνος ανέβασε την μπλουζα μου και άρχισε να κοιτάζει την χαρακιές μου στο καρπό.
"Γιατι το κάνεις αυτο στον εαυτό σου;" Ειπε ενω το βλέμμα του ηταν ανήσυχο.
"Ετσι θέλω"
"Μην το κανεις αυτο για μενα,δεν ηθελα να σε πληγωσω γαμωτο"
"Δεν το εκανα για σενα" η φωνη μου σπαει σε αυτο το ψέμα.
Τα ματια μου βουρκώνουν
"Το βλέπω" απαντάει καθώς σκουπίζει τα δακρυα μου.
"Μην κλαις" αποκρίνεται
"Δεν μπορω" απαντάω
Εκείνος πλησιάζει.
Η απόσταση ανάμεσα μας μειώνεται.
Και τα χειλη του ακουμπάνε στα δικα μου απαλά.
Το απολαμβάνω,αλλα ταυτόχρονα βριζω τον εαυτό μου που τοσο ευκολα παραδόθηκα.
Απομακρύνθηκα.
"Αυτο το εκανες για να νιώσω καλα ή γιατι νιωθεις κατι για μενα;" Τολμάω να πω
"Δεν εχω ιδεα" ηταν η απάντηση του.
"Μπορεις να με παρεις απο εδώ; Θελω να πάω σπιτι"
"Εντάξη"
Επικρατούσε ησυχία για αλλη μια φορα,η φωνη του έσπασε την σιωπή.
"Νιωθεις ακομα κατι για μενα;"
Τι τον ενδιαφερει;
Θα απαντήσω λιγο ειλικρινά.
"Ισως"
"Μπορούμε να κανουμε παρέα οπως παλια"
"Οχι,ποτε δεν θα ειμαστε οπως παλια,γιατι κατάφερα να τα χαλάσω ολα" ειπα με την φωνη μου να σπαει.
"Οχι,εγω φταιω για ολα,δεν επρεπε να σε αντιμετωπίσω ετσι"
Ειναι τοσο κοντα μου και απλα μιλαμε για το ποιος φταίει.
Γαμωτο.
"Θυμαςαι που μου αρεσε να μπλέκω τα χερια μου στα μαλλια σου;" Η φωνη μου ηταν σιγανή.
Δεν ήξερα ποια θα ηταν η αντίδραση του γι'αυτό.
"Μπορεις να το κανεις και τώρα αν θέλεις"
Η φωνη του απαλή.