تانى يوم .. بعد الدفنة،
رااحوا كلهم بيت ابو علا؛ علا قاعدة مبتنطقش، الدموع اللى فى عنيها منعااها تتكلم، قدر و نورهان قاعدين جنبها و قدر مش عارفة توااسيها ازاى، سلوى قاعدة بتوااسى مرات ابو علا اللى مش بتبطل عيااط.
و هما قاعدين البااب خبط،
قاامت قدر تفتح لقيت نادرين و جميلة و يوسف
نادرين و بااين عليها الحزن: ازيك يا قدر؟
قدر: كويسة يا حبيبتى الحمدلله. اتفضلوا ادخلوا
دخلوا و البنات جريت على علا، يوسف فضل واقف بعيد جنب قدر
جميلة (و هى بتحضن علا): البقااء لله يا علا. شدى حييلك يا حبيبتى
بصت نادرين لمرات ابو علا و قاالت: ربنا يجعلها آخر الاحزان يا طنط
مرات ابوها: ربنا يخليكم يا بناات. اتفضلوا اقعدوا واقفين ليه؟ (بصت ليوسف) و قالت: اتفضل اقعد يابنى
بص يوسف لمرات ابو علا بعد كدة بص لعلا و قال: انا لازم امشى. انا بس كنت جى عشان اعزّى علا، البقاء لله يا علا. شدى حيلك
بصتله علا و الدموع مالية عنيها و مردتش
يوسف: لو احتاجتم اى حاجة قولولى وانا مش هتأخر عليكم
سلوى: ربنا يخليك يابنى
يوسف: عن اذنكم
و هو مااشى علا فضلت باصة عليه، و قدر رااحت توصله.
لما قدر فتحتله الباب يوسف قالها قبل ما يمشى: عرفت انك انتى اقرب واحدة لعلا. خلى باالك منها و خليكى جنبها.
ابتسملتله قدر بحزن: متقلقش
مشى يوسف و صحااب علا حواليها، قدر سابتها معااهم و دخلت غرفة علا.و لما دخلت الغرفة موبايلها رن،
-استااذ على. آسفة جداً جداً جداً والله، صاحبتى باباها اتوفى امبارح و معرفتش اسيبها لوحدها.
-البقاء لله يا قدر. بس معلش تعاالى النهاردة علشان فيه اجتماع مهم لازم تحضريه معانا علشان تدونيلى الملاحظات.
-حاضر يا فندم. ساعتين بالكتير و هكون عند حضرتك.
دخلت نورهان و قدر لسة بتتكلم فى التليفون فأستنيتها لما تخلّص
-ماشى بس متتأخريش
-حاضر يا فندم
-يلا مع السلامة
-سلام
نورهان: استاذ على؟
قدر (و هى بتجهز شنطتها): ايوة
نورهان: رايحة الشركة ولا ايه؟
قدر: ايوة
نورهان: انتي لسا زعلانة منى؟
قدر: نورهان. انا مش حِمل الكلام ده دلوقتى. اديكى شايفة، مضطرة اسيب صاحبتى بحالتها دى و انزل الشغل ده غير انى منمتش من امبارح و هموووت من التعب. فمش وقت الكلام الفاضى ده. تمام؟ يلا عن اذنك
سابتها قدر و خرجت راحت لعلا، حضنتها و قالتلها: هاروح الشغل ساعتين و هاجيليك، عايزة حاجة من برة؟
هزت علا دماغها بمعنى لا
قدر: تماام (بصت لمامتها): مش هتأخر يا ماما
سلوى: ماشي وانتي جاية عدي عالبيت اطمني علي اخواتك و هتيلنا بچامات ننام بيها
قدر: حاضر (لمرات ابو علا): عايزة حاجة من برة يا طنط؟
مرات ابوها: هااتى معاكى بُن عشان خلص من عندنا
قدر: حااضر
فى مكتب ادهم..
ايهاب قاعد مع ادهم و بيتكلموا ففتح ايهاب موضوع قدر،
ايهاب: انت ايه اخبارك مع قدر؟
ادهم: مش ملاحظ اني كل ما انساها تفكرني بيها!
ايهاب: هتحوَّر! انت بتنساها اساساً!!
ادهم: لا بس بتخيل اني نسيتها
ايهاب: هههههههههههه. الخيال مش هينفعك يا فاالح
ادهم: مانا عاارف. اصلاً من ساعة اللى حصل وانا مشوفتهاش
ايهاب: ولما تشوفها هتعمل ايه؟
ادهم: ولا حاجة
ايهاب: عظيم!
ادهم: شكراً
ايهاب: ابقى خلى برودك و تكبُرك دوول ينفعووك
ادهم: حااضر
رن التليفون،
ردد ادهم و اتبلغ انه لازم يروح غرفة الاجتماعات دلوقتى.
ادهم: اجتمااع بقى و صداااع. ما تيجى معايا
ايهاب: لا يابا انا هطلب نسكافيه و هشغل اغانى و هقعُّد استنااك هنا
ادهم: انت مواركش شغل النهاردة!
ايهاب: لا النهاردة اجاازة
ادهم: يا بختك
ايهاب: يلا امشي رووح شوف شغلك
ادهم: راايح يا عم
