And there she was, looking so damn mysterious. Every time our eyes met, I knew there's something mysterious about her that makes me want to know her. As days passed by, I can't keep on thinking about her. I always imagine what kind of girl is she. And when my "curiosity level" on her broke out, I decided to finally introduce myself. After days of "getting to know each other", we became friends and then best of friends. We used to hang-out together, help each other whenever the other one needs help and my favorite part. We eat our lunch together. Because of our closeness, others tease me that she is my girlfriend. And of course, I deny it because we're just friends. That's what I thought. Until one day, my feelings for her changed. It seems that every time we're together, I feel so peaceful and happy. At first, I ignored this feeling but after going through counseling, they said that I might be in love with my friend. Every time we're together, I want to tell her how much I love her but I'm afraid it will only affect our good friendship. I always wanted what's good for us. If my presence beside her will be the cause of the destruction of our friendship, I'll just go away for the sake of our friendship. Whenever she asked me to have a lunch with her, I say no or pretend I 'm busy but deep inside, I want to be right next to her. This dilemma of mine continued until she asked me frankly why do I doing this to her. I want to just walk away but that will only worsen the situation. So I faced her courageously and told her my reason behind my sudden change of attitude towards her. I told her that she's not just a friend to me and told her I already love her. And then, I was shocked what happened next. She kissed and hugged me then said, "I love you too". I was stunned. I never knew what will happen in our relationship but one thing's for sure; I will love her 'till the end of time.
Astig ng love story ko no?
Pero ang totoo, gawa-gawa ko lng yan. At hindi ako nakikipagkilala dahil lang sa curiousity hahaha.
Due to public demand, eto na na talaga! Ang love story ko na hindi mapapantayan pagdating sa kabaduyan!
Alam ko hindi kayo maniniwala sa sasabihin kong to pero alang-alang sa mga masugid kong tagasubaybay, sasabihin ko pa rin. Bago magpasukan nung third year, ipingako ko sa sarili ko na pass muna ako pagdating sa love. Alam ko masakit sa mga kababaihan nung time na un na hindi nila ako pwedeng ligawan. Tsk tsk tsk. Pero ang promise ay promise kaya hindi ko muna pinansin ang mga masugid kong suitors(isa na dun c mariane at si janina haha). Akala ko, kaya kong gawin ung prmise ko. Hindi pala. 2 weeks plng ng classes, may nagustuhan na ako kaagad! Doon ko lang napatunayan na tama pala si papa sa kanyang sinabe na nananalaytay sa dugo namin ang pagiging mahina pagdating sa mga tukso. At kapag nahulog na kami sa tukso, hindi na namin ito malalabanan pa. Kaya nang makita ko siya(tatawigin ko na lang siya sa codename na "Diyosa"), oh my gas! I'm in love, I feel it now. Hindi ko na nakayanan pang labanan ang sumpang dala ni "Diyosa" sa akin. At malaki ang pasasalmat ko kay Lord kasi mahina ako pagdating sa mga tukso.
Siyempre dyahe nman kapag sasabihin mo agad sa "crash" mo na gusto mo siya pero hindi ka nman niya kilala. Kaya sa mga nagbabalak nga na gawin un, mag-isip muna kayo kung ayaw niyong masabihan ng F.C. o Feeling Crush. Kaya nman nagpakilala ako(sa text) at tinanung kung pwdeng makipag-friends. Pumayag naman siya.Pero hindi ko alam kung gusto niya talaga o wala lang siya sa sarili niyang bait nung araw na yon. Pero ang mahalaga, friends kme, sa cyber world nga lang.
Dumating ang Buwan ng Wika. Excited ako kasi first time kong tutugtog sa harap ng mga taong hindi ko alam kung maiines o matutuwa sa akin. Hindi lang dahil sa miyembro ako ng banda namin kaya ako excited. Excited ako kasi mapapanuod ko siya(balita ko, gaganap siyang "Diyosa"). At hindi lang yan, tinanung ko kung pwde kming mag-usap(ng personal), pwde nman daw.
EMCEE: Atin nmang tunghayan ang ikalawang seksyon. (Crowd howling)
Kami na ang magpeperform. Nakakakaba. Pero nawala ung kaba ko hbang tumutugtog na ako at nakita ko siya. Pero hindi niya ako nakita.
EMCEE: Maraming slamat III-2 sa isang napakagandang awiting inihandog niyo sa amin. (Crowd cheering with howling effects)
Pagkatapos nmeng magperform, nagperform nman ang III-3. Tapos III-4 na. Yan na ang pinakaaabangan ko sa lahat. Sinigurado kong dilat at hindi kukurap ang mga mata ko habang nagpeperform sila. Maganda yung music pero isa lang ang focus ng mga mata ko. Kahit san siya pumwesto, asahan mong andun din ang mata ko. Pagkatapos nilang magperform, halos maluha ako sa sakit ng mga mata ko. Ikaw ba nman ang hindi kumurap ng 5 minuto. Ang sakit non! Pagkatapos magperform ng lahat ng mga seksyon, inannounce na ung mga nanalo. Hindi ko na sasabihin kung sino ung mga nanalo dahil masakit ang pagkatalo nmen. Anyway, hindi ko p rn ntatapos praktisin ung sasabhin ko. Dahil sa mahina ang loob ko, nagpasama ako kay Kapitan B. BIG mistake. Hindi ko nman alam na ganun siya ka-excited na kausapin ko si "Diyosa". Mukhang mas excited pa siya kesa sa akin. Samantalang ako nama'y nangagatog ang mga tuhod at naiihiu sa nerbyos kung panu ko siya lalapitan. Kahit na ilang beses kong sinubukang pumasok sa clasrum nila, parang may masamang pwersang pumipigil sa akin. Habang nasa labas ako nagprapraktis, ayun nman si Kapitan B., atat na atat. Habang nagprapraktis ako, nakita ko si ate niya na papunta sa direksiyon namin. Hindi ko alam kung susunduin ba niya si "Diyosa" o ako yung ipasusundo niya kay Kamatayan. Sa lisik ng mga mata niya, napaatras tuloy ung ihi ko. Nagkunwari akong inosenteng batang mukhang naliligaw para hindi niya mahalata na inaabangan ko si "Diyosa". Pagbaba ni ate niya, akala ko pagkakataon ko nang makipag-usap. Dinasal ko na lahat ng pwde kong dasalin at hinigop lahat ng hangin kahit utot ni Kapitan B. At nung handa na akong harapin siya, badtrip tsaka naman siya umalis. TSk tsk tsk. Kawawang Eurich. Ang buong akala ko ay icocomfort sko ni Kapitan B. Linisyak na buhay imbes na icomfort ako, inasar pa ako lalo. Lalo tuloy akong nawalan ng bilib sa sarili ko na makakausap ko siya ng personal. Umuwi akong talunan. Pero on the second thought, napanuod ko naman siyang magperform. Pero on the third thought, hindi ko siya nakausap. Ako pa rin ang talo. Double-dead. tsk tsk tsk.
Ano kaya ang mangyayari kay Eurich? Makakausap ba niya si "Diyosa" sa personal? Pano na ang love story niya na pinakahahangaan pagdating sa kabaduyan? Matatapos pa ba niya to?
Masyado ba akong matanong?
Ang sagot ay malalaman ninyo sa susunod na kabanata. Hanggang dito na lang muna mga fans.
I shall return.......
