Trying not to fall for the bad boy

3

Εχουν περασει τρεις μερες και ο Καρτερ δεν εχει πατησει το ποδι του στο σχολειο, ουτε μου εχει στειλει αλλα μηνυματα για να πω την αληθια ειμαι ανακουφισμενη.Τελικα ισως απλως να  ξεχασε εμενα και το περιστατικο και τωρα μπορω να συνεχεισω ηρεμα την βαρετη ζωη μου.Πηρα  τα υπολυπα βιβλια απο το ντουλαπι μου και το κλειδωσα .Καθως αρχησα να απομακρυνομαι επεσα πανω σε κατι σκληρο,με αποτελεσμα τα βιβλια μου να σκορπιστουν παντου,αυτα παθαινεις
οταν είσαι αφηρημένη  δηλαδη οταν εισαι εγω ,κάθισα κατω και αρχησα να τα μαζευω καταριωμενη την τυχη μου.Οταν πια εφτασα στο τελευταιο βιβλιο ενα αλλο ζευγαρι χερια το ειχε ειδει μαζεψει.Συκωθηκα και με μεγαλη λυπη διαπυστοσα οτι τα χερια δεν ανηκαν σε αλλον απο τον ενα και μοναδικο Καρτερ Γουεστ.Τελικα δεν με ξεχασε.Ο Καρτερ που κρατουσε ακομα το βιβλιο μου το ετεινε προς το μερος μου χωρης λεξη,τον κοιταξα εντονα , δεν φαινονταν  και πολλυ καλα ,παρεμεναι εξωπραγματικα ομορφος πραγμα που δεν θα παραδεχομουν  ποτε ακομα και αν με απειλουσατε με μαχαιρι, αλλα τα ματια του ειχαν μαυρους κυκλους το δερμα του χλωμο και φαινονταν πολυ κουρασμενος.Σχεδον τον λυπιθικα, η λεξη κλειδι.Σχεδον.Πηρα το βιβλιο απο τα χερία του και αρχησα να περπαταω γρηγορα προς την επομενη ταξη μου χωρης να του πω κουβεντα. Πριν προλαβω να κανω ενα παραπανω βημα ενα δυνατο χερι με επιασε απο τον ωμό και βρεθηκα να κοιταω τα γκριζα ματια του διαβολου τα οποια μου ανταπεδιδαν το βλεμα το ιδιο εντονα, ''γάτακι δεν θυμαμε να σου εδωσα την αδεια να φυγεις''ειπε με κουρασμενη φωνη , ξεφυσιξα αυτη η συμπεριφορα του ειχε αρχησει να μου σπαει τα νευρα, ''και εγω δεν θημαμε να ζητισα την αδεια σου'', ειπα και αρχησα να απομακρυνομαι ξανα με ενα χαμογελο στο προσωπο μου , επειτελους τον νηκισα, ομως οχι ολα πρεπει να πηγαινουν στραβα γιατι για μια φορα η Ντιανα να νικησει και ετσι ο Καρτερ με επιασε με  απο τους ωμους και με κολλησε με δυναμη στο ντουλαπι τοποθετοντας τα χερια του σε καθε πλευρα του κεφαλιου μου ,φυλακιζοντας με αναμεσα τους.Καταπια το σαλιο μου δυνατα, τα ματια του με κοιτουσαν οργισμενα',πλησιασε στο αυτι μου ''δεν ειπαμε να μην μου αντιμηλας και να κανεις οτι σου λεω , αλλιως θα υπαρχουν συνεπειες'' ψυθιρισε, ειλικρινα εχω αρχησει να φοβαμε για να λεμε και ολη την αληθεια δεν ειναι και ο καλητερος τυπος υπαρχουν φημες παντου στο σχολειο για αυτον και για τα θυματα του Ο Καρτερ πηρε βαθιες ανασες προσπαθοντας να ηρεμισει τον εαυτο, ξαφνικα τιναχτηκε μακρια μου σαν να τον χτυπισαι ηλεκτρικο βλεμα '' να εισαι ετοιμη στις εφτα στο παρκο διπλα απο το σπιτι σου'', και με αυτο απομακρυνθηκε, αφηνοντας με  αφωνη.Πηρα βαθιες ανασες Ντιανα πρεπει να ηρεμισεις ,δεν θα τον αφησεις να σε επιρεασει εισαι δυνατη και εχεις αυτοπεποιθηση.Με μια τελευταια ανασα συνεχισα τον δρομο μου προς την ταξη.Μερικες φορες καταριεμαι το ποσο μεγαλο ειναι αυτο το σχολειο.Οταν επιτελους εφτασα στην ταξη  κοιταξα το ρολοι μου δυαπιστονοντας καπως αργα αφου ειχα ηδη ανοιξει την πορτα οτι ειχα καθηστερισει ενα τεταρτο και το μαθημα ειχε ηδει αρχησει, αναθεμα σε Καρτερ.Ο καθηγιτης μαθηματικων μου ο κ.Σοντερ ή αλλιως δρακος  με κοιτουσε αυστηρα.Αφηστε με να σας πω οτι αυτο δεν ειναι καλος οιωνος , ο Σοντερ ειναι ενας απο αυτους τους τυπους καθηγητων των παλαιων αρχων που αν αργησεις εστω και δυο λεπτα το κανει ολοκληρο θεμα, ομως εγω με την τυχη μου εχω αργησει ενα τεταρτο που σημαινει κυριγμα και τιμωρια μετα το σχολειο!Στερεωσαι τα γυαλια καλα στην μυτη του και ετοιμαστηκε να μου κανει ενα απο τα γνωστα κυριγματα του.Δεσπινης Ντιανα, σας εχουμε δωσει την εντυπωσει πως μπορειται να καταυθανεται στην ταξη οτι ωρα θελεται και να διακοπτεται το μαθημα; ''μετακινησα το βαρος μου απο το ενα ποδι στο αλλο κοιταζοντας το πατωμα" αργησα μονο δεκαπεντε λεπτα και σιγα το μαθημα αλλωστε δεν ειναι και οτι εχασα και κατι''η ταξη γεμισε γελισ γρηγορα καλυψα το στομα μου με τα χερια μου,απο που ηρθε αυτο ποτε δεν ημουν ο τυπος που αντιμηλαει στους καθηγητες ο κ Σοντρρ  κοκκινισαι και η ταξη εσκασαι στα γελια . ''Με συνχωρειτε δεν ηθελα....''ειπα πανικοβλημενη ''δεν ακουω λεξη, τιμωρια και θα κατσεις μια ωρα μετα το τελος του σχολειου για ασεβεια εκτος απο καθυστεριση, '', ''μα κυριε....'' ''δεν ακουω τιποτα ,γρηγορα'' ειπε διχνωντας την πορτα , οι συμμαθητες μου ,μου έριξαν παρηγοριτικες ματιες.Και εγω ετοιμαζουν για την πρωτη τιμωρια της ζωης μου, δεν ηταν οτι ημουν φυτο ή τιποτα τετοιο απλα δεν εμπλεκα ποτέ ήταν κατι σαν αγράφος κανονας για μενα να μην τραβαω πολυ την προσοχη και να μην μπλεκω σε μπελαδες, και μολις εσπασα τον πρωτο κανονα, και πιος φταιει για αυτο ο αναθαιματισμενος διαβολος.Καθως εστριβα στον διαδρομο για να παω στην ταξη της τιμωριας άκουσα μια γνωστη φωνη, ακολουθωντας την, ειδα τον Καρτερ να μιλαει σε δυο αντρες , γρηγορα κρυφτικα πισω απο ενα ντουλαπι εχοντας ταυτοχρονα οπτικη εικονα, οι δυο αντρες σιγουρα δεν ηταν απο το σχολειο εμοιαζαν ποιο πολύ με κακοποιους παρα την νεαρη ηλικια τους και οι δυο ειχαν πιρσινγκ και τατουαζ σε καθε εκατοστο του κορμιου τους και εμοιαζαν αρκετα τρομαχτικοι ''Καρτερ εχεις αργησει την παραγκελια αν συνεχισεις ετσι δεν θα εχεις καλα ξεμπερδεματα'', ''είπα οτι θα την παραδωσω σημερα ''ειπε με βαριεστημενη φωνη , ''καλα θα κανεις να μην τα θαλασωσεις το αφεντικο δεν θα το παρει τοσο ηρεμα αυτη την φορα ''και με αυτο οι δυο αντρες  εκαναν μεταβολη και εφυγαν.Ο Καρτερ πηρε μια βαθυα ανασα και αρχησε να κατευθηνεται  προς το μερος μου, ωχ οχι ελπιζω να μην με ειδε, γρηγορα προσπαθησα να κρυφτω οσο καληετερα γινεται , αλλα ο Καρτερ βρεθηκε μπροστα μου εκλεισε τα ματια του και ετριψε τους κροταφους του''Ντιανα τι ακουσες;'' , μετακινηθηκα αβολα στην θεση μου ''τιποτα, μολις ηρθα'' απαντησα αργα, ανοιξε τα ματια του που ηταν γεμισμενα με οργη και χτυπησαι το διπλανο μου ντουλαπι με δυναμη, πεταχτηκα ξαφνιασμενη  και φοβισμενη, τα οργισμενα του ματια κλειδωθικαν με τα φοβισμενα δικα μου και για μια στιγμη τα ειδα να μαλακωνουν, πριν προλαβω να κοιταξω καλητερα μου γυρισαι την πλατη και αρχησαι να περπαταει προς την εξοδο '',μην μπλεκεσαι στα ποδια μου ''και με αυτο εξαφανιστηκε αφηνοντας με μπερδεμενη.

@