De IJsprinses { On Hold }

5. Strijd tegen de Minchen

Er is een inkzwart diepte onder hun. prinses Sophia krijgt er de rillingen van. Ze haat diepte. Ze huivert even. Ze varen nu al 3 uur. nog een paar uur en dan zijn ze bij de RijkenStroom. De Stroom die je naar elk Rijk vliegensvlug kan brengen. Sophia tuurt de zee af. Alleen maar water, water en nog is water.Opeens begint de boot een beetje te schommelen. Alsof er iets onder hun zit dat de boot in beweging brengt.
'Wat gebeurt er?' vraagt Sophia . Ze kijkt angstig om zich heen en kruipt naar de rand van de boot. Ze gluurt even over het randje. Langzaam steekt er een ijzingwekkende windvlaag op en een onvoorspelbare mist. Ze zien niks meer.
'Opa..?' vraagt Sophia ze rijkt even met haa rhand om zich heen, om te kijken of haar opa in de buurt is. Geen antwoord.
'Opa!' roept Sophia nu. 'Ik ben hier.' komt terug uit de mist.
'Wees zo stil mogelijk.' fluistert hij. Terwijl hij het lichtje van de gondel haastig uit probeert te doen. De prinses kruipt naar hem toe. 'Wat is dit?' fluistert ze bijna geruisloos maar met lichte paniek in haar stem.
'Minchen, Minchen, Minchen.' Fluistert mijn opa zachtjes. Minchen? Sophia denkt hard na. Opeens weet ze het. Uit het LegendeBoek. Minchen zijn rivierblauwe mannen die wanneer het donker is naar schepen komen, wanneer ze alleen zijn, om ze tot zinken te brengen. Veel mensen denken dat het kwaadaardige zeemeermannen zijn, andere mensen denken weer dat het niet geslaagde engelen zijn. Sophia was deze rare wezens nog nooit tegekomen. Haar opa ook niet.
'Ohnee..' fluistert Sophia die tegen de rug van Opa aan gaat zitten.Van verre horen ze mannengezang dat steeds harder klinkt. Ze komen dichterbij... Ze hebben hun in de gaten.
'Maak hun raadsels af!' fluistert haar opa.
'En heb altijd het laaste woord!' Sist hij er snel achteraan. Die twee zinnen prent Sophia goed in haar geheugen. Ze maakt zich klaar. Opeens komt er duistere stem vanuit het niets. Langzaam komt er een groen gezicht vanuit de mist. Meerdere.
'Hoe kun je een bal gooien zo hard als je kunt en ervoor zorgen dat die terug bij je komt' begint een stem. 'zelfs als die nergens tegenaan stuitert. De bal zit nergens aan vast en niemand vangt 'm en gooit 'm terug naar je.' Eindigt een andere Minch. Een raadsel!
Sophia denkt hard na. Zo hard als je kunt. Nergens tegenaan. Ondertussen komen de Minchen steeds dichterbij en zwemmen ze langzaam om de boot heen.
'Wanneer je hem naar boven gooit.' Antwoord haar opa snel en vastberaden.
Ze beginnen allemaal te leunen  op de houten boot. Dan klinkt er weer een andere donkere stem.
'Een man staat voor zijn huis. Als hij 1 keer  eromheen loopt doet hij hier 30 seconden over. Zijn huis is rond en heeft bij behalve de ingang geen hoeken. Om binnen te komen moet hij op zijn knieen naar binnen kruipen... Hoezo?'
Sophia's hersenen kraken. Ze denkt heel hard na. Welk huis is rond en heeft hoeken bij de ingang en een lage ingang. Het is niet groot want je doet er 30 seconden maar over. Ze denkt aan de pinguins. Die wonen in een...
'Een iglo!' schreeuwt Sophia. 'Hij woont in een iglo!'
'Ze heeft...' begint een blauwe man.
'Gelijk.' eindigt een andere Minch.
'Nog eentje,' Zegt een andere Minch. Ze geven blijkbaar niet op.
'Een stoere cowboy heeft twee dragen vrij gekregen van zijn sheriff. Hij besluit daarom om op woensdag lekker even er tussenuit te gaan. Na de twee dagen verlof keert hij wederom terug op woensdag. Hoe kan dat?' Vraagt een andere Minch. Huh?
Op woensdag? 2 dagen? Woensdag? Huh? Het tweetal begrijpt er niks meer van. Langzaam beginnen de Minchen rond de gondel te zwemmen.
'Ze weten het niet, ze weten het niet.' Zingen ze zachtjes. Naarmate ze langer nadenken gaan de Minchen sneller zwemmen en harder zingen.
'Ze weten het niet, ze weten het niet.'
'Jawel!' gilt Sophia, maar eigenlijk weet ze het niet. De Minchen blijven maar doorzingen. Om gek van te worden. Sophia probeert zich te concentreren en prop haar vingers in haar oren. Ze probeert het raadsel te onthouden. Hij gaat op woensdag weg. En komt op woensdag terug. Cowboy. Woensdag...
'Zijn paard heet woensdag!' schreeuwt Sophia. De Minchen kijken beduust. Ze zijn heel even afgeleid. In een fractie van een seconde stuurt Audric de gondel weg van hun en gaan ze ervandoor. Precies op het goede moment. De Minchen zijn weer terug en zetten de achtervolging achter, terwijl Audric op de hoogste stand de gondel wegvaart van de groene mannen.
'Pak de wandelstok uit mijn tas.' Roept Audric naar de IJsprinses, zonden zich weg te houden van het stuur. Sophia kruipt als een wilde naar de koffers en graait in zijn bagage tot ze een prachtig afgewerkte stok tegenkomt. Ze kruipt verder naar de rand van de boot en slaat zonder na te denken een Minch op zijn hoofd, terwijl de boot snel wegvaart. En ze slaat er nog een paar. De Minchen kijken verbaast, dit is ze nog nooit overkomen. Sophia verkoopt nog wat meermannen een pak slaag, die vervolgens onder water verdwijnen. Het lukt. Ze beginnen langzamer te zwemmen!
'Dit is nog niet voorbij!' Schreeuwt een Minch en langzaam zwemmen ze weg en verdwijnen ze uit het beeld. Sophia staat nog even klaar met haar stok om er zeker van te zijn dat ze straks nog niet even opduiken. Maar het blijft stil en rustig. De mist lost ook langzaam op.
'We hebben het overleeft,' hijgt Sophia uitgeput terwijl ze nog even strak om zich heen kijkt
'Ja maar het is nog niet voorbij...' antwoord de oude man. Maar daar hecht Sophia niet veel aandacht aan. Ze hebben het overleeft. Dat was het belangrijkste. Voor nu.