Mavi Kelebek

&M.K.T.1&

Ruhuma bulandı siyah gölgeleri ile. Akıyordu mavinin her tonu gözlerimden yanaklarıma. Umuttu o, acılarıma rağmen. Kör bir duygu yoksunuydum ben. Sevgiyi öğretti, gökyüzüm karanlığı hayatıma akıtırken; doğdu kalbime yaralarıma pansuman yaparcasına aşık olurken bana. Uçtu gitti, hisli dokuları.
Nadir bulunurdu, özel kıldı beni. Aşkı başıma sararken bitmişliğin kabukları tuttu yüreğimde.

Umutlarım solar gider, bir günlük ömrü bin asırdı.

Gitme...

Kal...

Mavi Kelebek...

Gözleri kor gibi yanarken, kalbinin sıcaklığını yansıtırdı tenime. Dili yok gibiydi ama konuşurdu benliği tane tane. Özgür kılacağıma söz verdim, bilemezdim uçup giderken özgürlüğüme gem vuracağını. Sonsuzuyum sandım, sonsuzum olduğundan habersiz. Ölüme siyaha dalan ruhum giderken, mavi umut oldu yaşamıma.